سلام بهار.
تاپیک های قبلیت رو مرور کردم. چند تا تاپیک اصلیت باعث شدن تا حدودی از روحیات و شرایط زندگیت مطلع بشم.
یه کاری هست که اگه انجام بدی، یعنی اگه با همه قدرتت انجام بدی، نه تنها فضای خونه رو تا یه مدت دیگه آروم میکنه، بلکه برات یه فضای اختصاصی هم می سازه:
روزه سکوت.
با خودت عهد کن که دیگه حتی یک کلمه هم تو خونه حرف نزنی. اگه بینتون کتک کاری شد، اگه فحش دادن. اگه سر سفره نمکدون خواستی، هر چی شد، هرچی شد، تو هیچ کلمه ای حرف نزن. اگه خیلی ضروری بود که چیزی رو اطلاع بدی (مثلا میخواستی جایی بری و باید بهشون اطلاع میدادی که داری میری بیرون) روی یه کاغذ بنویس. ه مدت حتی با برادرت هم صحبت نکن. یعنی چه اون اعضایی که باهاشون مشکل داری، چه اونهائیکه مشکل حادی نداری.
تو دختر قوی ای هستی، مطمئنم اینکار به مذاقت خوش میاد.
اگه به روزه سکوتت پایبند باشی، تا یه مدت (شاید به هفته هم نرسه) پدرت یک طرفه غر میزنه. اما بعدش دیگه اونها هم سکوت می کنن. و اون حریمی که دلت میخواد برات ساخته میشه.
این باعث می شه اولا کسی نتونه بهت گیر بده. و دوما خودت هم ناخواسته باعث جروبحث نشی. چون با وجود اینکه گفتی اغلب اونها آغاز کننده هستن، اما شما هم در ادامه پیدا کردن بحث ها، داغ تر شدن بحث ها، و گستردگیشون یه نقش هایی داری. یه انسان زنده ای دیگه. جروبحث یه چیزیه که دو سر داره. اگه یک کسی نباشه که یکی از سرها رو بگیره، تلاش اونیکه اون سر دیگه رو گرفته، ناکام می مونه.
این روزه سکوت می تونه چندین ماه ادامه داشته باشه. تا زمانیکه بتونی در آرامش خودت رو پیدا کنی و به وضعیت زندگیت سروسامونی بدی. و بعد یه رابطه کمرنگ، اما بادوام با خونوادت برقرار کنی. رابطه ای که احترام دو طرفه بهش حاکم باشه.
علاقه مندی ها (Bookmarks)