ديروز که خودم را در آينه نگاه کردم، مادرم را ديدم که چند سال جوانتر شده بود. اما سالها قبل که من هنوز دختر جواني
بودم، هيچ وقت مادرم را با اين چهره نديده بودم. آن روزها من فقط مي خواستم به اندازه «او» در خانواده نفوذ داشته باشم. خواهر، برادرها و پدرم، حرفم را بشنوند.
مادرم؛ اجازه دهد تا به خانه دوستان بروم. لباس دلخواهم را بپوشم و... و امروز بعد از سالها؛ چهره جديدي از مادرم را در وجود خودم، مادر جواني ديگر، مي بينم. مادري که دخترک چهار ساله اش با لجبازي مي خواهد؛ موهاي عروسکش را قيچي کند، مشتي شکلات کاکائو بخورد و... در حالي که تب دارد دلش بستني مي خواهد... .
و امروز مي توانم درک کنم که مادربودن سخت ترين کار دنياست.
***
در خصوص رابطه مادر و دختر صاحبنظران و روان شناسان توصيه هاي گوناگوني دارند.
دکتر غلامعلي افروز در همين باره معتقد است: نقش مادر در تربيت فرزندان اهميت و حساسيت خاصي دارد و در سرنوشت فرزندان بسيار تعيين کننده است، به گونه اي که مادر در صفحه وجود دختر خردسال خود، خاطره ها و تجربيات خوشايند يا ناخوشايند زندگي گذشته خويش را مرور مي کند و با همه وجود مي کوشد تجارب ناگوار و ناکامي هاي احتمالي را از سر راه او بردارد البته همانندسازي دختر با مادر بسيار چشمگيرتر و عميق تر از پسر با پدر است. زيرا دختر در دوران رشد بويژه در سنين قبل از دبستان، در کانون خانواده فرصت تقليد و يادگيري از رفتارهاي کلامي و غيرکلامي الگوهاي همجنس بزرگسال را بيشتر از پسر دارد.
مادري که به برقراري روابط خوب اعتقاد دارد، با زبان تشويق و تأييد و منطق و تکريم با دخترش رفتار مي کند و در اين راه ثابت قدم است. دختر اين مادر در سنين نوجواني و آغاز جواني و نياز فراوان به دوستان همدل و همراه، مادر را به عنوان دوست و همدم و همراز خود انتخاب مي کند.
مادر مهم ترين و غني ترين الگوي رفتاري براي دختر است. مادري که با اعتماد به نفس، صلابت شفقت و صميميت موفق به جلب اعتماد دختر نوجوان خود مي شود، در جايگاه محرم ترين و شايسته ترين دوست براي وي قرار گرفته است. در اين رابطه، دختر از بالاترين سطح بهداشت رواني، احساس خود ارزشمندي و اعتماد به نفس بهره مند مي شود و از آسيبهاي رفتاري و کجروي اجتماعي مصون مي ماند.
در واقع در نتيجه وجود نظام تربيتي کارآمد مادر، وي به طور غيرمستقيم مسأله مهم همسرپروري و مادرپروري را مدنظر قرار مي دهد. وقتي مادر، به عنوان مرجع قابل اطمينان، دوستي قابل اعتماد، محرمي همراز و شخصيتي استوار براي دخترش مطرح مي شود، دختر آيين همسرداري، مرام مادري و فرزندپروري را به خوبي آموخته و حريم خانه، کلاس درس زندگي مي شود.
يک دختر همواره مي خواهد مادري با نشاط و با محبت، آرام، مطمئن، محکم و استوار، با اعتماد به نفس و فعال و پويا داشته باشد. وي هرگز دوست ندارد الگوي محبوبش تهي از اعتماد به نفس، مردد، دلواپس، پراضطراب، منفعل و حقير باشد. به همين دليل دختري که مي خواهد آينده روشن و اميدبخش داشته باشد و از زندگي فعال و پويا برخوردار شود، دوست دارد مادرش همواره در رابطه متقابل و مؤثر با پدر بوده و هرگز شاهد رابطه غالب و مغلوب و فعال و منفعل ميان آنها نباشد.
در نتيجه از پدران فهيم انتظار مي رود که در آشکارا و خلوت با تأييد و تکريم شخصيت مادر نزد فرزندان و اظهار تشکر و قدرداني از زحمات ارزشمند مادر، فرهنگ قدرداني و تشکر را به فرزند خود منتقل کنند.
بهتر است مادر نيز همواره با کلام مثبت و رفتار محبت آميز خود، قدردان زحمات همسر باشد و شخصيت وجودي همسر و فرزندان را مورد تکريم و تأييد قرار دهد. مادري که به جاي تأييد تلاشهاي ارزشمند پدر، در خلوت خود با دختر همواره زبان تکذيب و اعتراض مي گشايد و شخصيت پدر را در ذهن دختر تضعيف و تحقير مي کند، نه تنها فرزند خود را در تعارض رواني و دغدغه فکري قرار مي دهد، بلکه بطور مستقيم و غيرمستقيم زمينه بازخورد منفي و ناخوشايند نسبت به جنس مرد را در نظام فکري دختر فراهم مي کند. در نتيجه بدبيني و ترديد در تصميم گيري و طولاني شدن فرآيند انتخاب و پذيرش شخص واجد شرايط براي همسري و تأخير در ازدواج به موقع، از آثار رابطه نه چندان مطلوب مادر و دختر و گفته هاي ناخوشايند مادر به دختر در دوران تحول شخصيت اوست.
گاه مادر به لحاظ برخي ويژگيهاي شخصيتي و نيازهاي رواني ناشي از تجارب ناگوار، ناکامي ها و محروميت هاي حاصل از زندگي مشترک و احساس نياز فراوان به ترحم و دلسوزي، در رابطه خود با دختر زانوي غم بغل کرده و با حالتي غمگين قصه غصه هاي خود را بازگو مي کند. اين مادر در واقع براي حيات رواني خود احتياج به يک همدرد و حامي دارد و از اينکه دل دختر برايش بسوزد خشنود مي گردد. غافل از اينکه ادامه و استمرار اين رابطه که همواره فضاي دردمند و مملو از غم و ترحم بر آن حاکم است، غبار غم و افسردگي را بر چهره نيازمند نشاط دختري مي نشاند و افسردگي مادر را مضاعف مي کند. بهتر اين است که مادر با اعتقاد به نياز دختر به شادابي و نشاط، نگرش مثبت و انگيزه قوي براي توليد و تحول، با دختر رابطه برقرار کرده با او به گفتگو بنشيند. مادر انديشمند به خوبي آگاه است که شايسته ترين مشاور دختر در امر انتخاب همسر است.
بهتر است به دور از هر گونه تنگ نظري و حسادت و به عنوان مشاور دلسوز و آينده نگر مسؤوليت هاي همسري و رسالت مادري و فرزندپروري را مدنظر قرار دهد و با استعانت از پروردگار، دختر خود را راهنمايي، حمايت و پشتيباني کند
پورتال نور
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)