سلام
دوستان عزیز و محترم
دقت کنید ما هیچکدام در جایگاهی نیستیم که به طرف مقابلمون و با خوندن چند خط از زندگیش بگیم کبریت بکشه زیر زندگیش و همه چیز رو بریزه بهم وبره و خودش رو نجات بده! توجه کنید صحبت های شما میتونه رو فکر صاحب تاپیک اثر منفی بذاره.پس با چند تا پست و چند تا خط (که شاید کاربر در شرایط بسیار بحرانی روحی و روانی نوشته) کسی رو سفارش به ترک زندگی نکنید.وقتی میبینید مراجع به زندگیش هنوز علاقه داره سعی کنید راهکار ارائه بدین.برای فردی با روحیات این شخص که امیدواره و داره تلاش میکنه و کمک میخواد این راهکار خوب نیست.امیدوارم به این نکات توجه کنید.
دوست خوبم
میفهمم شرایط خوبی نداری.از نظر من بهترین کار اینه که در یک شرایط روحی مناسب که هر دو خوب و اروم هستین بدون هیچ پرخاشگری و با ملایمت با همسرت صحبت کنی و بگی من احساس میکنم تو شرایط خوبی نداری و نگرانت هستم.اگر خدایی نکرده تو الوده به این چیزها بشی زندگیمون از دست میره و کانون گرم خانواده مون میپاشه.قاطع و جدی اما با ملایمت صحبت کن تا متوجه بشه زندگیش در خطره.نه با ضعف و گریه و ...
گاهی برای رشد کردن باید سختی کشید،گاهی برای فهمیدن باید شکست خورد،گاهی برای بدست آوردن باید از دست داد،چون برخی درسها در زندگی فقط از طریق رنج و محنت آموخته میشوند.
علاقه مندی ها (Bookmarks)