داستان غم زندگیه من

[پدربزرگ]

این داستان غم زندگیمه

ماجرا برمیگرده به سال 85من در شرکتی پیمانکاری کارمیکردم زندگی معمولی بخور نمیری داشتیم چون تازه وارد

زندگی شده بودم از بانک وام گرفته بودم و هر ماه مبلغی قسط میدادم.

روزگارمون طبق روال میگذشت که یک روز به دفتر مدیر احضار شدم .

مدیر گفت برای اینکه پرسنل زیاد هست چندنفری از کارگرهارو داریم جواب میکنیم اسم شما هم

در لیست هست.

بله از کار بیکار شدم .با حقوقی که بهم دادن ومقداری پاداش یکی دوماهی رو گذراندیم .

بعد دیدم پولم داره ته میکشه و هر روزم دنبال کار میرم دست از پا درازتر برمیگشتم.

5 ماه از بیکاریم گذشت شروع کردیم به فروختن وسایل خونه نداشتیم مجبور بودیم .حتی پول برای خرید یک عدد

نان هم نداشتم.

حتی بی پولی به جای رسیده بود که همسرم بهم گفت برای ناهار نون بگیر.منم که مرد هستم نمیخواستم نشون بدم که ندارم

درحالی که داشتم از منزل خارج میشدم دست انداختم روی کمد صدقه ای که کنارگذاشه بودم رو 50تک تومان برداشتم رفتم بربری گرفتم.سر صف که بودم اشک توچشمام جم شده بود .خدایا چرا چرا

یک روز از شهرستان مهمان به منزلمون اومد نمیخواستیم کسی بدونه که انقدر بی پول شدیم.

قبل از اینکه مهمونا برسند به همسرم گفتم پیکار کنیم عابرومون پیش مهمونا نره حداقل یه مقداری میوه بزاریم جلوشون.

توفکر بودم که چیکارکنم چی روببرم بفروشم میوه نان وغیره بخرم برای شب.کناره آکواریومم نشسته بودم که یک دفعه چشمم به

ماهی های توی آکواریوم افتاد .آره با اونکه خیلی دوستشون داشتم یه مشما خانمم آورد چندتای از ماهی هارو گرفتم بردم 20 هزار فروختم.

اون شب هم عابرومون رو ماهی هام خریدن.

فردای اون روز در روزنامه خواندم در شهرداری نیرو میگیرند .رفتم دنبال کار هرکاری بود انجام میدادم .همه مراجعه کنندگان به خط

شده بودند .وکارفرما میومد نگاه میکرد ویکی یکی انتخاب میکرد ازجلوی من رد شد ولی چرا منو قبول نکرد.

رفتم پیش کارفرما بهش گفتم من بدجوری گرفتارم نون شب ندارم .هرکاری باشه انجام میدم .آقای ...گفت آخه پسرخوب این شغل

بدرد شما نمیخوره .شغلش جم آوری زباله بود.خیلی اسرار کردم انگارنه انگار تازه بهمم شک کرده بودند که تو کارگر نیستی معموری

اومدی وضعیت کارگرا رو ببینی .خوب چیکارکنم تیپم به نظافت چیا نمیخورد.


روزگار همینجوری به سختی میگذشت.خدانصیب بنده ای نکنه .یکسال گذشت

یک روز داشتم دنبال کارمیگشتم اطلائه دیدم به دیوار زده بودند که آموزشگاهی انواع تعمیرات با مدرک یاد میده .

شهریه اش 300هزارتومان بود برای من در اون وضع مالی خیلی پول بود نمیدونستم چطوری جورش کنم.

دیگه چیزه با ارزشی نداشتیم که بفروشم .

به هرکی که فکرشو میکردم رو انداختم .تا دامادمون از وضعم با خبر شد خداخیرش بده .اون مبلغ رو بهم داد.

ومنم رفتن برای آموزش کار تا انشاالله بتونم کاری یاد بگیرم .بعداز 3 ماه مدرک رو گرفتم ورفتم جای مشغول بکارشدم .

والان که 6سال میگذره برای خودم تعمیرگاه دارم وضع زندگیمم خداروشکر میگذره.

[هستی]

سلام اقای پدربزرگ
حالتون خوبه
شرمنده من درست متوجه نشدم، این داستان واقعی خود شماست یا نقل قول کردید یا با توجه به اینکه در بخش "گسترش خلاقانه افکار و احساسات " ایجادش کردید، داستانی زاییده تخیل شماست؟
ببخشید که سوال کردم.

[پدربزرگ]

سلام اقای پدربزرگ
حالتون خوبه
شرمنده من درست متوجه نشدم، این داستان واقعی خود شماست یا نقل قول کردید یا با توجه به اینکه در بخش "گسترش خلاقانه افکار و احساسات " ایجادش کردید، داستانی زاییده تخیل شماست؟
ببخشید که سوال کردم.

سلام دوست عزیز

این داستان موبه موش واقعیت زندگیم بوده .

اگر در جای خودش پست را نزدم نمیدونستم کجا باید پست بزنم.

خود مدیران زحمت جابجایش رو بکش با عرض شرمندگی.

[هستی]

آقای پدربزرگ
ممنون که داستان زندگیتون رو در اختیار ما هم گذاشتید.
حتما الان کوله بار تجربه تون مملو مملو است. میشه بیشتر از تجربیاتی که در اون دوران کسب کردید، بیشتر مارو مستفیض کنید؟
خیلی دوست دارم بدونم چطور آدم می تونه تو اوج سختیها و ناملایمات کمر خم نکنه و برعکس پشت اونها رو به خاک برسونه.

[baby]

بابا بزرگ عزیز
از شنیدن داستان پر از غم و رنجت متاثر شدم ، اما با دیدن این روحیه عالی و صبرتون بر ناملایمات زندگی بسیار خوشحال شدم ، دنیا دار آزمایش است و پیروز کسیه که از امتحانات بعضا سخت خداوند سربلند بیرون بیاد.
این تجربیات کلاس آموزشی غنی و نمونه عینی برا کسائیه که از زمین و زمون می نالن و محدودیتها و رنجها رو بهونه ای کردن برا تنبلی و ناامیدی خودشون.

خاطراتت منو یاداین شعر انداخت که:

هم موسم بهار طرب خیز بگــــــــــذ رد
هم فصل ناملایم پاییز بگــــــــــــــــذ رد
گر نا ملایمی به تو رو کرد از قـضــــــــــا
خود را مساز رنجه که این نیز بگذ رد

[پدربزرگ]

در اون دوران سختی که داشتیم توکل به خدا کردیم هی باخودم

میگفتم این یه آزمایشه الهی هست هرچند سخته برای یه آدم متحل

قران های که هر روز همیشه همسرم میخوند .وبا یاد خدا از خانه بیرون میزدم برای پیداکردن کار.

نه اینطور نیست که هر وقت به مشکل بر بخوریم خدارو یاد کنیم .همیشه در همه جا توکلم به خداهست.

من از اون دوران چند درسی گرفتم.

یکی اینکه در بدترین شرایت خداروفراموش نکنم.

دوم اینکه هر مکلی ویا بیماری که به سراغم میاد حکمت خداست.

سوم اینکه بیشتر چشمامو باز کنم در همسایگیمون شاید کسی شرایتش ازمن بدتر ونیازمند به کمک باشه.

چهارم اینکه پس انداز برای روزهای بحرانی زندگی.

یادم میاد که به میدون تره بار رفته بودیم چون انقدی پول نداشتیم که بتونیم میوه بخریم.

تازه انگور یاقوتی اومده بود .به فروشنده گفتیم نیم کیلو از اون انگورا بده .فروشند لبخندی زد که جگرم آتیش گرفت

گفت نیم کیلو نمیفروشیم نمی ارزه یه مشما خرجش کنم.

همسرم که ته دلش هوس انگور کرده بود . از این وضعمون و رفتاره فروشنده ناراحت بودیم . به خانه برگشتیم در آقوش هم گریه کردیم.

میگن مرد به همین راحتی گریه نمیکنه .ولی جگرم آتیش گرفته بود .هم گریم بحال خودم بود هم به رفتاره فروشنده که در اون دنیا باید جواب دل سوختمو بده.

[z o h r e h]

بابابزرگ صبور

چقدر لذت بردم از سادگي دلت و سادگي متنت

حقيقته كه ميگن بعد سختي اسايشه, از بس زيبا بود پست زدم بياد بالا بقيه هم بخونن و سادگي و بي ريا بودنو حس كنن