همسر صیغه ای من و بچه دار شدن.

[deljoo_deltang]

اگر ممکن است به سوالهای زیر پاسخ دهید:

1- آیا قصد دارید در اینده همسز صیغه ایتون رو به ازدواج دائم دربیارید؟
2- مقدارزمانی که الان با همسر صیغه ایتون هستید چه مدته ؟ آیا تصمیم دارید بر فرض بچه دار شدن چه مقدار به این زمان اضافه کنید؟
3- آیا اگر همسر صیغه ایتان باردار شد ، در زمانهایی که نیستید می خواهید او را به که بسپارید؟
4- آیا تصمیم ندارید دیگر از فرزند اولتان بچه دار شوید (بچه دوم)؟
5- پذیرش همسر دومتان از نبودن شما در زمان بارداریش و یا بعد از امدن بچه را چه مقدار می بینید؟
6- هم اکنون برای فرزندتان (از همسر دائمیتان) چه مقدار زمان صرف می کنید؟

من فکر می کنم برای جواب دادن به این سوالها خیلی باید فکر کنید و بعد باید با همسر صیغه ایتان تمام مشکلات را بررسی کرده و راه حل های موجود را مطرح کنید و در اخر اگر باز تصمیم به بچه دار شدن بود ، شاید بهتر باشد مشورت با همسر اول را هم در نظر بگیرید (چون همانطور که خود میدانید فرزند زمان بیتشری می خواهد)

[f_z]

برادر گرامی اگر شما در کشوری مثل جاییکه من زندگی می کنم بودید این مساله خیلی عادی و حل شده بود ..اصلا بحث شیعه و سنی نیست .اینجا داشتن همسران متعدد بحث عادی هست و کسی هم مشکلی با این موضوع ندارد ....اصلا بحث دوستانی که ناشیانه حمله می کنند مذهب نیست .همه می دانند که این سنت پیغمبر هست و در قرآن هم ذکر شده [/color]..مساله فرهنگ کشور ایران هست .و شما هم دارید آنجا زندگی می کنید و این حرکت شما اگرچه گناه نیست اما شنا کردن بر خلاف مسیر آب هست ..جامعه ایران چنین چیزی را نمی پذیرد ...و خود شما هم به آن خوب آگاهید مصداقش اینکه مساله را از همسرتان پنهان می کنید .در ..
مشکل اصلی شما تنها یک چیز است و آن اینکه فکر می کنید چون کارتان خلاف شرع نیست پس می توانید همینطور ادامه بدهید ..نمی توانید بپذیرید که اینکارتان منتهی به از دست دادن همسر اولتان می شود .و خود اقرار می کنید که این خواسته شما نیست .پس مذهب و فرهنگ و سنت مکمل همند و شما این قسمتش را نمی خواهید بپذیرید ..
شما باید انتخاب کنید و اگر اینطور ادامه بدهید شرایط به نحو بدی برایتان تغییر می کند ..باید بین دو زن یکی را انتخاب کنید .این راه منطقی هست ..چه دوست داشته باشید و چه نداشته باشید ..خدا و خرما را با هم نمی توانید داشته باشید ..این زندگی شماست و هر چه بیشتر به این روش ادامه دهید آسیب های بعدی شدید تر خواهد بود ..بیشتر خودتان را در این وادی غرق نکنید .
امیدوارم راه درست را انتخاب کنید .[/size]

راستی من یادم رفت اضافه کنم که چه چیزی باعث شده که شما خانم ها را اینقدر ساده فرض کنید!!!؟؟؟ مطمین باشید خانم ها خیلی هم که فکر می کنید خنگ نیستند .همسر شما یا موضوع را می دونه یا توی شک هست و یا بی شک متوجه خواهد شد ..خانم ها را دست کم نگیرید لطفا...

[ایمانی]

با سلام و تشکر از مدیر محترم که این فرصت رو دوباره بهم دادن که مشکلم رو پیگیری کنم و تشکر از تمامی دوستانی که راهنمایی کردن از تمامی شما ممنونم مخصوصا خانم یا اقای بی دل که در ان تاپیکم من رو به ماندن توصیه کردن.


حالا من به طور کلی یه توضیحاتی میدم که جواب سواالایی که پرسیدید رو هم شامل بشه
بنده انگیزه اصلی ام از تاپیک این بود که خوددم هم راستش واقعا تصمیم به بچه در شدن رو درست نمیدونم اما چون من توی زندگی ام هیچوقت واقعا نخواستم که حقی رو ضایع کنم میخواستم بدونم که ایا تصمیم من از نظر کارشناسان و یا افراد عادی و زنها که همجنس خود رو بهتر میشناسن هم درست هست و اگه هست یه راهکاری بدن که بدون کمترین اسیب این اتفاق بیفته

من بهتر هست که یه توضیحی در مورد ازدواج دومم بدم شاید بهتر بتونین موقعیت من رو درک کنین و راهنمایی کنین.
من با این خانم حدود سه سال پیش اشنا شدم ایشان بیوه و در موقعیت خوبی نبودن و پدرش فوت شده و مسئولیت مادر بیمارش رو به عهده داشت و من حتی در جریا ن یه خواستگارش بودم که یه فرد معتاد و اصلا در حد این خانم نبود برای همین خیلی سوختم که این خانم با همچین کسایی ازدواج کنه و اره خوب من تحت تاثیر ایمان و رفتارش و خیلی چیزهاش هم قرار گرفتم و واقعا خواستم که باهاش ازدواج کنم.و حس کردم که به نفع ایشون هم هست و خوب حق شرعی من هم هست که همسر دیگه ای داشته باشم

من میخواستم با ایشون ازدواج دوم کنم و قصدم ابتدا این بود اما وقتی مطرح کردم با خودش و بعدش هم از نکرانی ام که همسرم و زندگی اولیه ام نپاشه ایشون خودش گفتم از روی ایمانش و سازگاری که داشت گفت که نمیخواد ارامش زندگی من رو بهم بزنه و پیشننهاد خودش صیغه بود که نه همسر دوم باشه که به هر حال مسئولیت بیشتر و امکان فهمیدن همسر اولم بیشتره و هم ابنکه به هر حال صیغه کار مجاز و درستی هست .
منظورم این هست که من ایشون رو برای یه مدت کوتاه که رفع نیازی باشه نمیخواستم هر چند این نوع صیغه که برای رفع نیاز هست هم مجاز هست و کسی اون رو نفی نکرده و خیلی ها انجام میدن.بگذریم

اما

توضیحاتی که دادم برای این بود که بگم این خانم برای من ارزش زیادی داره ولی من نمیتونم و بنا به توافق هرگر ایشون رو به عقد دایم در نمیارم و اینم فقط به خاطر همسر اولم من اون رو بسیار دوست دارم و حاضر نیستم ذره ای از دستم ناراحت باشه میدونم اگه بفهمه هرگز از من جدا نمیشه اما میمونه با دلخوری و این زندگی زهر مار میشه در حالی که الان قشنگه و عاشقانه هست و همه راضی هستن

الان زمان زیادی رو با همسر دومم نیستم و گهگاهی با ایشون هستم اما بنا به گفته خودش حاضر هست که فقط یک روز در ماه با من باشه تا اینکه بخواد زن کس دیگه ای باشه و هر روز با اون باشه اون این زندگی رو قبول کرده .هر جند من خیلی بیشتر از یک روز در ماه هستم و خیلی وقتا بعد از ظهر ها یه سر بهش میزنم خیلی دلم میخواد بیشتر باهاش باشم اما نمیتونم و خودش میدونه.من خیلی دوسش داردم و همین زندگی کم رو خیلی خیلی بهش علاقه دارم

من پسرم رو بیشتر از هر چیزی در این دنیا دوست دارم.و همسرم دیگه تمایلی به بچه داشتن نداره خودم هم زیاد بهش فکر نکردم که بچه داشته باشیم یا نه

من هرگز زنها رو خنگ نمیدونم هرگز.خودم اجازه ندادم که این موضوع رو بفهمه من همیشه بهش محبت میکنم و واقعا هم دوسش دارم

من هرگز نمیتونم یکی از این دو رو انتحخاب کنم واقعا نمیتونم ...نمیتونم فکر کنم که یکی از اینها بخواد بدون من باشه ...هر دو شون همسر من هستن و این حق شرعی من هست که دو همسر داشته باشم ..حتی من برای اینکه همسر صیغه ای ام میدونم از من ارث نمیبره تصمیماتی دارم که تا هستم برای ایشون امکاناتی فراهم کنم که در رفاه نسبی باشه....

[f_z]

آاآقای ایمانی گرامی
شما هر قسمت از مدهب را که دوست دارید بزرگ می کنید باقی اش را کوچک.کار شما شرعی هست بسیار خوب اما اولین شرطش عدالت هست که شما مراعات نمب کنید..من اینجا دوستانی دارم که همسر دوم یا سومند..شوهرانشان کوچکترین تبعیصی قایل نمی شوند ..حتی در ارتباط زناشویی و یا حتی در خرج منزل و حتی سطح مدرسه بچه ها..حتی در خرید ماشین یا خانه..حتی در مهمانی رفتن و مهمانی گرفتن..شاید باور نکنید اما آنها در تصمیم برای بارداری هم یکسانند مگر اینکه خود زنان نخواهند...شما می گویید من نمی توانم ایشان را زیاد ببینم..نمی توانم با ایشان باشم.ایشان حق ارث ندارند.حتی حق همخوابی با شما را هم یکسان ندارند..حتی حق نوارند شما را به عنوان شوهر به اطرافیان معرفی کنند...این کجایش عدالت است؟!؟
این خانم هم درست مانند همسر اول شما حق دارد باردار باشد.حق دارد خرج کند.مهمانی بدهد .مهمانی بگیرد.با شما مسافرت برود.شب را شما پیشش باشبد...اصل موصوع اینست که شما همه را ایگنور کرده اید چون خودش پدیرفته!!خودش پدیرفته ولی کسی اینرا از شما نمی پذیرد..خود خدا هم نمی پذیرد..همان سوره نسا که شما برای کارتان به آن تکیه می کنید.دنباله همان آیه به موضوع عدالت هم تاکید کرده..خانم فعلی شما هم مسلما موافق این مساله نیست..اگر بماند بر حسب اجبار هست و این هم خدا پسندانه نیست..کمی منصف باشید.!!!!

ببخشید من با موبایل تایپ کردم علط املایی زیاد داشت

[بی دل]

یک طومار تایپ کردم، کامپیوترم خودبخود ری استارت شد همه اش از بین رفت!

از جایگاه یک زن که تا حدی خانوم دومتون رو میتونم درک کنم فکر میکنم تنهایی ایشون خیلی زیاده. هر چند که عشق هست، علاقه و محبت هست و شما هم انسان مومن و مسئولی هستید، اما قبول کنید که خانمتون در این ازدواج از بابت داشتن همسر و خانواده تامین نیست. احساس امنیت برای آینده این رابطه نمیکنه و الان هم حس نمیکنه که خانواده ای تشکیل داده. امنیت یک رابطه برای هر زنی خیلی مهمه. و ایشون فکر میکنه اومدن یک بچه میتونه بهش این حس رو بده که خانواده ای داره و اینکه ازدواجش حاصلی و ثمری داشته. اینکه بچه اش میتونه خلا ناشی از عدم حضور شما رو پر کنه.

با توجه به اینکه معتقدید که این ازدواج رو به چشم یک خانواده و زندگی بهش نگاه میکنید، نه یک امر موقت، پس شاید بشه به بچه هم فکر کرد. اما هر چقدر حضور بچه برای خانمتون نفع داره و حس مادرانه ایشون و حس خاواده داشتن رو به ایشون میده، اما مسئولیتهای شما رو هم قدری سنگین تر میکنه. فکر کنید بچه ای که هیچ شبی باباش خونه نباشه. عمه، عمو، مامان بزرگ بابا بزرگ و...خیلی چیزهای دیگه که فرزند اولتون داره این بچه نداشته باشه و این خوب نیست. حالا یک خانمی در این رابطه است که خلایی داره فردا یک بچه هم با کلی خلا و مسائل عاطفی اضافه میشه. مگر اینکه دور و بر خانوم اونقدر پر باشه از فک و فامیل خوب، که فقدان فامیل و کم بودن حضور شما رو تا حدی، و نه کامل! پوشش بده.

ضمن اینکه پنهان نگاه داشتن این رابطه رو از خانم اولتون تایید میکنم (بخاطر سلامت روانی هر دو زندگی علی الخصوص زندگی اول)، اما این پنهانکاری باعث میشه که عملا همسر صیغه ایتون در محرومیت همه جانبه قرار بگیره.

ببینید! شرعی و گناه نبودنش (بقول علمای شیعه!) درست! اما واقعا شرع حکم میکنه که در بین دو همسر یک مرد، یکی به اون شکل زندگی کنه و دیگری به این شکل! این فکر کنم انصاف نباشه. و البته ما چون مسائل شرعی رو علی الخصوص در باب صیغه نمیدونیم، ممکنه یک وقت یک حرفی بزنیم که خدایی نکرده سرنوشت یکی از این آدمها رو به ناحق تحت تاثیر قرار بده. من الان نمیدونم و فکر کنم خیلی های دیگه هم در اینجا وقوف به این موضوع نداشته باشند که حق و حقوق یک زن صیغه ای چیست! اگر میگفتید همسر دومتون هم عقد دائم هستند خوب تکلیف روشن بود: عدالت! (دستور صریح قرآن) اما در این مورد خاص اگه هر حرفی بزنیم میشه ابراز و اعمال سلیقه.

و من تنها از این منظر که دعوت کرده بودید نظراتمونو از دید یک زن "که همجنس خود رو بهتر میشناسند" بگیم، من هم از همین دید نظرمو عرض کردم و اصلاچه از باب شرعی و چه از باب روانشناسی، نظر شخص بنده کارشناسی نیست.

ولی همانطوری که با خانم دومتون سر مسائل دیگه توافق کردید، و چنانچه ایشون رو مسئول و قابل اطمینان در قبال توافقات و تعهداتشون دیدید، پس چرا در این زمینه هم با خود ایشون موضوع رو بطور همه جانبه بررسی نمیکنید؟ به هر حال حتی در ازدواجهای دائم و تک همسری هم بچه دار شدن معمولا یک توافق و تصمیمی است بین زن و مرد سوای بسیاری مسائل بیرونی. شما دو نفر خودتون خیلی بهتر به شرایط، امکانات و تواناییهاتون واقفید. و میتونید متوجه بشید که ایا توی شرایطی که شما دارید میشه بچه ای رو پرورش داد یا نه. به شما هم توصیه میکنم اگر از سر مخالفت و روی دنده "نه" با خانمتون صحبت کنید، مطمئنا ایشون به آمدن بچه حریص تر خواهند شد. ولی اگر ایشون ببینند که شما این حق رو برای ایشون قائلید و این امکان رو رد نمیکنید، اما نگرانی تون از بابت این است که خانمتون با آمدن بچه فشار مضاعفی رو متحمل بشند و تبعاتش برای خودشون و بچه بد بشه، به هر حال با آگاهی بیشتری نسبت به موضوع تصمیمگیری کنند.

[ایمانی]

اقا یا خانم f-z ممنونم اما از شما خواهش میکنم که حرفهای منو درست بخونین
ایشون که همسر دوم من نیست که من بخوام کاملا عدلت رو رعایت کنم .من چون میدونستم که نمیشه برای همین نگرانی داشتم و میدونیستم اگه همسر دوم شه وعدالت برفرار شه همسر اولم رو ناراحت میکنم و همه چی خراب میشه برای همین از امکان شرعی صیغه استفاده کردم که این موارد در ان نیست و شما میتونی تا هر تعداد که خواستی صیغه کنی

باید بگم این خانم این حق هایی که شما میگین رو بر اساس شرع ندارد که ارث و ... هست این خانم فقط همسر صیغه ای بنده هست که تمام کاری که برایش میکنم از روی علاقه ام به ایشان و رضایت خداست

ممنونم خانم بی دل از پست کمک کننده شما
اما من نمیتونم اون خانواده ای که میگین به این خانمم بدم .من واقعا فقط در توانم همین همسر صیغه ای بودن ایشون هست.و البته هیچوقت ایشون ناراضی نبوده یا پیش من اعلام نکرده.

اون زمانهای تنهایی رو با مادرش و خواندن قران و عبادت و کتاب و ... میپردازه.ایشون با مادرش که الزایمر دارن و بیمارن زندگی میکنه
خانم بی دل به نظرشما بچه دار شدن خانم دومم درست هست؟؟با توجه به شرایطی که گفتم .نظر شخصی شما و همینطور بقیه و با توجه به اینکه من نمیتونم این زمان رو بیشتر کنم

[بی دل]

آقای ایمانی نظر شخصی ما مهم نیست! ما در حد توانمون آسیب های احتمالی آمدن بچه توی این زندگی، و نیز دلایل احتمالی خانمتون برای بچه دارشدن با توجه به منافع نسبی حضور بچه از دید ایشون صحبت کردیم.

تصمیم دیگه با شما و خانمتونه.
میشناسم زنان صیغه ای در شرایطی مشابه همسر دوم شما که بچه دار شدند و با همین شکل زندگی دارند ادامه میدند. البته در جریان ریز زندگیشون نیستم ولی اون زنها به هر حال بار بیشتری رو دارند به دوش میکشند و من واقعا نمیدونم حضور مردشون توی زندگیشون بیشتر یا کمتر از شماست. ولی میدونم که امید زیادی دارند به ادامه رابطه با همسرشون ودیگه روی مرد دیگه ای نمیخوان حساب باز کنند.

زنان صیغه ای هم هستند که به امید ازدواجهای بعدی هستند و اصلا به تنها چیزی که فکر نمیکنند بچه است.

اما ظاهرا خانوم شما حتی اگر به آینده زندگی با شما دلخوش هم نباشه به فکر ازدواج دیگری نیست و میخواد با حضور یک بچه از شما، از تنهایی در بیاد و زندگی اش رو با وجود بچه پر رنگ تر کنه.
شاید من اگه بودم، ترجیح میدادم، بچه یتیمی از شیرخوارگاه بیارم، تا حد اقل از حضور یک مادر و حضور گاهبگاه یک پدر بهره مند بشه تا اینکه انسان دیگری رو به این دنیا دعوت کنم.

اما! شما هر کار میخواید بکنید، باز هم فکر میکنم بهتر باشه با خانمتون دو نفری راجع بهش شور و توافق کنید. مسئله رضایت خانم شما و شخص شما و در نهایت خوشبختی نسبی و عاقبت بخیری یک بچه است.
پس ما اینجا نمیتونیم برای شما تعیین تکلیف کنیم.

[فرشته مهربان]

سلام آقای ایمانی

به همدردی خوش آمدید

شرایط همسر دوم گرفتن ( چه دائم و چه صیغه ) آنچنانکه اسلام تعیین کرده و برخلاف تصورها ، آسان هم نیست ، هرگز مانع تأمین حق طبیعی نمی شود . همچنین در شکل صیغه معمولش این هست که زن شرط می کند و مرد می پذیرد شاید بخاطر اینکه از نفقه محروم هست و ..... در هرصورت همسر شما یک زن هست و میل به مادر شدن دارد و بچه دوست دارد ، و تقاضا می کند . شما پاسخ های زیر را برای او پیش رو دارید :

1 - تمام تبعات مسئله برای همسرتان را را روشن و اضح بگید به گونه ای که او بداند با چه مشکلاتی روبرو خواهد شد و بخواهید بخاطر خودش صرفنظر کند .

2 - تبعات موضوع برای خودتان را بیان کنید ( آنچه دغدغه شماست و نمی خواهید پیش بیاید ) و از او بخواهید که بخاطر شما از خواست و میل طبیعی اش بگذرد .

3 - با ذکر تبعات آن برای خودش و خودتان ، بخواهید او تصمیم بگیرد و اگر همچنان تصمیمش داشتن بچه بود موافقت کنید .

4 - محکم و بی چون و چرا توافق اولیه را یادآوری کرده و بی توجه به خواست او باشید و قبول نکنید .

5 - بخاطر این میل و خواسته اش . وقتی شما نمی توانید بپذیرید . بخاطر او ایثار کنید ، و از علاقه و احساسات خود چشم پوشی کرده و با ظرافت و با روشهای مناسب او را از وابستگی خود خارج ساخته و از وی قاطعانه جدا شده و کمک کنید همسری مناسب و دائم اختیار کند .

هرکدام از این تصمیمات را به شکل زیر توصیف می کنیم :

اولی >>> اگر صادقانه بخاطر سختی های بچه داشتن برای اوست و نگران خود او باشید ، نه خودتان، خیرخواهانه است اما اگر او تبعات را پذیرفت و باز هم شما موافق نبودید خودخواهانه است .

دومی >>> خودخواهانه

سومی >>> منطقی و خدا پسندانه

چهارمی >>>خشن و خودخواهانه

پنجمی >>> منطقی و خداپسندانه

حال اختیار با شماست که کدام راه را برگزینید .


موفق باشید

.

[f_z]

آقای ایمانی عزیز این دقیقا گفته خود شماست:
نمیتونم فکر کنم که یکی از اینها بخواد بدون من باشه ...هر دو شون همسر من هستن و این حق شرعی من هست که دو همسر داشته باشم ...[/size]
پس شما ایشان را همسر خودتان می دانید .قلبا این حس را دارید که خانم دوم همسر شرغی شماست ولی تا مبحث عدالت بین دو همسرتان و ایجاد تعهدات قانونی و اخلاقی عنوان می شود پاسخ شما اینست:

[size=medium]ایشون که همسر دوم من نیست که من بخوام کاملا عدلت رو رعایت کنم!!!!!
فکر می کنید ما باید در مورد شخصیت فرصت طلبانه شما چه تصوری داشته باشیم؟؟؟!!! بالاخره شما این خانم را همسر خود می دانید یا نمی دانید؟؟؟!!![/size][color=#FF0000]
شما می خواهید ایشان با شما بماند چون دلتان فتوا می دهد که همسر شرعی شماست ولی به این موضوع فکر نمی کنید که این[size=large] خانم دارد جوانی اش را برای شما خرج می کند .قلبش را و عشقش را .چیزی که با ارزش ترین دارایی هر زنی هست و شما در ازایش چه می دهید ...عنوان همسر صیغه ای که حق و حقوقی از عدالت ندارد!!!!!حتی ایشان را مستحق داشتن فرزند هم نمی دانید..
...
موفق باشید.

[گلسا]

تمام ژست های تاپیک شما رو خوندم خیلی از بچه ها واکنش نشون دادن منم مثل همه اونها احساساتی مشابه رو دارم اما شما کار خودتونو قبول دارید پس احساسات شخصیمو میذارم کنار و بیطرف مینویسم.به نظر من ماهاییی که میخوایم پدر و مادر شیم خیلی مسیولیم از همه نظر وقتی یه ادمو به این دنیا دعوت میکنی باید اماده باشی از نظر مالی عاطفی وقت گذاشتن و و و.بچه که اسباب بازی نیست بدین خانمتون اروم و خوشحال باشه مختصر بگم اگه خواستین بچه دار شین باید به همسر اولتون بگید که شما نمیخواین این کارو بکنید.شما میخواین این خانم صیغه شما باشن عاشق شما باشن زندگیشونو به پای شما بریزن بعد شما هیچ حقوقی برایش در نظر نگیری.حق شماست بی نهایت زن داشته باشید از نوع صیغه ای؟؟؟؟من نمیدونم چی بگم.به این فکر کن بعد از این زندگی چی بهش میدید؟این زندگی که شریکش شمایید چه ارمغانی براش داره؟