س س س سلام :( من یه پسر 23 ساله و ترم سوم دانشگاه هستم. مشکل من که از بچگی باهام هست لکنت زبانم هست. نمی دونم تا حالا کسی رو دیدید که لکنت داشته باشه یا نه؟ حرف زدن برای ماها همیشه سخت بوده و از اون بدتر اینکه خیلی ها هم ماها رو مورد نمسخر قرار می دن... واقعا هیچ چیز برای ما سخت تر از حرف زدن نیست، می خوای کلمه ای رو تلفظ کنی ولی هر چی تلاش میکنی نمیتونی... اینو بگم که وقتی حواسم نباشه که لکنتی هستم معمولا خوب صحبت می کنم، اما وقتی حواسم به لکنتم باشه خیلی صحبت کردن برام سخت میشه، استرسم خیلی خیلی میره بالا، زبونم بند میاد و هیچ چیز نمیتوم بگم، طوری که طرف مقابل رو هم به زحمت میندازم... من توی کلاس مجبورم ساکت باشم و تا حالا هم هیچوقت کنفرانس ندادم، اما حالا یکی از استادها گفته حتما همه باید کنفرانس بدن، وگرنه چند نمره مهم رو از دست میدن!! حالا من هم شدیدا استرس گرفتم و نمی دونم باید چی کار کنم؟ تقریبا حاضرم هر کاری بکنم ولی کنفرانس ندم. برای تلفظ بعضی از حروف خیلی مشکل دارم و معمولا اونها رو با کلمات دیگه که با یه حرف ساده تر شروع میشن جایگزین می کنم. نمیدونم توی این سن میشه درمانش کرد یا نه؟ آخه من هر چی جستجو کردم برای خردسالان بود، نه برا یه مرد 23 ساله!!! اگر راهی هست، باید به چه متخصصی مراجعه کنم؟ (روانشناس، روانپزشک یا چیز دیگه؟) کنفرانس رو چی کار کنم؟ از خیر نمره بگذرم و به استاد بگم لکنتی هستم تا بی خیال من بشه؟ لطفا راهنمایی کنید، خیلی حال بدی دارم... بعضی وقتها فکر میکنم که بهترین کار این هست که از دانشگاه انصراف بدم...
شما فوکوست رو بردار ببین تمرکز بقیه هم برداشته میشه!
علاقه مندی ها (Bookmarks)