ایا برای کیس های بهتر صبر کنم یا نه....؟

[مو فرفری]

سلام کیتی جان!

بعضی وقتا طرف مقابل اینقدر آدم رو در برمیگیره که آدم تو معذوریت قرار میگیره. وقتی یه نفر یهویی خیلی به آدم ابراز علاقه میکنه و گل و کادو و این چیزا، طبیعیه که آدم عقب میکشه. اصلاً آدم درست نمی تونه تصمیم بگیره. انگار مجبوره قبول کنه.

شما که کار خودت رو کردی، ولی بزار من از تجربهء خودم در مورد هم رشته بودن با همسر بگم. شاید تا الان 1000بار آرزو کردم کاش همسرم هم رشتهء خودم نبود. میدونی چرا؟ چون خانما با آقایون تو کارکردن متفاوتن. من دوست داشتم وقتی میام خونه دیگه هیچ حرفی از کامپیوتر و زبانهای برنامه نویسی و تحلیل و طراحی سیستم نباشه(ما هردوتامون برنامه نویس کامپیوتر هستیم). دوست داشتم مشغول کارای خونه بشم و همسرم هم در کنارم باشه و باهم صحبتهای معمولی و یا گاهی عاشقانه بکنیم. البته این کار رو هم میکردیم ولی یهو به خودمون میومدیم میدیدیم داریم در مورد یه مشکل که مثلاً همسرم تو محل کارش باهاش برخورد کرده بود حرف میزدیم و ذهنمون درگیر بود.
حالا هم رشتهء شما که میشه پزشک هم میتونه واستون خوب باشه هم بد. واستون خوب باشه چون میتونید وقتی موارد اورژانسی پیش میاد درکش کنید، اون هم شما رو درک کنه، سختیِ کار همدیگه رو بفهمید، از نظر ظاهری هم دوتا پزشک خیلی باهم مَچ هستن.
ولی میتونی بد باشه به همین دلیل که پزشکا وقف شغلشون هستن. اگه هردونفر بخوان خودشون رو وقف کارشون کنن، زندگی به سردی می گرایه.
درمورد احساست که فکر میکردی، به تمامیتت تجاوز شده، یه علتش همون رفتار بسیار گرم خواستگارت بوده، ولی کلاً هرزمان، نه تو 30سالگی، تو 50سالگی هم بخوای درمورد ازدواج جدی فکر کنی همچین حسی خواهی داشت. حتی اگه باکسی بخوای ازدواج کنی که عاشقش شده باشی. البته دراین زمینه کمتره، ولی وقتی از مرحلهء تجرد به تاهل میخوای قدم بزاری احساس میکنی، تیکه تیکه شدی و هرتیکه ات رو یکی داره باخودش میبره.(من که اینجوری بودم)
من عاشق همسرم بودم (والبته هنوزم هستم) ولی وقتی داشت به روزای عقد نزدیک میشد احساس میکردم پشیمون شدم، بعضی وقتا حس میکردم دوستش ندارم، بعضی وقتا خیلی شدید دوست داشتم این اتفاق هرچه زودتر بیفته، خلاصه هرلحظه یه جوری بودم. فکر نکن این احساس بعداً نخواهد بود. باید با وجود همچین احساسی در مورد یه نفر تصمیم بگیری. یعنی با دیدباز بدونی که این فقط یه حسه و با وجود اون حس تصمیم بگیری.

بعداز ازدواج دیدم هیچ چیزی عوض نشد. من همون آدم بودم، زندگی و روزگار وخانوادم و همه چیز مثل قبل بود، فقط محل زندگیم و مسئولیتام عوض شده بود که چقدرم شیرین بودن (یادش بخیر!)

لطفاً آمادگی برای ازدواج که یه کلمهء کلیشه ای هست رو بیشتر توضیح بده. یعنی آمادگی نداری از نظر احساسی 100% با کسی باشی؟ یا از نظر مسئولیتای همسرداری میگی؟ چون تا هرزمانی که مجرد بمونی این آمادگی رو پیدا نخواهی کرد. وقتی به صورت جدی وارد رابطهء زناشویی بشی و در مسیرش قرار بگیری یهویی میبینی نه تنها آمادگیش رو داشتی بلکه خیلی هم خوب داری وظایفت رو انجام میدی.

ازدواج یه تغییر خیلی بزرگه، و همهء انسانها و حتی اشیاء در برابرش مقاوت دارن.
بازکردن درمانگاه و ادامهء تحصیل و اینا همه منافاتی با ازدواج کردن ندارن. ازدواج کردن ادامه دادن زندگی هست. مثل این میمونه که شما داری راه میری، حالا در حال راه رفتن نمیتونی باگوشیت کاری انجام بدی یا چیزی بخوری؟ میتونی! پس میتونی درمانگاهت رو باز کنی، واسه ادامه تحصیل اقدام کنی و همزمان روی یه کیس مناسب هم فکر کنی.
منظورم اینه که شما از نظر سن کاملاً واسه ازدواج بالغ هستی. از نظر عاقل بودن و پختگی هم از کامنتهایی که میزاری معلومه که چیزی از فهم و شعور کم نداری (ماشالله!). لطفاً مسألهء ازدواج کردن رو نبند و نذارواسه 3سال دیگه!
هیچ کس از یه لحظه بعد خودش خبر نداره. شاید یه موقعیت مناسب در چندقدمی شماست.

[فرشته مهربان]

سلام

کیت کت عزیزم

درست متوجه شدی هنوز آمادگی نداری ، مهمترینش هم بخاطر این هست که هنوز خودت را خوب نشناختی و به همین دلیل تعامل آگاهانه با خودت نداری و بیشتر احساساتت محور رفتار و تصمیم گیریهات میشوند ، وقتی بهتر و دقیقتر خودت را شناختی و با خودت آگاهانه در تعامل قرار گرفتی و مصمم شدی در هر تشخیص ، تصمیم و برنامه ، عمل و قضاوتی عقلت را بندازی جلو و فرمان اراده ات را بدهی دستش خواهی دید که چقدر نگاهت ، رفتارت ، حالاتت فرق کرده و چقدر آرامتر هستی و چقدر بر خودت بیشتر مسلط هستی و همین خودش از جهات زیادی تو را راه می اندازه برای زندگی مشترک یعنی می فهمی کی هستی و با خودت باید چه کنی ، چه ضعفهایی داری ، قوتهایت کدامند و چطور می توانی از آنها بهره بگیری و ......

پس به خودت بپرداز . خواستگارت هم بسیار احساس محور بود و این برای مرد اصلاً مناسب نیست ..... هردو احساس محور .... چه شود !!!

سعی کن روی خودت و شناخت خودت ،اعم از ضعفها و قوتها متمرکز بشوی ، به کمک مطالعه و مشاوره ، و راهکارهای برطرف کردن ضعفها ، و مهارتهایی که باید بیاموزی را بدست بیاری و شروع به عمل کنی .

می بینی که از وقتی تالار او مدی دیدت باز تر شده و تغییراتی داشتی ، مطمئنم اگر بخواهی و همت کنی خیلی زودتر از آنچه تصور می کنی به جاهای خوبی در مورد خودت خواهی رسید فقط صبر و پشتکار میخواد و امید و همت .

موفق باشی عزیز

[آنیتا123]

کیت کت جان

منم توی سن تو یه همچین فکرهایی داشتم.نه دقیقا مشابه تو.ولی همیشه کلی استدلال و دلیل داشتم که در مورد ازدواج مرددم می کرد.

این باعث میشد خواستگارهایی با موقعیتهای خوب رو رد کنم.

من نمیتونم راجع به تو قضاوت کنم.چون خوب نمیشناسمت.

ولی اگه بخوام از تجربه خودم بگم،فکر میکنم هر چه زود تر قضیه ازدواج رو جدی می گرفتم بهتر بود.

همون طور که خانوم موفرفری گفتن،ازدواج منافاتی با همه اهدافت نداره.

یه موضوع دیگه.ببین عزیزم.اینجا ایرانه و ما مجبوریم خودمون رو با شرایط اینجا وقف بدیم.اگه مطمئنی میخوای مهاجرت کنی این یه حرف دیگه هست،ولی توی ایران

یه دختر نمیتونه تا هر سنی موقعیت ازدواج داشته باشه.

من خودم توی 32 سالگی هم خواستگار دارم،ولی خوب قبلنا خیلی بیشتر بودن،بعضی وقتها چون کارم با ارباب رجوع بود روزانه برام خواستگار پیدا میشد.

خوب اون موقع برای ازدواج دستم بازتر بود.از بین تعداد بیشتری میتونستم انتخاب کنم،نگران سن و گذشت زمان نبودم.

الان میشه گفت در مجموع آدم موفقی هستم.به خیلی از اهدافم رسیدم.خرید خونه.مسافرتهای خارج.روابط اجتماعی خوب.ولی هیچ کدوم نتونستن احساس خلاء ای رو که تو وجودم هست پر کنن.

اینا رو گفتم که یه کم حواست رو جمع کنی وگرنه تو خودت عاقلی و میدونی چی به صلاحته.بعدم 30سالگی تو کشور ما برای شروع دیره.فکر نکن هر وقت تصمیم بگیری

همون موقع ازدواج میکنی.

موفق باشی عزیزم

[کیت کت]

صبح همگی بخیر


چه کامنت های خوبی گرفتم؛خیلی عالیه که می تونم تصمیمم با هم بررسی کنیم ممنونم.

دوست مو فرفری عزیز؛
اولا خیلی ممنونم با حوصله برام جواب گذاشتید؛راستش یه توضیحی در مورد هم رشته بودن بدم؛با اینکه واقعا خواستگارم در نهایت برای این رد نکردم؛ این جو کلا تو صنف ما حاکم که به هم رشتشون ازدواج میکنند؛و حالا بخاطر رفت و امد ها و چیز هایی که تو مهمونی ها دیدم اکثرا هم اردواج هاشون بعد شراکت کاریش و اقتصادیش بیشتر تا بعداحساسی و....یه جورایی مثل ازدواج سوپر استارهای هالیودی!!!!
ازدواج هایی که دکور قشنگی دارن اما بری داخل میبینی اصلا روابط جالبی ندارن
منم شاید بخاطر اون جوگیری و خواهرم و....دوست داشتم یا الانم ته دلم کمی دوست دارم با همکارم ازدواج کنم اما حالا که فکر میکنم یه مهندس موفق ترجیح میدم؛مهندس ها بصورت کلی ادم های شادتر و جالب تر و البته مهربون تری هستن و به قول شما من نیاز به یه زمانی برای فرار از رشتم دارم و در مورد مسایل اقتصادی هم فکر کنم تو دو تا حوزه فعال باشیم بهتره
صحبت هاتون در مورد حسی که در مورد از بین رفتن تمامیتم و به قول خودتون چند تیکه شدن شما! :-) صحبت هاتون کاملا درک کردم شاید از بس یهو بهم چسبید!احساس میکردم دستش گذاشت رو گلومو داره خفم میکنه!!!!اصلا فضای فکر و تصمیم و دلتنگی وهیچی برام نذاشته بود تازه با شادمانی میگفت من انقدر می چسبم به زنم که ازم بدش بیاد!(یا خدا!)
امادگی ازدواج ...... من ادم متعهدیم؛یعنی کلا شیطون نیستم با تازه دوست پسرم هم بودم هم برای اون هم اصلا برای عزت نفس خودم کاملا وفادار بودم؛مسیولیت پذیری هم خوب ادم مسیولیم اندازه خودم و به قول شما تا ادم ازدواج نکنه نمی دونه چی بگه اما چیزی که باعث شد بکشم عقب خود درونم بود!
شاید من ایده ال فکر میکنم اما به خودم نگاه کردم دیدم دلم نمی خواد این طوری دوران مجردبم تمام کنم؛دوست نداشتم وقتی اون مرحله هنوز درب و داغون و معیوب ازش فرار کنم و بپرم تو یه مرحله دیگه....یه کوه کار نیمه تموم دارم کارهایی که شاید خیلی هاش بتونم کنار همسرم کاملا کنم اما حداقل وقتی که به ازدواج به چشم فرار نگاه نکنم.حداقل نه الان که داشتم برای فرار و نه کاملا شدن و حل مشکلاتم ازدواج میکردم.
تو خونه یه کوچولو مشکل دارم اما فکر کردم تا هر وقت لازم باشه مشکلات تحمل میکنم اما با این روحیه ازدواج نمیکنم تا نیمه دوم زندگیم هم مثل نیمه اول پر از استرس باشه.
نیمه اول دست ادم نیست؛نیمه دوم و انتخاب همسر که دست خود ادمه؛اقلا اون درست بسازم.


فرشته عزیز خیلی ممنونم ازتون.
وااااااااییییییی چقدر ذوق کردم تاییدم کردید؛چون با توجه به جو حاکم تو جامعه خیلی بادخودم کلنجار رفتم که به قولا جو گیر نشم و درست فکر کنم.
بله تالار موثر بود واقعا؛خیلی شاکر شدم؛خیلی مشکلات دیگه به نظرم بزرگ نمیاد در مقابل متوجه شدم یه نواقصی تو تفکراتم و رفتارم وجود داره
اگه ازدواج کرده بودم بعید نبود بیام اینجا و یه تیپیک نزنم و ناله و گریه زاری نکنم!!!! چون جفتمون هیجان محور بودیم؛من هیجان فرار و ازادی و عروس شدن داشتم اونم حتما یه دلیلی داشته که کلا تو فضا بود از هیجان!!!!
حتما مشاور میرم؛حتما مطالعه میکنم ....... و سعی میکنم دختر مجرد قوی و شادی باشم.خیلی ممنونم ازتون

انتیا جونم حتما حواسم هست
شاید تنها چند ماه برای جمع و جور کردن خودم کافی باشه نمی دونم اما سعی میکنم سریع و عاقلانه خودم جمع و جور کنم و به خواستگار بعدی فکر کنم؛و حرفتون در مورد اون خلا....کاملا میفهمم.چشم

در کل خیلی خیلی ممنونم از صحبت ها تون واقعا برام موثره.

[گوش ماهی]

شاید من ایده ال فکر میکنم اما به خودم نگاه کردم دیدم دلم نمی خواد این طوری دوران مجردبم تمام کنم؛دوست نداشتم وقتی اون مرحله هنوز درب و داغون و معیوب ازش فرار کنم و بپرم تو یه مرحله دیگه....

نیمه اول دست ادم نیست؛نیمه دوم و انتخاب همسر که دست خود ادمه؛اقلا اون درست بسازم.

[مو فرفری]

کیتی جونم!

همهء حرفاتو قبول دارم غیراز اون قسمتی که گفتی یه کوه کار نیمه تمام تو دوران مجردیم دارم. این حرف رنگ و بوی حرفای آدمای کمالگرا رو داره. میدونی که آدمای کمالگرا معروفن به خوبهایی که از زندگی لذت نمیبرن. مثل این میمونه که اینجور آدمها همیشه یه گونی سیب زمینی روی دوششون دارن حمل میکنن. همیشه بار کارهایی که نکردن رو دارن میکشن. حالا این افراد به دودسته تقسیم میشن. یه سری نشسته هستن که هیچ کاری نمیکنن ولی همیشه این بار رو به دوششون میکشن. یعنی واسه کارایی که باید بکنه هیچ فعالیتی نمیکنه ولی همش از درون داره حرص میخوره که فلان کارم مونده و فلان کارو نکردم. این که افتضاحه
یه سری هم هستن که کلاً آدمهای فعالین. وقتی از بیرون بهشون نگاه میکنی کلی کار و فعالیت همزمان دارن انجام میدن که تحسین خیلی ها رو برمی انگیزه ولی خودشون هیچ وقت راضی نمیشن.(مثل خود من) همش میگن نه یه جاییش داره میلنگه. اینایی که میگم مثاله ها، منظورم شما نیستی: مثلاً طرف مجرده میگه باید تا وقتی مجردم، دکترام روبگیرم، خونمو بخرم، مسافرتای خارجمو برم، و تا وقتی که این کارا رو نکنه راضی نمیشه. الان بهش نگاه میکنی میبینی فوق لیسانسش رو گرفته یه شغل خیلی خوب با موقعیت اجتماعی خیلی خوب با درآمد عالی داره و یه موقعیت خیلی مناسب هم واسه ازدواج داره ولی میگه اووووه من یه عالمه کار نکرده دارم. الان وقتش نیست
مواظب باش دچار این آفت نشی.

فکر میکنم راهش هم اینه که برنامه هاتو تغییر بدی. راضی باشی از اینی که هستی و به خودت امتیاز بالا بدی.
ولی اینی که گفتی میخوای خودت رو بیشتر بشناسی خیلی خوب بود، دوست داشتم. ولی بجنب این روزا واین سن دیگه تکرار شدنی نیست. آدم تو این سن کنار یارش باشه و عاشق باشه یه چیز دیگه اس......

[کیت کت]

چشم چشم....حتما....مرسی از نظرتون.....در مورد کمال گرایی من مخلوطی از جفتش هستم :-) ! اما حرف هاتون ارومم کرد.
قول می دم زود خودم جمع و جور کنم و اماده ازدواج بشم.....واقعا خیلی جاها ادم یه دوست و همدم می خواد و البته هیچ وقت هم من این سن و طراوت نخواهم داشت.


حتما به توصیتون عمل میکنم.

[کیت کت]

سلام دوستان.
همین الان خود اقا پسر بهم زنگ زد؛البته خواهرش با اجزه خودم شمارم داد بهش؛4 ساعت صحبت کرد.
مرسید مشکل چی بوده.
منم اروم براش شمردم که من نیاز به یه سری کارها دارم تا اماده بشم از طرفی شما خیلی هیجان زده دارید رفتار میکنید،من به خوبی های خودم شک ندارم اما دیگه شما من گذاشته بودید لای منگنه،واقعا از بابت محبت هاتون ممنونم اما من حتی فرصت فکر کردن نداشتم یه جورایی و....
احساس میکنم شما هم باید خوب فکر کنید و....
خیلی جدی گفت نه من هیجان زده نیستم؛من شریک زندگیم پیدا کردم و تصمیمم گرفتم....اینم نیست که شما بلافاصله با من عقد کنید،البته از خدامه!،اما پدر و مادرتون جواب مثبت اولیه رو بدن تا هر وقت مطمین بشید رفت و امد میکنیم اصلا می خواید خانوادتون دعوت کنیم دو تا خانواده بریم سفر یا مشاوره قبل ازدواج بریم.......
خیلی حرف زد و ازم خواست فکر کنم!!!!!!!!و اگه اجازه بدم دوباره با خانوادش بیان!!
چی کنم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟

[maedeh120]

خب عزیزم اجازه بده بیان بیشتر آشنا بشید حیف ادم موقعیت های خوبش رو به سادگی رد کنه
اونم که موافقت کرده که بیشتر همدیگرو بیشتر بشناسید همدیگرو..

[رزا]

سلام....

کیت کت جان تو این مدتی که من از شما به یک شناخت نسبی رسیدم نتیجه ای که از شخصیتت گرفتم : عجول بودن.هیجانی تصمیم گرفتن...

احساس میکنم شما دختری هستی که دوست داری سریعا نتیجه کارت رو ببینی...

من نمیخوام تصمیمت رو برای ازدواج نقد کنم فقط چیزی که من میخوام بگم این هست که اول اهدافت رو برای ازدواج مشخص کن..اول تکلیفت رو با خودت معلوم کن که این انتظاری هست

که من از ازدواج و فردی که میخوام باهاش زندگی کنم دارم...

نمیدونم ولی فکر کنم دیدت به ازدواج خیلی رویاییه!! یکم از واقعیت زندگی پرت شدی...راستش خیلی با نظرت درباره اینکه پزشک ها علاقه دارن با هم رشته اییه خودشون ازدواج کنن موافق

نیستم...لااقل برای من که هیچوقت به عنوان اولویت نبوده که با همکار خودم ازدواج کنم سطح تحصیلات برام همیشه مهم بوده اما اینکه بگم باید صد درصد پزشک باشه نه..