وقتی خشم و نفرت هر کاری میکنه.

[بهار.زندگی]

سلام دوستای عزیز.چقد تالار عوض شده.از کاربرای قبلی خبری نیست.چقد کاربر جدید؟!
حیف شوروحالی که قبلا توتالار بود.

مشکل تازه ای ندارم.همش همون قبلیاس.دنبال راهنمایی خاصیم نیستم.
یه مدت بود ذهنم خیلی اروم بود.حداقل ارومتر از الان..اما هر بحثی همه چی رو خراب میکنه.حتی منتقد درونی و ذهن سطحی که اقای sci گفته بود هم خاموش بود و من راحت اما یه بحث کافیه تا دوباره بیدار و فعال شن.

این همه مدت سعی کردم از دوستی با پسرا پرهیز کنم اما نمیشه.وقتی که با خونوادم بحثم میشه،اصلا وقتی ریخت و قیافه و صدای نحسشونو مجبورم تحمل کنم به چندتا پسر احتیاجه تا باشون حرف بزنم یا برم بیرون تا ذهنم از دغدغه ها خالی بشه.تا خششمم بیرون بریزه.

هرچند از این روابط خوشم نمیاد اما وقتی ناراحتم میکنن احساس میکنم دیگه هیچی بد نیست و من میتونم با همه اون پسرایی که سمتم میان دوست شم حتی اگه تعدادشون تو یه روز 20-30تا باشه.احساس میکنم دیگه هیچ عملی ننگین نیست و میتونم جواب ابراز علاقه یه مرد متاهل رو بدم و بگم گور بابای زنش.اصلا دیگه هیچ خلافی به نظرم بد نمیاد.

دیگه اصلا بد نیست بری سر کار و مجبور باشی هر خر و گاوی رو تحمل کنی تا حداقل 8ساعت ازشون دور باشی.دیگه هیچی بد نیست.

امروز کار به کتک کاری کشید.و به سیلی که تو گوشم خورد و سوتی که میکشه.اوضاع وخیم شده.صبر من لبریز شده.و تموم حرفا و فحشایی که تو دلم بود رو گفتم.دیگه از هیچی نمیترسم.دیگه علناحالت تهوعی که ازشون دارم و بیان میکنم بدون ذره ای ناراحتی.نمیشه اینطور...اگه از این خراب شده نرم هر ان ممکنه بلایی سرشون بیارم..

دیگه حاضرم هر کاری کنم که از اینجا برم

[دختر مهربون]

سلام بهار عزیز.

بهار جان...
نمیدونم چی باید بگم. هر چیزی بگم، الان، توی این موقعیت ممکنه مسخره بیاد برات.

بذار یه کم آرومتر بشی.
بعدش بگو چه راهی برای رفتن داری؟

تو اتاقت بمون یا برخوردت رو فعلاً توی خونه به صفر برسون تا مشکل جدید دیگه ای ایجاد نشه.

[sci]

اروم کنید خودتون رو خانم
شما روشها رو یاد گرفته اید پس به خودتون کمک کنید
فرار و تسلیم راه خوبی نیست

[taraneh89]

سلام بهار جان
کاملا درکت میکنم.فکر نکن نفسم از جای گرم درمیاد این روزا منم دارم به معنای واقعی یه جهنمو تحمل میکنم.یه کم خودتو آروم کن تو اتاقت بمون و بیرون نیا.سر به سرشون نذار بدتر میشه.اونا که تغییر نمی کنن تو فقط داغون میشی بقیه تصمیم ها واسه رفتن و... رو بذار واسه زمانی که حالت خوب بود.الان فقط سعی کن خودتو آروم نگه داری
حرفی ندارم فقط میخواستم بگم درک میکنم حالتو

[maryam123]

سلام بهار جان

متاسفانه از این شرایط برای هرکسی ممکنه پیش بیاد.من فکر میکنم همه ماها حداقل چند باری قبل از ازدواج طعم این شرایط تلخ رو چشیدیم.

میدونم..واقعا سخته.ادم از خانوادش خیلی بیشتر از اینها انتظار داره.ولی توی عصبانیت ممکنه هرچیزی پیش بیاد.

سعی کن الان نه تصمیمی بگیری و نه اقدام خاصی بکنی.الان هرکاری بکنی مطمئن باش چون تصمیم گیریت از روی خشم بوده اوضاع رو بدتر میکنه.

اروم باش فعلا..خودتو اروم کن.هروقت عصبانی شدی بیا و تالار و بنویس برامون.

یادت باشه همیشه بدترین اتفاق ها زمانی میفته که انسان توی عصبانیت تصمیم میگیره

[rozaneh]

سلام بهار عزیز

اینکه شما برای فرار از مشکلات خونه به پسرها پناه میارید رفتن از چاله به چاهه!!!!!
برای خودتون به عنوان یک انسان ارزش قائل باشید و اینکارو نکنید. شما که برای خانوادتون زندگی نمی کنید برای خودتون زندگی می کنید اما ناراحتی هاتونو با کارهای بدتر و مضرتر تشدید نکنید نذارید روح و روانتون بازیچه دست کسی یا کسانی بشه. آروم باشید و بیشتر سکوت کنید .

[بهار.زندگی]

نمیدونم چی بگم؟اصلا فکر نمیکردم بازم بابت این موضوع بیام همدردی.
تقریبا میدونم شرایطمو درک میکنین چون تو گذشته هم راجبش حرف زدیم.مرسی ازتون.

همتون ازم خواستین اروم باشم اما نگفتید چه جوری؟دیروز بعد از اولین بحث از خونه رفتم بیرون تا یه هوایی بخورم.اما فعلا تو این شرایط عملا یه دختر نمیتونه تنهایی بره بیرون و اعصابش اروم شه.انقد اقایون هنرنمایی میکنن که ترجیح میدیم برگردیم.اما کاچی بهتر از هیچی بود.

وقتی برگشتم باز پیله...باز بحث.تو اتاق موندن فایده نداره.چون صدای نحسش که قطع نمیشه..

کاش انقد پشتوانه داشتم که میتونستم ازش شکایت کنم.

کل زندگیم شده زور شنیدن.((دخترم از همه قشنگتره.))این اوج ابراز احساسشه.همش مقایسه..مقایسه.وای که یکی بد بگه.((همه پشت سرت حرف میزنن میگن خودشو میگیره.)) به اسفل سافلین،دلم میخواد خودمو بگیرم تا چششون در بیاد.این بده اما رفتارای زننده خودش بد نیست!
تلویزیون از ظهردر اختیار خودشه.از تلفن نباید استفاده کنیم.به ارایش من گیر میده اما خواهرم که از من بدتره انگار نه انگار.لجـــن.ازش بدم میاد.عوضی.بابت هر اتفاق کوچیکی دعوا راه میندازه.حتی بخاطر بشقاب روی میز.مامانم از اون بدتر انقد به ادم پیله میکنه.هرچی هم جواب ندم ول نمیکنه.ارزوی مرگ هرجفتشونو دارم.

دختر مهربون راههای رفتن من از خونه:
خوب حتما اولین موردی که به ذهن همه میاد ازدواج کردنه.اما من نمیتونم سنتی ازدواج کنم چون شرایط خاصی دارم که به یه خواستگار سنتی نمیتونم بگم.مجبورم خودم با یکی اشنا شم،بشناسمش،ازش که مطمئن شدم و فهمیدم دهنش قرصه بهش بگم.بعد تازه اون بپذیره و بعد هفت خوان خونوادم شروع میشه.

کار:تصمیم گرفتم شرایط و محیطش هرجور بود برم.بهتر از خونه است.اما اونم برای چند ساعته.
برای بیرون رفتن نمیتونم تنها باشم.دوستامم نمیتونن هروقت حالم بده بیان بیرون،اصلا دوست ندارم چیزی بدونن.ناچارا باید با چندتا پسر دوست شم که نقش بادی گارد و راننده منو ایفا کنن.میگم چندتا چون هروقت یکی نبود اون یکی باشه،و اگه فقط یکی باشه احتمال وابسته شدن و این حرفا هست.البته قبلا تجربه کردم.بده.مثلا پیش این یکی،اون یکی زنگ میزنه.گیر میده کجایی؟این گیر میده با کی حرف میزنی.
یه نظر دیگه هم دارم با هرکی دوست شدم دوستشو با دوست خودم دوست کنم تا یه اکیپ بشیم.بهتره؟نه؟احساس میکنم تو حالت گروهی احتمال وابستگی کمتر از دو نفرس.

کنکور ارشد هم بود که بااین شرایط نمیدونم میتونم بخونم.
دوستمم یه شهر دیگه خونه داره اما چون شهرکوچیکیه کارگیر نمیاد وگرنه حتما میرفتم چون خیلی صمیمیم و دوست داره برم پیشش.
دیگه راهی به ذهنم نمیرسه.شما دخترا اینجور وقتا کجا میرین؟چکار میکنین؟

اقای sci نگید که با تنفس وو نوشتن اروم میشم.موندن موندن تو خونه واقعا خطرناکه.میترسم تو عصبانیتا بلایی سر یکیمون بیاد.هرچند که اومده.دستم کبود شده و گوشم سوت میکشه.
جناب

ترانه جان کاریشون ندارم خودشون مثه ... پاچمو میگیرن وگرنه باشون حرفم نمیزنم.میدونم شرایط تو هم خوب نیست.مرسی که هستی

مریم جاتن چند بار یعنی دقیقا چندبار؟بخاطر اعصابم دچار کلی مشکل شدم.موهام میرریزه،از نظر هورمونی بهم ریختم،معدم تیر میکشه،موقع بحث بدنم میلرزه.سردرد دارم.مگه میخوام خودمو نابود کنم؟میترسم سلامتیم از دستم بره.

روزانه چیزی نمیگم چون شرایط منو نمیدونی چیه.

- - - Updated - - -

چرا ویرایش نداره؟؟؟

جناب sci خواستم بگم اونا از خداشونه من برم بعد شما میگید فرار راه حل خوبی نیست؟چرا..تو این شرایط تنها راهه.

مرسی

[صبا_2009]

سلام بهار جان.

اگه تو يه شهر ديگه كار پيدا كني، مي توني تنهايي بري و اونجا زندگي كني؟
خانوادت سد راهت نميشن؟
خودت از پس حفظ امنيت خودت بر ميايي؟ البته مي توني تو پانسيون زندگي كني كه امنيت برقرار باشه.

[rozaneh]

نمیدونم چی بگم؟اصلا فکر نمیکردم بازم بابت این موضوع بیام همدردی.
تقریبا میدونم شرایطمو درک میکنین چون تو گذشته هم راجبش حرف زدیم.مرسی ازتون.

همتون ازم خواستین اروم باشم اما نگفتید چه جوری؟دیروز بعد از اولین بحث از خونه رفتم بیرون تا یه هوایی بخورم.اما فعلا تو این شرایط عملا یه دختر نمیتونه تنهایی بره بیرون و اعصابش اروم شه.انقد اقایون هنرنمایی میکنن که ترجیح میدیم برگردیم.اما کاچی بهتر از هیچی بود.

وقتی برگشتم باز پیله...باز بحث.تو اتاق موندن فایده نداره.چون صدای نحسش که قطع نمیشه..

کاش انقد پشتوانه داشتم که میتونستم ازش شکایت کنم.

کل زندگیم شده زور شنیدن.((دخترم از همه قشنگتره.))این اوج ابراز احساسشه.همش مقایسه..مقایسه.وای که یکی بد بگه.((همه پشت سرت حرف میزنن میگن خودشو میگیره.)) به اسفل سافلین،دلم میخواد خودمو بگیرم تا چششون در بیاد.این بده اما رفتارای زننده خودش بد نیست!
تلویزیون از ظهردر اختیار خودشه.از تلفن نباید استفاده کنیم.به ارایش من گیر میده اما خواهرم که از من بدتره انگار نه انگار.لجـــن.ازش بدم میاد.عوضی.بابت هر اتفاق کوچیکی دعوا راه میندازه.حتی بخاطر بشقاب روی میز.مامانم از اون بدتر انقد به ادم پیله میکنه.هرچی هم جواب ندم ول نمیکنه.ارزوی مرگ هرجفتشونو دارم.

دختر مهربون راههای رفتن من از خونه:
خوب حتما اولین موردی که به ذهن همه میاد ازدواج کردنه.اما من نمیتونم سنتی ازدواج کنم چون شرایط خاصی دارم که به یه خواستگار سنتی نمیتونم بگم.مجبورم خودم با یکی اشنا شم،بشناسمش،ازش که مطمئن شدم و فهمیدم دهنش قرصه بهش بگم.بعد تازه اون بپذیره و بعد هفت خوان خونوادم شروع میشه.

کار:تصمیم گرفتم شرایط و محیطش هرجور بود برم.بهتر از خونه است.اما اونم برای چند ساعته.
برای بیرون رفتن نمیتونم تنها باشم.دوستامم نمیتونن هروقت حالم بده بیان بیرون،اصلا دوست ندارم چیزی بدونن.ناچارا باید با چندتا پسر دوست شم که نقش بادی گارد و راننده منو ایفا کنن.میگم چندتا چون هروقت یکی نبود اون یکی باشه،و اگه فقط یکی باشه احتمال وابسته شدن و این حرفا هست.البته قبلا تجربه کردم.بده.مثلا پیش این یکی،اون یکی زنگ میزنه.گیر میده کجایی؟این گیر میده با کی حرف میزنی.
یه نظر دیگه هم دارم با هرکی دوست شدم دوستشو با دوست خودم دوست کنم تا یه اکیپ بشیم.بهتره؟نه؟احساس میکنم تو حالت گروهی احتمال وابستگی کمتر از دو نفرس.

کنکور ارشد هم بود که بااین شرایط نمیدونم میتونم بخونم.
دوستمم یه شهر دیگه خونه داره اما چون شهرکوچیکیه کارگیر نمیاد وگرنه حتما میرفتم چون خیلی صمیمیم و دوست داره برم پیشش.
دیگه راهی به ذهنم نمیرسه.شما دخترا اینجور وقتا کجا میرین؟چکار میکنین؟

اقای sci نگید که با تنفس وو نوشتن اروم میشم.موندن موندن تو خونه واقعا خطرناکه.میترسم تو عصبانیتا بلایی سر یکیمون بیاد.هرچند که اومده.دستم کبود شده و گوشم سوت میکشه.
جناب

ترانه جان کاریشون ندارم خودشون مثه ... پاچمو میگیرن وگرنه باشون حرفم نمیزنم.میدونم شرایط تو هم خوب نیست.مرسی که هستی

مریم جاتن چند بار یعنی دقیقا چندبار؟بخاطر اعصابم دچار کلی مشکل شدم.موهام میرریزه،از نظر هورمونی بهم ریختم،معدم تیر میکشه،موقع بحث بدنم میلرزه.سردرد دارم.مگه میخوام خودمو نابود کنم؟میترسم سلامتیم از دستم بره.

روزانه چیزی نمیگم چون شرایط منو نمیدونی چیه.

- - - Updated - - -

چرا ویرایش نداره؟؟؟

جناب sci خواستم بگم اونا از خداشونه من برم بعد شما میگید فرار راه حل خوبی نیست؟چرا..تو این شرایط تنها راهه.

مرسی

نمی خواستم اینو بگم اما گاهی نمیشه نگفت.
دوست عزیز دوستی با پسرها عاقبت خوب و خوشی نداره دست بردار و اینقدر دور و برت با این آدمها پر نکن خانواده هر چی هم باشه خانواده آدمن .
برای این طرز فکر و رفتار متاسفم. از شما که عضو فعال این تالاری همچین انتظاری نمی رفت همیشه فکر میکردم بچه هایی که توی این تالار به درجات بالا میرسن حداقل توی زندگی خودشون سعی میکنن درست رفتار کنن و راه رو اشتباه نرن اما انگار اشتباه فکر میکردم. امید که روزی متوجه اشتباهاتون بشید.

[omid65]

سلام بهار جان .
ناراحتم از اینکه دارم ناراحتی تو می بینم .
.
معقول ترین راه حل به نظر من ازدواجه .
چرا نمی تونی خواستگاری سنتی رو قبول کنی ؟ این موضوع رو با چند تا مثال مفصلا توضیح بده .

گفتی "

بشناسمش،ازش که مطمئن شدم و فهمیدم دهنش قرصه بهش بگم" ، چی رو بهش بگی ؟