یه خانم چقدر باید تلاش کنه برای حفظ زندگیش؟

[فرزانه 123]

یه سوال دارم. چه زمانی لازم میشه که زن جدا از مرد زندگی کنه. یعنی زن بره خونه پدرش. آیا لازمه حتما تا زمان طلاق توی یه خونه باشن؟ یعنی منظورم اینه که تحت هیچ شرایطی زن نباید خونه رو ترک کنه؟
ما قراره بریم مشاوره. ولی من نمی خوام تا اون زمان پیش شوهرم زندگی کنم. چون هنوز دست از افکارش برنداشته. مثلا هنوز میگه اگه زن عصبانی بشه و حرفی بزنه مرد اگه بزنتش اشکال نداره. و جالبه که میگه زدن من که زدن نیست!!!!! نمی دونم راجع به آینده چه نقشه ای داره و آیا اصلا می خواد رفتارشو درست کنه یا نه. ولی راجع به گذشته اصلا قبول نمی کنه که اشتباه کرده و فقط میگه تقصیر خودت بود.
من چطوری با این آدم ادامه بدم؟ چطوری غذا درست کنم بذارم جلوش؟ تصمیم دارم برگردم خونه پدرم و تا زمان مشاوره اونجا بمونم. نظرتون چیه؟ خواهش می کنم همه نظر بدین.

[♡_دختر_خردادی_♡]

اینکارو نکن چون ب ضررته
دادگاه ممکنه بخاطر عدم تمکین برات جریمه بنویسه
بهتره از همون مشاورت بپرسی یا وکیل بگیری چون اونا باز بهتر در جریان اینجور مسائل حقوقی هستن بهتر میتونن کمکت کنن.

- - - Updated - - -

اینکه مشکلتو فهمیدی و داری برای حلش تلاش میکنی عالیه افرین
وخیلی خوبه ک میخوای ب زندگیت یه فرصت دوباره بدی من تحسینت میکنم

[فرزانه 123]

اینکارو نکن چون ب ضررته
دادگاه ممکنه بخاطر عدم تمکین برات جریمه بنویسه
بهتره از همون مشاورت بپرسی یا وکیل بگیری چون اونا باز بهتر در جریان اینجور مسائل حقوقی هستن بهتر میتونن کمکت کنن.

- - - Updated - - -

اینکه مشکلتو فهمیدی و داری برای حلش تلاش میکنی عالیه افرین
وخیلی خوبه ک میخوای ب زندگیت یه فرصت دوباره بدی من تحسینت میکنم

فرصت دوباره دادن وقتی فایده داره که طرف اشتباهاتشو بپذیره نه اینکه هنوز حق به جانب از کارهاش دفاع کنه. یا کل کارهاشو منکر بشه.
مشاورم عقیده داشت که این بار خونه رو ترک نکنم. ولی خودم احساس می کنم اعصابشو ندارم توی خونه بمونم. چون نه دلم میخواد باهاش حرف بزم نه براش غذا درست کنم.
من از دست این رابطه افسردگی گرفتم و به هر دری میزنم ولی شوهرم بی خیال بی خیال. تازه به من میگه چرا انقدر خودتو اذیت می کنی؟!!!!
اصلا نمی فهمم من کجای زندگیشم و چرا رابطمون انقد براش بی ارزشه.
مادرش همراه خواهرش دیروز اومدن خونمون و با طرز برخوردی که از ما دیدن صددرصد همه چیزو فهمیدن.
دیروز سرگذشت گل آرا و she رو خوندم. شرایط من خیلی شبیه زندگی اوناس. جالبه که سرگذشت هر دوشون به جدایی ختم شده.

[پرنیان یاسی]

سلام خانم فرزانه. نظر همسرتان چیست؟

[فرزانه 123]

سلام خانم فرزانه. نظر همسرتان چیست؟

من خونه رو ترک نکردم(همسرم نذاشت) و هردو باهم رفتیم پیش مشاور. البته یه مشاور جدید که ایشون خودش پیدا کرد.
نکته خوب ماجرا این بود که شوهرم از مشاور خیلی خوشش اومد. خیلی عجیب بود برام. کسی که حاضر نبود حتی اسم مشاور رو بیاره چنان راغب شده که خودش پیگیر جلسات بعدیه!!! میگه من اصلا نمی دونستم اینقدر خوبه. میگه تازه دارم معنی بعضی چیزارو می فهمم!!!!

شوهرم بشدت مخالف طلاقه ولی قراره چند جلسه مشاوره رو ادامه بدیم و ببینیم چی پیش میاد. ما فعلا توی خونه خودمون و باهم هستیم. این موضوع که شوهرم از مشاور استقبال کرد و پیگیره، یه کم امید بهم داده. هرچند هنوز هم راه ذهن و احساسم رو برای هر انتخابی باز گذاشتم.

یه نتیجه گیری می کنم و اگه اتفاق خاص دیگه ای افتاد و نیاز به همدردی داشتم حتما دوباره پست میذارم.

نتیجه گیری: من 5 سال بدون عزت نفس زندگی مشترکم رو ادامه دادم. توی یه ماه گذشته فقط کمی سعی کردم عزت نفسم رو بالا ببرم و خودم رو دوست داشته باشم. و همین مقدار کم باعث شد که شوهرم برای نگهداشتن زندگیمون قبول کنه که پیش مشاور بریم و خداروشکر که خوشش هم اومده و می خواد تغییر کنه به قول خودش. این ماجرا هر نتیجه ای که داشته باشه چه ادامه زندگی چه جدا شدن، ولی یه درسی به من داد و اون این بود که باید همیشه سعی کنم:

عزت نفس داشته باشم و به خودم احترام بذارم تا دیگران به من و خواسته هام احترام بذارن



از مدیران این سایت و دوستان خوبی که اینجا واقعا با من همدل بودن و با پیام هاشون منو به فکر بردن و جرقه یه تغییر رو توی ذهن من زدن تشکر می کنم.

[بی نهایت]

سلام
جسته گریخته بعضی از پست ها را خواندم.

حرف هات و نگرانی هات خیلی برای من آشنا بود.
زمانی دغدغه های تو تمام غم زندگی من بود.
از آون زمان سال ها می گذره.
و اما نتایجی که من به دست آوردم.
زن و شوهر دو تا انسان کاملا جدا، با علایق و سلیقه ها و تفکرات منحصر به فردی هستند که می توانند در شرایط کاملا یکسان، عکس العمل های کاملا متفاوت داشته باشند.
این را باید بپذیریم که همسر ما یک انسان است و می تواند هر نوع برخوردی نسبت به مسائل داشته باشد چه موجه چه غیر موجه.
نکته ای که باید در نظر گرفت این است که ما برای آرامش خودمون در درجه اول چه عکس العملی می توانیم داشته باشیم؟
فرزانه عزیز همیشه خودت را دوست داشته باش و اجازه نده عوامل محیطی حتی همسرت آرامش تو رو به هم بزنند.
اگر تو آرامش داشته باشی، اگر تو پر انرژی باشی، اگر تو خودت را دوست داشته باشی این تاثیر رو هم در اطرافیانت خواهی گذاشت، به خصوص همسرت و بازخوردهای خوبی خواهی گرفت.
همسرت تو رو دوست داره به خاطر همین به جدایی راضی نیست.
تو هم همان طور که هست دوستش داشته باش.
یک مثال می زنم، پدر تو آیا همه خصوصیاتش مورد قبول توست؟
یا هر کدوم از بستگان خونی تو، آیا در غیر این صورت حاضری به کل از آنها کناره بگیری و ترکشون کنی؟ یا اینکه نه دوستشون داری اما می دونی فلان خصوصیت بد را هم دارد؟
آیا برای آنها نقش یک معلم را بازی می کنی که رفتارشان را تصحیح کنند و یا اینکه رفاقتی با آنها تعاملاتت را ادامه می دهی؟
همسرت هم یکی مثل آنهاست که فقط تعاملاتت بیشتره.
یک اینکه همسرت کنار گذاشتنی نیست و آن را بپذیر.
دوم اینکه نقش معلم و کنترلگری را به صفر برسان.
خوشبخت باشی.

[خادم رضا]

بستگی به این داره که تعریف از زندگی چیه
بعضیا ازدواج می‌کنند تا ازدواج کرده باشن حتی معذرت میخوام مثل حیوان
ولی بعضیا ازدواج می‌کنند تا به معنی انسانیت برسن حتی اگر در خانواده خودشون ندیده باشن یعنی احترام متقابل
وقتی این اتفاق نمیفته یکی پاسوز میشه ممکن چند وقت دیگه از دارالمجانین سر در بیاره
پس یا شما آنقدر قدرت دارید که با کمک گرفتن از مشاوره روانپزشک و و خودتون مساله حل میشه برای همیشه
یا بعد از مهلت یکساله دوساله اگر حل نشدجدا میشید چون به ذهن شما فشار میاره
یه زن مطلقه سالم
بهتر از یه زن دیوانه متاهل

[فرزانه 123]

سلام دوستان
این مدتی که گذشت زندگیمون جریان تقریبا عادیش رو ادامه می ده. همسرم خیلی بهتر رفتار می کنه. هر روز یه زمان کوتاهی رو اختصاص دادیم به یادگیری یه سری موضوعات و مهارتها. یعنی با هم گوش می دیم و در مورد اون موضوع صحبت می کنیم.
من و همسرم هر دو سعی داریم تفاوتها رو بفهمیم و باهاش کنار بیایم. درک تفاوت ها فوق العاده اهمیت داره. ما توی دوجور خانواده متفاوت بزرگ شدیم و این باعث شده بعضی افکار و باورهای هم رو قبول نداشته باشیم. راستش قرار گذاشتیم توی زمینه هایی که باهم تفاوت نظر داریم مذاکره کنیم و به نتیجه برد برد برسیم.
در مورد رفتارهای فیزیکی هم تا حدودی خیالم راحت شده. چون بشدت قبول داره که کارهاش اشتباه بوده. امیدوارم تکرار نکنه.
من خودم باید حالاحالاها روی خودم کار کنم.
توی این مدت خانه داریم رو ارتقا دادم. با روحیه بالایی کارهای خونه رو انجام میدم. البته همسرم هم کمک می کنه چون منم توی خرج خونه شریکم.
خونه همیشه تمیز و منظمه و غذا روبراهه و زندگی گرمه خداروشکر. تنش های کوچکی بینمون پیش اومده ولی خداروشکر نذاشتیم بزرگ بشه.
امیدوارم همین روال ادامه پیدا کنه. البته گفتم که رازش توی درک تفاوتهاست. بقول دکتر هولاکویی هیچ درست و غلطی وجود نداره و هرچی که هست تفاوت ها هستن. و ما باید بتونیم این تفاوتها رو بشناسیم و ریشه یابی کنیم و مدیریت کنیم و بخاطرش بهم نریزیم نه خودمونو نه زندگیمونو.


بی نهایت عزیز. حرف شما هم کاملا متینه. ضمن اینکه بعضی وقتها لازمه یه چیزهایی از ریشه خراب بشه تا بشه دوباره درستش کرد.

خادم رضا معلومه که منو درک کردین و البته با نظرتون موافقم که یه زن مطلقه سالم نسبت به یه زن متاهل که از دست زندگی افتضاحش دیوونه شده، زندگی خیلی بهتری خواهد داشت.

[janblaghy]

۹۰درصد از شکست‌­ها به این دلیل است که از جای غلط شروع می‌­کنیم!

http://www.janblaghy.ir/

[roodabeh_persian]

چه جالب
شما بایدآدم خلاقی باشید با توان تصویر سازی بالا