استخراج نکات از تفسیر آیات قرائت شده در ختم قرآن

[terme00]

سلام به دوستان خوب همدردی

در پی ایجاد تاپیک
http://www.hamdardi.net/thread-32764.html
از صبوری عزیز ...

منم با ایجاد این تاپیک تصمیم دارم هر روز پس از قرائت حزب مشخص شده با خوندن تفسیر آیه ها،نکاتی کاربردی رو اینجا بنویسم ...

از دوستانی که در ختم قرآن شرکت کردند هم دعوت میکنم که هر روز یک آیه رو انتخاب کنن و تفسیرش و نکات مهم رو اینجا بنویسن ... به نظرم انگیزه ای میشه برای خوندن تفاسیر آیات مبارک و استفاده آنها در زندگی

ان شالله که تاپیک مفیدی بشه

- - - Updated - - -











آیه 45 سوره بقره :

وَ اسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ وَ إِنَّها لَكَبيرَةٌ إِلاّ عَلَى الْخاشِعينَ


از صبر و نماز يارى جوييد; (و با شكيبايى و مهار هوسهاى درونى و توجه به پروردگار، نيرو بگيريد;) و اين كار، جز براى خاشعان، دشوار و سنگين است.

قرآن براى اين كه انسان بتواند بر اميال و خواسته هاى دل پيروز گردد و حب جاه و مقام را از سر بيرون كند، در آيه بعد چنين مى گويد: «از صبر و نماز يارى جوئيد» و با استقامت و كنترل خويشتن بر هوس هاى درونى پيروز شويد (وَ اسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ).

سپس اضافه مى كند: «اين كار جز براى خاشعان سنگين و گران است» (وَ إِنَّها لَكَبيرَةٌ إِلاّ عَلَى الْخاشِعينَ).



راه پيروزى بر مشكلات

براى پيشرفت و پيروزى بر مشكلات دو ركن اساسى لازم است، يكى پايگاه نيرومند درونى، و ديگر تكيه گاه محكم برونى، در آيات فوق به اين دو ركن اساسى با تعبير «صبر» و «صلوة» اشاره شده است: صبر، آن حالت استقامت و شكيبائى و ايستادگى در جبهه مشكلات است، و نماز، پيوندى است با خدا و وسيله ارتباطى است با اين تكيه گاه محكم.
گر چه كلمه «صبر» در روايات فراوانى به روزه تفسير شده است،(9) ولى مسلماً منحصر به روزه نيست، بلكه ذكر روزه به عنوان يك مصداق بارز و روشن آن است; زيرا انسان در پرتو اين عبادت بزرگ، اراده اى نيرومند و ايمانى استوار پيدا مى كند و حاكميت عقلش بر هوس هايش مسلّم مى گردد.
مفسران بزرگ در تفسير اين آيه نقل كرده اند كه: رسول گرامى اسلام هر گاه با مشكلى روبرو مى شد كه او را ناراحت مى كرد، از نماز و روزه مدد مى گرفت.(10)
و نيز از امام صادق(عليه السلام) نقل شده: «هنگامى كه با غمى از غم هاى دنيا روبرو مى شويد، وضو گرفته، به مسجد برويد، نماز بخوانيد و دعا كنيد، زيرا خداوند دستور داده: «وَ اسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاة».(11)
توجه به نماز و راز و نياز با پروردگار، نيروى تازه اى در انسان ايجاد مى كند و او را براى روياروئى با مشكلات نيرو مى بخشد.


آرى، نماز انسان را به قدرت لايزالى پيوند مى دهد كه همه مشكلات براى او سهل و آسان است و همين احساس، سبب مى شود انسان در برابر حوادث، نيرومند و خونسرد باشد.




برگرفته از : http://mosalasemoghadas50.blogfa.com/

[صبوری]

.

[فرشته اردیبهشت]

هر چیزی اولش یه طعم دیگه داره،اولین غروب رمضان ،
لحظه اول ربنا،اولین چای وخرما اولین افطار، اولین دعا...
دلخوشم به نیت پاکتان ودعایی که لحظه اول اذان برای همه زمزمه میکنید
رمضان مبارک...

ترمه جان ودوستان سلام
ازت بخاطر ایجاد این تاپیک مفید ممنونم...
امیدوارم پویا وپربار باشه.

[صبوری]

- - - Updated - - -



- - - Updated - - -

ضیافت افطار در حرم مطهر امام رضا (ع)

گذشت آن روزها که می گفتندکبوترباکبوتر،باز با باز!حالا کبوتر با گنبدطلای رضاست وباز ما تنها!

[terme00]

آیه 280 سوره بقره

وَإِن کَانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلَی مَیْسَرَةٍ وَأَن تَصَدَّقُواْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ


و اگر [بدهکار]تنگدستی وجود دارد تا [پیدایش]گشایشی مهلتی لازم است. و بخشیدن [مطالبات]برای شما بهتر است اگر بدانید.




هر چند در این آیه سفارش شده که به بدهکار مهلت داده شود ، ولی نباید بدهکار از این موضوع سوء استفاده کند . لذا اگر بدون عذر در پرداخت بدهی خود تأخیر کند ، گناهکار است . در حدیث آمده است :
برای کسانی که بدون عذر ، بدهی خود را نمی پردازند گناه دزد نوشته می شود . همچنان که برای مهلت دهندگان ، پاداشی چون پاداش شهیدان ثبت می شود . به هر روزی که به بدهکار مهلت داده شود ، پاداش صدقه ی همان مبلغ ، برای طلبکار ثبت می شود .
گذشت از بدهکار نادار ، برای ما بهتر است . زیرا :
1- شاید فردا برای خود ما نیز این صحنه پیش بیاید .
2- مال فراموش می شود ، ولی بخشیدن به نادار هرگز فراموش نمی شود .
3- کسب رضایت دل محروم و رضای خالق ، از کسب درآمد به مراتب بهتر است .
در این آیه بدنبال بیان حق طلبکار در گرفتن اصل سرمایه (بدون سود) یکی از حقوق بدهکار را بیان می فرماید که اگر آنه از پرداختن بدهی خود عاجز بلشند نه تنها نباید سود تازه ای برای آنها بست بلکه باید برای پرداختن اصل بدهی نیز به آنها مهلت داده شود .

علوم قرآنی

[صبوری]

- - - Updated - - -



- - - Updated - - -


.

- - - Updated - - -

[terme00]

آیه 8 سوره آل عمران :
این آیه رو شخصا خیلی دوست دارم


َربَّنَآ لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ‏


پروردگارا! پس از آن كه ما را هدايت كردى، دلهاى مارا به باطل مايل مگردان و از سوى خود مارا رحمتى ببخش. به راستى كه تو خود بسيار بخشنده ‏اى.

1- به علم و دانش خود مغرور نشويم، از خداوند هدايت بخواهيم. «ربّنا لاتزغ قلوبنا...»

2- نشانه‏ى علم واقعى و رسوخ در علم، توجّه به خدا و استمداد از اوست. «الاّ الراسخون فى العلم... ربّنا لاتزغ قلوبنا»

3 - محور هدايت و گمراهى، قلب و افكار انسانى است. «لاتزغ قلوبنا»

4- در خط قرار گرفتن خيلى مهم نيست، از خط خارج نشدن بسيار اهميّت دارد. «بعد اذ هديتنا...»

5 - هديه و هبه‏ى دائمى و بى‏منّت، مخصوص اوست. «انّك انت الوهّاب»


پایگاه فرهنگي و اطلاع رساني تبيان :: صفحه اصلی تبیان

از خدا میخوام تو این روزهای مبارک هدیه بی منتش به ما این باشه که مارو هدایت کنه و بتونیم با توجه به خدا و استمداد از او به علم واقعی دست پیدا کنیم ... قلب و افکارمون رو پاک کنیم .


التماس دعا برای من و خواهرم

[صبوری]

[مسافر زمان]

فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ (آل عمران ، ۶۱)

پس هر که با تو درباره او [عیسی] پس از آنکه بر تو [به واسطه وحی، نسبت به احوال وی] علم و آگاهی آمد، مجادله و ستیز کند، بگو: بیایید ما پسرانمان را و شما پسرانتان را، و ما زنانمان را و شما زنانتان را، و ما نفوسمان را و شما نفوستان را دعوت کنیم؛ سپس یکدیگر را نفرین نماییم، پس لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.


شأن نزول آیه این است که در زمان رسول اکرم (ص)، گروهی از علمای نصارای منطقهٔ نجران، برای مباحثه با ایشان عازم مدینه شدند. موضوع بحث، در مورد حضرت عیسی (ع) بود. نصارا معتقد بودند که حضرت عیسی (ع) فرزند خداست و برای سخنشان دلایلی ذکر کردند. پیامبر اکرم (ص) به ایشان پاسخ داده و دلایل آن‌ها را رد نمود.

سپس راجع به ولادت حضرت عیسی (ع) بحث شد. پیامبر (ص) آیهٔ "إِنَّ مَثَلَ عِيسَى عِندَ اللّهِ كَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِن تُرَابٍ … / به يقين داستان عيسى (در چگونگى آفرينش) در نزد خداوند همچون داستان آدم است كه او را از خاك آفريد … " را از قرآن بیان کردند. علمای نصرانی لجاجت ورزیدند، تا آنجا که پیامبر اکرم (ص) به دستور خداوند (متن آیه)، برای اثبات حقیقت آن‌ها را به مباهله دعوت فرمودند.

مباهله یعنی دعا و درخواست طرفین از خداوند و واگذار کردن کار به او، تا خداوند با عذاب نمودن یکی از طرفین، حق را بشناساند.

نصارا از پیامبر (ص) برای تصمیم‌گیری فرصت خواستند. پس از مشورت با یکدیگر، بزرگِ نصارا گفت: "فردا می‌رویم. اگر (پیامبر) با اصحاب و انصار آمد، حاضر بشوید و بدانید خبری نیست! اما اگر خودش و خواصش آمدند، آن‌وقت مبادا با او مباهله کنید که پیش از اینکه سال بیابد، ریشهٔ همهٔ شما کنده می‌شود."

طبق کتب اهل سنت و شیعه، فردای آن روز، پیامبر (ص) امیرالمؤمنین، حضرت فاطمه، حسن و حسین (ع) را خواست و زیر کساء (نوعی عبا) خود برد. آیهٔ تطهیر در این زمان نازل شد… بعد، به همراه هم از شهر خارج شده و وارد میدان مباهله شدند. بزرگِ نصارا با دیدن ایشان به یارانش گفت: "من چهره‌هایی را می‌بینم که اگر خدا بخواهد به سبب آن‌ها کوهی را از جایش برکند، آن را برمی‌کند، با آن‌ها مباهله نکنید که نابود می‌شوید … "

-----------------------------------

این از شأن نزول. اما کمی در مفهوم آیه و آنچه پیامبر معصوم انجام داده، تأمل کنیم.

خداوند در آیه فرموده "ندع ابناءنا" و فرزندان امیرالمؤمنین را به پیامبر (ص) نسبت داده. فرموده "نساءنا"، و نساء امیرالمؤمنین را نساء پیامبر قرار داده. در انتها هم فرموده "انفسنا" و امیرالمؤمنین را نفس و جان پیامبر (ص) قرار داده.


موافق این معنا در روایات اهل تسنن و شیعیان موجود است:

۱- پيامبر (ص) درمورد يكى از اصحاب خود كه در جمع ياران حضور نداشت، پرس‏‌و‌جو كرد. يكى گفت: اى پيامبر! اگر فرمانى داريد، على (ع) حاضر است. رسول اكرم فرمود: «سألنى عن‏‌النّاس و لم‏ تسألنى عن نفسى. - من از مردم پرس‌وجو کردم، از نفس خود كه نپرسيدم!»

۲- پیامبر (ص) فرمودند: عَلّیُ مِنّی وَ اَنا مِن عَلی - علی از من است و من از علی هستم. (مسند احمد، احمد بن حنبل، ج ۴، ص ۱۶۴)

۳- پیامبر (ص) فرمودند: یا علی، کسی که تو را بکشد، مرا کشته… یا علی! تو جان منی! روح تو از روح من است و طینت تو از طینت من. (ینابیع المودة، القندوزی الحنفی، ج ۱، ص ۲۶۷)

خلاصه به اتفاق همه، در آن آیه، در مقابل "انفسنا" کسی را که پیامبر (ص) آورد، فقط علی‌ بن ابی‌ طالب (ع) بود. پس علی (ع) به حکم خدا جان پیامبر (ص) شد. و وقتی جان پیامبر (ص) در امت است، بر مردم واجب می‌شود که به جان پیامبر (ص) مراجعه کنند.

[صبوری]