میخواهم مهارتهای اجتماعی خودم را بهبود بدم

[mohammadrezahs]

سلام

من 19 سالمه و تازه وارد دانشگاه شدم. کلا آدم درونگرایی هستم و خیلی دوست و رفیق ندارم. یه تعداد خیلی کمی رفیق دارم

این مسئله از وقتی اومدم توی دانشگاه خیلی اذیتم میکنه چون هیشکی رو تقریبا نمیشناسم به جز 2-3 نفر

و توی دانشگاه هم انگار برای بقیه نامرئی هستم..

دوست دارم دوست های بیشتری داشته باشم ولو اینکه سطح صمیمیت ام با اونا کمتر باشه. ولی نمیدونم چجوری. اینم بگم من خیلی خجالتی ام و حتی وقتی یه آشنا توی دانشگاه میبینم سرمو میندازم پایین که باهاش چشم توی چشم نشم...

[Pooh]

سلام برادر گرامی.
اینکه توی این سن به فکر افزایش روابط اجتماعی افتادین جای تحسین داره. الان هنوز خمیر مایه شخصیت شما نرمه و قابل شکلگیریه و بهترین زمانه که روی ساختار شخصیت خودتون کار کنید و اون شخصیت دلخواهتون رو شکل بدید.

نکته اولی که به ذهن من میرسه، خجالتی بودنه. خجالتی بودن با حجب و حیا فرق میکنه. من هم یکم خجالتی ام ولی قبلا خیلی خجالتی بودم و این خجالتی بودن اذیتم میکرد و من رو منزوی کرده بود تا حدودی. میتونم بفهمم اون خجالتی بودن من از کجا میوومده. خجالتی بودنای من چند تا ریشه داشت:

1- فکر میکردم من خوب نیستم.
2- فکر میکردم بدون تایید و تصدیق دیگران هیچ ارزشی ندارم.
3- از اینکه سرزنش و یا مسخره بشم میترسیدم
4- فکر میکردم دیگران خیلی بهتر از من هستن و خیلی ببشتر از من میدونن و من از بقیه عقبم.
5- فکر میکردم باید کامل و بی نقص باشم
6- فکر میکردم دیگران خیلی روی من زوم هستن و منتظرن من خطایی کنم و مسخرم کنن.
7- فکر میکردم ظاهرم خوب نیست.
8- در مواجهه با ادمها و شرایط جدید، فکر میکردم خیلی چیز عجیب و سختیه و قراره با ادمهایی روبرو بشم که خیلی حالیشونه و من جلوشون هیچی نیستم.
و.....

حالا اول بهمون بگید که دلایل خجالتی بودن شما چیه؟ میتونید 5 تا مهمترین دلیل هاش رو نام ببرید؟

اینو بگید تا بریم سراغ مراحل بعدی در مورد روابط اجتماعی

[mohammadrezahs]

سلام برادر گرامی.
اینکه توی این سن به فکر افزایش روابط اجتماعی افتادین جای تحسین داره. الان هنوز خمیر مایه شخصیت شما نرمه و قابل شکلگیریه و بهترین زمانه که روی ساختار شخصیت خودتون کار کنید و اون شخصیت دلخواهتون رو شکل بدید.

نکته اولی که به ذهن من میرسه، خجالتی بودنه. خجالتی بودن با حجب و حیا فرق میکنه. من هم یکم خجالتی ام ولی قبلا خیلی خجالتی بودم و این خجالتی بودن اذیتم میکرد و من رو منزوی کرده بود تا حدودی. میتونم بفهمم اون خجالتی بودن من از کجا میوومده. خجالتی بودنای من چند تا ریشه داشت:

1- فکر میکردم من خوب نیستم.
2- فکر میکردم بدون تایید و تصدیق دیگران هیچ ارزشی ندارم.
3- از اینکه سرزنش و یا مسخره بشم میترسیدم
4- فکر میکردم دیگران خیلی بهتر از من هستن و خیلی ببشتر از من میدونن و من از بقیه عقبم.
5- فکر میکردم باید کامل و بی نقص باشم
6- فکر میکردم دیگران خیلی روی من زوم هستن و منتظرن من خطایی کنم و مسخرم کنن.
7- فکر میکردم ظاهرم خوب نیست.
8- در مواجهه با ادمها و شرایط جدید، فکر میکردم خیلی چیز عجیب و سختیه و قراره با ادمهایی روبرو بشم که خیلی حالیشونه و من جلوشون هیچی نیستم.
و.....

حالا اول بهمون بگید که دلایل خجالتی بودن شما چیه؟ میتونید 5 تا مهمترین دلیل هاش رو نام ببرید؟

اینو بگید تا بریم سراغ مراحل بعدی در مورد روابط اجتماعی

سلام. متشکرم

به نظرم دلایلش اینان:
۱- میترسم وقتی یه ارتباطی رو شروع کنم گند بزنم و همه چی خراب شه. یکی دوبار تجربه اش رو داشتم. همینطوری رفتم نشستم کنار یه نفر و شروع کردم به سلام و احوال پرسی
اصلا مشخص بود اون شخص مایل به ارتباط نبود باهام. جواب حرفامو به زور میداد... انگار با زبون بی زبونی میگفت حوصله حرف زدن باهات ندارم

یکی دیگه از مشکلا اینه که توی گفتگو پویا نیستم. یعنی هیچ موضوعی به ذهنم نمیرسه که باهاش گفتگو رو ادامه بدم یا حتی شروع کنم
برای همین خیلی خودمو سرزنش میکنم. هی به خودم فشار میارم تا در مورد یه چیزی صحبت کنم ولی هیچی به ذهنم نمیرسه
اعتماد به نفس خوبی اصلا ندارم. چون یکمی جثه ی کوچیکی هم دارم و قدم ۱۷۰ سانته فقط

و چون شهرستانی هستم توی دانشگاه زیاد سمت تهرانیا نمیرم چون حس میکنم بعضی از اونا ( نه همشون ) خودشونو برتر از شهرستانیا میدونن!