سلام.
حدود شش ماهه که با یکی از هم کلاسیام توی دانشگاه دوست شدم.قبل از دوستی خیلی سعی کردم که انتخابم درست باشه.از نظر همه پسر مودب و درسخونیه.خوشبختانه از لحاظ اخلاقیم تاحالا خیلی خوب و مهربون بوده و باهم مشکلی نداشتیم.منم سعی میکنم براش دوست خوبی باشم.هر دومون خانواده ی تقریبا معتقدی داریم.خودمونم همینطور.از اول قرار گذاشتیم سعی کنیم رابطه ی خوبی داشته باشیم و اگه تونستیم و اخلاقامون سازگار بود به ازدواج فکر کنیم.تا دو سه ماه اول رابطمون کاملا معقولانه بود.بعد از اون دست همو میگرفتیم و حالا دیگه خیلی همدیگه رو دوست داریم و خیلی بهم نزدیک شدیم.مدتیه رابطمون بیشتر شده و گاهی همو بغل میکنیم،همو از لب میبوسیم... اما من دقیقا حس میکنم تمام اینا از روی احساسه! نمیتونم با هیچ کس مشورت کنم چون نمیخوام رابطمونو کسی بدونه.نمیدونم دارم درست پیش میرم یا نه؟هر دومون به ازدواج فکر میکنیم و در مورد شرایط خانواده هامونم صحبت میکنیم.البته فعلا شرایط ازدواج نداریم.لطفا راهنماییم کنید.رابطمون تا این حد مشکل زا نمیشه؟فکر میکنم که نمیشه رابطمونو کمتر کنیم اما چی کار کنم که بیشتر نشه؟ اگه بوسیدن و لمس کردن همدیگه کار اشتباهیه چه جوری اینو به دوستم بگم و متقاعدش کنم؟ چه جوری روی احساس خودم پا بذارم و خودمو کنترل که دیگه انجام ندیم چون بهش علاقه دارم؟یادم رفت بگم هر دومون 21 ساله هستیم.منتظر نظراتتون هستم.با تشکر
علاقه مندی ها (Bookmarks)