سلام
فردی به من معرفی شده که هنوز طلاق نگرفته و یه دختر داره. حس من خیلی نسبت به بچه مثبت هست. این توانایی و ظرفیت رو دارم که مادرش باشم. البته در مورد ازدواج با ایشون هنوز به نتیجه نرسیدم.
تا دیروز مطمئن بودم که مادرش بچه رو نمیخواد (الان هم عکسش اثبات نشده، فقط یه شک بوجود اومده). بنابراین همه چی از نظر من اوکی بود. دیروز تو دادگاه حضانت بچه، مادرش پیشنهاد داده بود که مهریه ام رو میبخشم و بچه رو بهم بدید. و این معنیش این میشه که دلش پیش دخترش هست. در نتیجه من کلی غصه خوردم.
امروز که در موردش با من مشورت میکرد، من برعکس همیشه اطمینان نداشتم که بهتره بچه رو نگهداره، گفتم هیچ چیز جای حسی که به مادرش داره رو نمیگیره. اما یکم که بیشتر فکر کردم، دیدم عقلا صلاحیت ایشون برای نگهداری بچه بیشتره. هرچند اون طفل معصوم الان عقلی نداره که بتونه تشخیص بده، و ممکنه از نظر احساسی تحت تاثیر مادرش قرار بگیره. در نتیجه به نظر میرسه به صلاح بچه هست که پیش پدرش باشه و حتی الامکان ملاقات هاش با مادرش کمتر بشه که به یک فضا و مکان خو بگیره، و تربیت یکپارچه تری داشته باشه. نظر شما در این مورد چیه؟
شرایط رو براتون توضیح میدم.
علت جدایی خیانت خانومشون هست. و در نتیجه به نظر نمیرسه در آینده هم از لذات خودش به خاطر صلاح فرزندش بگذره. و در نتیجه آقایون دیگه ای هم تو زندگیش خواهند اومد که اینکار قطعا نه تنها روی روان بچه اثر میگذاره، بلکه روی تربیتش هم اثرگذار خواهد بود. این رو هم در نظر داشته باشید که اون فردی که این خانوم باهاش رابطه داشته، یه مرد متاهل بوده.
این احتمال خیلی زیاده که از ایران بره. و این امکان رو به طریقی داره که بچه رو بصورت قاچاقی خارج کنه.
در ضمن من 35 ساله هستم و اون آقا 38. بچه هم در مقطع ابتدایی هست.
علاقه مندی ها (Bookmarks)