احسنت به شما. واقعا لذت بردم از پاسخ هاتون. خیلی عالی بود و تقریبا تمام مباحثی که می خواستیم بهش بپردازیم در پاسخ ها بود.
میشه از پاسخ ها چند نکته کلیدی متوجه شد که البته اشاره بهشون خالی از لطف نیست:
1. "مهمترین مسئله در احترام گذاشتن به دیگران این است که هرگز شخصی را در شرایطی که دوست ندارد قرار ندهیم. "
ما گاهی ندانسته و ناخواسته بدیهی ترین حقوق افراد رو ازشون دریغ می کنیم، مثلا ممکنه به جایشان تصمیم بگیریم، به جایشان حرف بزنیم، نظر بدیم، حتی عمل کنیم. ممکنه بی مهابا قضاوتشون کنیم، غیبتشون کنیم، باهاشون بد رفتاری کنیم و بهشون دروغ مصلحتی بگیم و از این دست مثال ها که زیاده در حالی که خودمون هرگز دوست نداریم هدف چنین رفتارهایی قرار بگیریم.
بد نیست آنچه برای خود نمی پسندیم، برای دیگران نپسندیم و هر آنچه از حق و حقوق انسانی برای خود قائلیم، برای دیگران هم قائل باشیم. از جمله اینکه دیگران رو در شرایطی که دوست ندارند قرار ندیم.
2. "بیشترین تاثیر را با رفتارمان بر جای می گذاریم. "
تصور کنید با فروشنده ای که به مهارت های کلامی و فنون بازاریابی تسلط کامل داره و بسیار محترمانه و خوش برخورد صحبت و رفتار می کنه در حال معامله هستید که کودک دستفروشی وارد مغازه میشه. فروشنده بر افروخته میره به سمتش و در حالی که یقه کودک دستفروش رو گرفته و کشان کشان به بیرون هدایت میکنه، با عصبانیت سرش داد میزنه : اینجا محل کسب و کاره، دفعه آخرت باشه اینورا پیدات میشه! بعد بیاد و از شما مودبانه عذرخواهی کنه و برگرده سر معامله... اما آیا هنوز هم این فرد در نظر شما شخصی هست که محترمانه رفتار می کنه؟ آیا هنوز هم میل قلبی به انجام معامله با او دارید؟
به خاطر داشته باشید انسان ها از نظر احساسی به هم وابسته اند. هر چقدر به اطرافیانمون بیشتر احترام بگذاریم، از دید دیگران مقبول تریم. احترام ظاهری هرگز مقبولیت به همراه نمیاره.
3. "نمی توانیم با کلمات شیک به دیگران بی احترامی کنیم"
خیلی از مردم فکر می کنند همین که در کلامشون با رعایت ادب صحبت کنند کافیه. ولی خوبه فراموش نکنیم بی احترامی هرچقدر هم که شیک و شسته رفته باشه، بی احترامیه. مثلا جمله ی { عذر می خوام میان صحبتتون صحبت می کنم } در اصل قضیه که پریدن میان صحبت دیگران بی احترامیه تفاوتی ایجاد نمی کنه.
4. " افراد برای انسان بودنشان محترمند، نه برای جنسیت شان، شغل، جایگاه، ثروت و یا موقعیت شان."
بعضی ها به افراد خاصی بیشتر احترام می گذارند. مثلا به شخصی که جایگاه اجتماعی ویژه ای داره و یا تحصیلات، شغل مهم و غیره. مسلما چنین رفتاری از جانب هیچکس پسندیده نیست و تایید هم نمیشه. همانطور که پیشتر گفتیم بایستی احترام ما برخاسته از دیدگاه انسانی خودمان باشه و یا به قول میشل عزیز به خاطر احترامی که برای خودمون قائلیم، نه جایگاه و موقعیت طرف مقابلمون.
5. " احترام قائل شدن با توجه کردن همراه هست"
شاید تعجب کنید اگر بدونید برخی افراد از طریق تهدید و خطرآفرینی سعی در جلب احترام برای خودشون دارند. فقط با این استدلال که در کانون توجهات باشند و به هر قیمتی مورد اعتنا قرار بگیرند. بنابراین به خاطر داشته باشیم اهمیت دادن به اطرافیانمون و نیازهاشون احترام به آنها، و بی اعتنایی نسبت بهشون بی احترامی بهشون محسوب میشه. این مورد اهمیت بیشتری پیدا می کنه اگر طرف مقابل ما کودک و یا فرد سالخورده ای باشه!
6. " از این امر به خود نبالید که دوستی به شما اجازه می دهد حرف های ناپسند به دوستان صمیمی خود بگویید... (هوملس)"
اشتباه نکنیم! صمیمیت و راحتی، ما رو از احترام معاف نمی کنه. برعکس "هرچه روابط ما با شخصی صمیمانه تر باشه، احترام و مهربانی بیشتری ضرورت پیدا می کنه". درست نیست صمیمیت، موجب غفلت ما نسبت به رعایت احترام نزدیکانمون بشه.
خب... خیلی ممنونم از شما دوستان خوبم، بی نهایت و پاییزه عزیز، جناب m.reza91 ، میشل جان، آقای هادی 60 و Eram گرامی. هر کدوم از پاسخ ها در نوع خودش بی نظیر بود و کار ما رو راحت کرد. ما جزئیات این بخش رو به خودتون می سپاریم.
میریم که انشاء الله به زودی در پست بعدی به مبحث اعتماد بپردازیم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)