منتظران ظهور

[baby]

باتو ميگويم:

اي چو آدم ديدگانت گريان، وچو نوح چشمانت در انتظار فرج نگران.

اي كه شمشير پيامبر صلي الله عليه و آله را در نيام داري و زبان علي عليه السلام را دركام .

اي مهدي ،اي عدل منتظر :

تو بيا كه چشم همه نيكان به سوي تو فرو هيخته ،تو بيا كه دُرّ ديدگان همه پاكان براي تو فرو ريخته ،وتو بيا كه ز شمشير آخته همه سلحشوران در كرانه تاريخ اميد زنگارها فرو شسته.

از آن هنگام خميره ي وجودي آدم (ع) را سرشتند،بدو ياد ترا آموختند،درآن روزكه شهادت سيد شهيدان را رقم زدند،به ياد تو خشمهاي قدسيان را فرو نشاندند،واز آن زمان كه رنج ودرد را براي پيامبران نوشتند،به ترسيم كرانه اي زظهورت اميدشان افزودند.



اي مهدي،اي يگانه زمان:

توبيا تا شكوفه هاي بهاري لبخند به روي توزنند،توبيا تا كاسه هاي خونرنگ آلاله ها تبسم به ياد تو كنند،توبيا تابلبلان خوش آواز براي تونغمه سر دهند،وتوبيا تا سبزه زاران به خاطرتودشتهاوهامونها را طراوت بخشند.





چه بجاست كه يزدان را با نواي تو خوانيم وظهورت را آرزوكنيم كه:



اَللّهُمَ صَلَّ عَلَيْهِ وَ قَرَّبْ بُعْدَهُ وَ اَنجِز وَعْدَهُ وَ اَوْفِ عَهدَهُ



بارالها بر او درود فرست ودوريش را نزديك كن ووعده اش را برسان وبه عهدش وفا فرما.

برگرفته از http://www.lahzehentezar.blogfa.com/

[متولد88]

اقا كجايي ؟ اقا خسته شديم . اللهم عجل لوليك الفرج

[محمدابراهیمی]

يا مهدي ادركني همه جهان در انتظار ظهور توست شايد اين جمعه بيايد

[baby]

عصر یک جمعهء دلگیر، دلم گفت بگویم بنویسم که چرا عشق به انسان نرسیده است؟چرا آب به گلدان نرسیده است؟چرا لحظهء باران نرسیده است؟ وهر کس که در این خشکی دوران به لبش جان نرسیده است، به ایمان نرسیده است و غم عشق به پایان نرسیده است. بگو حافظ دلخسته زشیراز بیاید بنویسد که هنوزم که هنوز است چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیده است ؟چرا کلبه احزان به گلستان نرسیده است؟دل عشق ترک خورد، گل زخم نمک خورد، زمین مرد، زمان بر سر دوشش غم و اندوه به انبوه فقط برد،فقط برد، زمین مرد، زمین مرد ،خداوند گواه است،دلم چشم به راه است، و در حسرت یک پلک نگاه است، ولی حیف نصیبم فقط آه است و همین آه خدایا برسد کاش به جایی، برسد کاش صدایم به صدایی...

عصر این جمعه دلگیر وجود تو کنار دل هر بیدل آشفته شود حس، تو کجایی گل نرگس؟به خدا آه نفس های غریب تو که آغشته به حزنی است زجنس غم و ماتم، زده آتش به دل عالم و آدم مگر این روز و شب رنگ شفق یافته در سوگ کدامین غم عظمی به تنت رخت عزا کرده ای؟ ای عشق مجسم! که به جای نم شبنم بچکد خون جگر دم به دم از عمق نگاهت. نکند باز شده ماه محرم که چنین می زند آتش به دل فاطمه آهت به فدای نخ آن شال سیاهت به فدای رخت ای ماه! بیا صاحب این بیرق و این پرچم و این مجلس و این روضه و این بزم توئی ،آجرک الله!عزیز دو جهان یوسف در چاه ،دلم سوخته از آه نفس های غریبت دل من بال کبوتر شده خاکستر پرپرشده، همراه نسیم سحری روی پر فطرس معراج نفس گشته هوایی و سپس رفته به اقلیم رهایی، به همان صحن و سرایی که شما زائر آنی و خلاصه شود آیا که مرا نیز به همراه خودت زیر رکابت ببری تا بشوم کرب و بلایی، به خدا در هوس دیدن شش گوشه دلم تاب ندارد ،نگهم خواب ندارد، قلمم گوشه دفتر غزل ناب ندارد، شب من روزن مهتاب ندارد، همه گویند به انگشت اشاره مگر این عاشق بیچارهء دلدادهء دلسوخته ارباب ندارد...تو کجایی؟ تو کجایی شده ام باز هوایی،شده ام باز هوایی...

گریه کن ،گریه وخون گریه کن آری که هر آن مرثیه را خلق شنیده است شما دیده ای آن را و اگر طاقتتان هست کنون من نفسی روضه ز مقتل بنویسم، و خودت نیز مدد کن که قلم در کف من همچو عصا در ید موسی بشود چون تپش موج مصیبات بلند است، به گستردگی ساحل نیل است، و این بحر طویل است وببخشید که این مخمل خون بر تن تبدار حروف است که این روضهء مکشوف لهوف است، عطش بر لب عطشان لغات است و صدای تپش سطر به سطرش همگی موج مزن آب فرات است، و ارباب همه سینه زنان کشتی آرام نجات است ،ولی حیف که ارباب «قتبل العبرات» است، ولی حیف که ارباب«اسیر الکربات» است، ولی حیف هنوزم که هنوز است حسین ابن علی تشنهء یار است و زنی محو تماشاست زبالای بلندی، الف قامت او دال و همه هستی او در کف گودال و سپس آه که «الشّمرُ ...»خدایا چه بگویم «که شکستند سبو را وبریدند ...» دلت تاب ندارد به خدا با خبرم می گذرم از تپش روضه که خود غرق عزایی، تو خودت کرب و بلایی، قسمت می دهم آقا به همین روضه که در مجلس ما نیز بیایی، تو کجایی ... تو کجایی.. .


منبع: روزنامه همشهري/شاعر: سيدحميدرضا برقعي

[baby]

دنیای عجیبی است وعجیب تر ما مردمانیم !
در طول هزار سال ، خورشید چند ساعت کم فروغ شد وهمه ، دیده های جستجوگرمان به آسمان دوخته شد.
وهمین ما .... چند ساعت و سال نه ، که هزار سال است خورشید آسمان دین را نمی بینیم ، اما دریغ از نیم نگاهی نگران ، مرطوب وحزین به آسمان!!![/size]

[baby]

من نمی گویم که عاقل باش یا دیوانه باش
گر به جانان آشنایی از جهان بیگانه باش

گر سر مقصود داری مو به مو جوینده شو
ور وصال گنج خواهی سر به سر ویرانه باش

گر ز تیر غمزه خونت ریخت ساقی دم نزن
ور به جای باده زهرت داد در شکرانه باش

چون قدح از دست مستان می خوری مستانه خور
چون قدم در خیل مردان می زنی مردانه باش

گر شبی در خانه جانانه مهمانت کنند
گول نعمت را مخور مشغول صاحبخانه باش

گر شبی در خانه جانانه مهمانت کنند
گول نعمت را مخور مشغول صاحبخانه باش

[setareh]

آقا اجازه! این دو سه خط را خودت بخوان



قبل از هجوم سرزنش و حرف ديگران


آقا اجازه ! پشت به من كرده قلبتان


بار ديگر نمي دهد به دلم روي خوش نشان


قصدم گلايه نيست ، اجازه ! نه به خدا


اصلا به اين نوشته بگوييد داستان


من خسته ام از آتش و از خاك ، از زمين


از احتمال فاجعه ، از آخرالزمان


آقا اجازه ! سنگ شدم مانده در كوير


باران بيار و باز بباران از آسمان


اهل بهشت يا كه جهنم ؟ خودت بگو


آقا اجازه ! ما نه در اين و نه در آن


يك پاي در جهنم و يك پاي در بهشت


يا زير دستهاي نجيب تو در امان


آقا اجازه! خسته ام از این همه فریب،
از های و هوی مردم این شهر نا شکیب.




آقا اجازه! پنجره ها سنگ گشته اند،
دیوارهای سنگی از کوچه بی نصیب.




آقا اجازه! باز به من طعنه می زنند
عاشق ندیده های پر از نفرت رقیب.




«شیرین»ی وجود مرا «تلخ» می کنند
«فرهاد»های کینه پرست پر از فریب!




آقا اجازه! «گندم» و «حوا» بهانه بود،
«آدم» نمی شویم! بیا: ماجرای «سیب»!




باشد! سکوت می کنم اما خودت ببین..!
آقا اجازه! منتظرند اینهمه غریب....






........................................


......................آقااجازه!


...........................................


باشد ! صبور مي شوم امّا تو لااقل


....... دستي براي من بده از دورها تكان......


[align=center] ا للهم.عجل...لولیک....الفرج...[/align]. .

[baby]

كى رفته‏اى ز دل، كه تمنا كنم تو را؟!

كى بوده‏اى نهفته، كه پیدا كنم تو را؟!

غیبت نكرده‏اى، كه شوم طالب حضور

پنهان نگشته‏اى، كه هویدا كنم تو را

با صدهزار جلوه برون آمدى، كه من

با صدهزار دیده تماشا كنم تو را

بالاى خود در آینه چشم من ببین

تا با خبر ز عالم بالا كنم تو را

مستانه كاش! در حرم و دیر بگذرى

تا قبله‏گاه مؤمن و ترسا كنم تو را

خواهم شبى، نقاب ز رویت برافكنم

خورشید كعبه، ماه كلیسا كنم تو را

گر افتد آن دو زلف چلیپا به چنگ من

چندین هزار سلسله در پا كنم تو را!

طوبى و سدره، گر به قیامت به من دهند

یك جا فداى قامت رعنا كنم تو را

زیبا شود به كارگر عشق، كار من

هر گه نظر به صورت زیبا كنم تو را

[color]اللهم عجل لولیک الفرج واقض حوائجه [/color]

[baby]

كشتي نساز اي نوح
طوفان نخواهد آمد
بر شوره زار دلها
باران نخواهد آمد
شايد خدا به شعرم
لبخند زند و ليكن
جايي كه سفره خاليست
مهمان نخواهد آمد
رفتی كلاس اول
ا ين جمله را عوض كن
آن مرد تا نيايد، باران نخواهد آمد


اللهم عجل لوليك الفرج
برای سلامتي و فرج امام زمان(عج) صلوات

[ani]

تو چرا دلتنگی ،
تو چرا غمگینی ،
یک نفر می آید،
کوله بارش پرعدل ،
بر لبانش لبخند،
چشمهایش پرنور،
زندگی دردستش ،
تو چرا می گویی زندگی زیبا نیست ؟
رمز سبزی زمان در رگ گلها نیست ؟
تو که باور داری دوستی در دل ماست .
و زمان نیست میان من و تو،
پس چرا دلتنگی ؟
او دلش می خواهد
دو گل پرپر درطوفان را،
مثل قبل از طوفان، در میان بستان
سبز و شاداب کند.
و دلش می خواهد،
نفس سبز بهاری را من ،
به زمان ابدی وصل کنم .
من اگر می خواهم ،
بذر امید بکارم در دل ،
و به امید ثمر دادن آن ،
تا ابد صبر کنم ،
از برای دل توست .
تو چراغمگینی؟
یک نفرمی آید
استوار و راسخ ،
از افق می آید.
موج سبزعلمش تا فراسوی نور، پرتو شادی هاست .
و زمین سبزتر از هرچه بهار،
چشمها درانتظار قدمش، که بیاید ازراه ،
قلبها در تپشند،
و زمان تنگ تر از واژه تنگ ،
من دلم می خواهد،
آن زمان من باشم ،
ما همه می خواهیم آن زمان ما باشیم،
و ببینیم باچشم رویش مظلومان ،
و ببینیم باچشم ،رویش لبخند را بر لبان همه کس ،
که ز هر گوشه دهر،
رنجشی داشته است ،
و ببینیم باچشم چهره صبح ظفر را که تماشاگه ماست .
تو چرا غمگینی ؟
تو چرا غمگینی ؟
یک نفرمی آید...