سلام و درود فراوان..
موضوع جالبی را مطرح کردید آنی جان.
اصولا هر یک از خانواده های جامعه ایرانی روش های مختلفی برای تربیت فرزندان خود دارند اما همانگونه که شما هم اشاره کردید هم اکنون فرزندسالاری مرسوم تر است و این روش مرسوم نه بخاطر خواست خود والدین بلکه بر حسب موقعیت ها و شرایط درونی و محیطی است.
"انی" عزیز اغلب مشکلاتی که والدین با آن روبه رو هستند... حال چه در خانواده های فرزند سالار و چه غیره .... مشکل "فرافکنی" است در واقع سوق دادن علایق خویشتن و اجرای و نمود آن خواسته ها در فرد دیگر یعنی همان فرزند.
بزرگترین خطری که امروزه فرزندان را تهدید می کند همین "فرافکنی" والدین است. که در اغلب موارد هم خود خانواده ها غیرمستقیم به این مقوله می پردازند زیرا در کودکی خود عقده های ارضا نشده ای دارند که می خواهند ارضا و به حقیقت پیوستن آن را در فرزندان جست و جو کنند.
متاسفانه عده ای از والدین هم تنها بخاطر همین مسئله علاقمند به داشتن فرزند و پرورش او می نمایند.
و در آخر اینکه:
ما در اولین گام مسئول اعمال و افکار خود هستیم .... یعنی اگر از اعمال و روش های تربیتی نادرست خود آگاه نباشیم هیچ گاه نمی توانیم مسئولیت فرزندان خود را برعهده گیریم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)