من چرا اینقدر بددهنم؟

[تسنیم]

سارا جان یه چیزایی که من تا حالا از حرفا و رفتارات برداشت کردم اینه که:

1- شما هنوز خودت به این باور نرسیدی که واقعاً استفاده از کلمات رکیک توی حرف زدن خیلی ناجور و زشته. چون زیااااد از این کلمات استفاده کردی حتی تو خلوت خودت، قبح موضوع کاملا ریخته برات. الأن هم که تصمیم گرفتی رفعش کنی به این خاطره که احساس کردی آقای حامی خوشش نمیاد! یعنی باز هم خودت خیلی تو نخ این رفتارت نرفتی و زشتیش رو درک نکردی و یه جورایی می خوای این رفتارت رو اصلاح کنی که معشوقت بیشتر خوشش بیاد! خوبه که آدم برای رفع مشکلش - حالا هر مشکلی - انگیزه داشته باشه ولی نه به این معنی که تماماً به خاطر چیزی یا کس دیگه بخواد حلش کنه!

2- شما باید بیشتر خودت رو یه " دختــــر " ببینی. می دونی چیه؟ رفتارات یه جورایی خشن و پسرونه شده! یه کم تو بحر خودت، وجودت و ذاتت برو تا دختر بودنت رو بیشتر حس کنی. اینکه دختر موجودی سرشااار از لطافت و ظرافته! و هرگونه رفتارها و حرفای خشن که نمونه ش همین فحشای رکیکیه که شما بهش اشاره کردی، ظرافتش رو خدشه دار می کنه. یه دختر وقتی عفت کلام داره شخصیت و وقارش خیییلی زیباتر و نمایانتره و متعاقباً اطرافیانش هم رفتار محترمانه تری باهاش دارن. منظور من از این حرفا این نیست که عفت کلام واسه پسرا تعریف نمیشه ولی همین موضوع توی نشون دادن نجابت یه دختر خیلی موثره.

3- شما اهل موسیقی و ساز زدن هستی! اصل موسیقی احساسه! سعی کن از این طریق رقت و لطافتت رو بیشتر کنی!

4- حس می کنم زیاد از " ایرانی" بودنت راضی نیستی! انگار ایران رو دست کم می گیری. فکر می کنی آمریکایی ها و اروپایی ها بهتر و کامل ترن. به همین دلیل بیشتر اهداف و علایقت و حتی نوع حرف زدنت رو به اون سمت می بری. یه مقدار از " ئیسم ها " بیا بیرون و واقع بینتر به زندگیت نگاه کن. به اینکه تو یک ایرانی هستی و هرجای دنیا هم که باشی حتی اگه پاسپورت اون کشور رو داشته باشی باز هم هویت و اصالت تو " ایرانیه ". توی فرهنگ ایرانی این مسائل( حرفای رکیک) کاملا مذمومه. ولی همونطور که بهت گفتم توی دنیای غرب خیلی راحت تر با این قضیه برخورد می کنن. البته ناگفته هم نمونه که یه سری رفتارها و مسائلی هم توی اون کشورها رعایت میشه که بسیااااار پسندیده و خوبه که متأسفانه توی ایران و یا حتی بین مسلمونا رعایت نمیشه! اینو گفتم که فکر نکنی من بدبینانه نسبت به اروپا و آمریکا حرف می زنم. نهایتا اگه هم دوس داری از اون ها الگوبرداری کنی سعی کن شخصیت های مثبتشون رو پیدا کنی.

5- دنبال یه دوست خوب، دلسوز،رک و قاطع باش! اینطور افرادی وقتی جلوشون از این کلمات استفاده می کنی قاطعانه بهت تذکر میدن و باهات برخورد می کنن! من تو دوران دانشجوییم یه دوستی داشتم که یه فحش خاصی که البته رکیک هم نبود ولی خوب کلمه ی مناسبی هم نبود! افتاده بود رو زبونش و خیلی راحت فحش می داد! چندتا از دوستای صمیمیش تو خوابگاه با من هم اتاق بودن و به اتاق ما زیاد رفت و آمد داشت. بارها شده بود که همون فحش رو به من می داد و من چون اصلا خوشم نمیومد خیلی جدی و قاطع بهش تذکر دادم که نه به خودم و نه جایی که من هستم، به کار نبره! از اون موقع به بعد سعی می کرد که جلوی من رعایت کنه و اینقدر این احتیاط ها تکرار شد که به مرور اون فحش رو ترک کرد! و یه روز خودش اومد بهم گفت که تو باعث شدی من اون فحش رو ترک کنم! ( یه موقع فکر نکنی می خواستم خودم رو مثال بزنمااا! ... کلی گفتم )

6- اراده و تمریناتت رو در جهت خوب حرف زدن بیشتر کن و با دوستانی هم معاشرت کن که خوش سخن بوده و عفت کلام داشته باشن.


7- سعی کن روابطت رو با مادرت نزدیک تر و صمیمی تر کنی و با کمک ایشون اون خشم ها و ناکامی های درونیت رو ریشه یابی و رفع کنی. که بعد به این صورت خشمت تخلیه نشه!


-----------------------------------------------------------------------------------

ببخشید که اینقدر طولانی شد! امیدوارم که از حرفام ناراحت نشی عزیزم. من فقط اون چیزایی که تا الآن در موردت برداشت کردم رو بهت گفتم شاید هم جاهاییش اشتباه کرده باشم! و یه سری راهکارهایی که به ذهنم رسید و گفتم شاید بد نباشه برات بنویسم.

موفق باشی