شوهرم رو دوست ندارم

[سحر بهاری]

تا کی من باید تاوان بدم بخاطر همسرم؟؟ من خیلی پیشرفت برام توی زندگی مهمه ولی همسرم با ندونم کاری همه رو از دست داد
شاید تصادف یا ضرر مالی برای هرکسی پیش بیاد اون قابل قبول ولی اینکه با بی احتیاطی و کله شقی به این مرحله برسی واقعا برا من غیر قابل تحمله

قبل تر گفتم خدمتتون...

تا وقتی که مطمئن باشه جایی برای جبران ضرر هست.
دلار و ماشین و ... اینا سرمایه گذاری های خوبی نیستن مگر برای فردی که بتونه سود و زیانش رو درست محاسبه کنه و واقعا آگاهیش بالا باشه. از طرفی برای شرایط شما سرمایه باید جایی باشه که نشه سریع تبدیل به پولش کرد.
برای شما مثلا بجای دلار و ماشین خرید یه خونه ی کوچیک یا زمین خیلی مناسب تر بود، که اگر خودتون پولش رو کامل میدین به اسم خودتون باشه و اجارش بدین. با پول اون اجاره میتونستین دوباره بلند شین و هدفای جدیدتر برای خودتون در نظر بگیرین.
همسرتون دانسته یا نادانسته ضررهایی میزنن چون میدونن پول فلان چیز برای جبران هست و هرگز لنگ جور کردن پول نمیمونن یا خرج نمیمونن.

باید حتما اهداف و برنامه ریزی هایی داشته باشین ، باید حتما در مورد مخارج منزل به توافق برسین و لیست خرید ها رو به ایشون با قیمتش نشون بدین یا با هم خرید برین.
تا حاصل زحماتتون به باد نره و همسرتون اولا مسىولیت پذیر تر بشه و ثانیا محتاط عمل کنه.

[mahsha]

بله درسته ولی نمیشه آدم ماشین نداشته باشه که من سرکارم با ماشین میرم و کلا چیز لازمی هستش
این خصوصیت اخلاقی و بی احتیاطیش کلا توی مسائل دیگه هم نمود داره نه فقط مالی اینو چطور میتونم برطرف کنم؟؟؟
مثلا الان که بحث کرونا هستش با وسایل نقلیه عمومی میره ماسک نمی زنه فاصله رعایت نمیکنه و کلا انگار نه انگار هرچی هم من بهش میگم فایده نداره میدونم جایی متوجه میشه که یکی از عزیزانش خدایی نکرده فوت کنن اونموقع به فکر میوفته یعنی حتما باید سرش بیاد تا متوجه بشه مگه میشه همه چیز رو تجربه کرد بعد درس گرفت !!! یا مثلا مصرف مواد مخدر اول کارشو از دست داد بعد فهمید که باید بذاره کنار البته الانم مشکوکم بهش که دوباره شروع کرده باشه
نباید از تجربیات دیگران استفاده کرد

[Pooh]

سلام.

برای من جالبه شما که اینقدر محتاط و عاقل هستید چطور موقعی که ایشون اومدن خواستگاری، شناخت کافی کسب نکردید و صرفا چون به گفته خودتون خانواده خوبی بودن ( احتمال میدم این خوب بودن بیشار منظورتون سطح مالی و موقعیت اجتماعی بوده) جواب مثبت داده اید؟؟


ببینید، هر کسی یک چیزهایی براش مهم هست و همه مثل هم نیستند. اگررشما پیشرفت های مالی و شغلی هدف اصلی زندگیتون هست، مساله ای نیست. اما به نظرم کمی دقت کنید میبینید که همین ازدواج بر اساس احتمالا فقط معیار موقعیت اجتماعی و مالی، چه سختی هایی رو براتون ایحاد کرده که بعد سه سال کم اورده اید!

از این به بعد هم به نظر من، که البته نظر تخصصی ای نیست و صرفا نظر شخصیمه، اگر همچنان مسایل مالی و پیشرفت های شغلی اولویت اساسی در زندگیتون بمونن و به مسایل دیگه اهمیت کافی ندید و مرز و جایگاه برای جنبه های مختلف در جای خودشون قایل نشید، ارامش نخواهد امد و مشکلات حل نخواهد شد.


پیشرفت مالی و زندگی مرفه و موقعیت اجتماعی خیلی هم خوبه. ولی واقعا تهش به چه قیمتی؟

فرض کنید الان خدایی نکرده بعد صد و بیست سال خواستید جان به جان افرین تسلیم کنید. به نظرتون چی اون لحظه میتونه یادتون بیاد که بگید خدا رو شکر زندگی رضایت بخشی داشتم و از زندگیم راضی ام؟؟



با حرف سحر کاملا موافقم. تا اشکالاتتون رو رفع نکنید ، جدا هم که بشید بلز این کوله بار رو به همراه خودتون میکشید.


منکر این نیستم که دیر اومدن و اعتیاد و ... چیز درستی بوده. حتما غزاردهنده است. درک میکنم. ولی فکر میکنم بخش زیادی از مشکل با تغییر رویکرد شما میتونه رفع بشه.

بگذارید ایشون جایگاه مردانشو داشته باشه، و شما جایگاه زنانه..
.
.
‌
.
.
اگر صلاح دونستید و مشغلات و اهداف شغلی و مالیتون اجازه داد، به پیشنهادم برای مطالعه کتاب ژرفای زن بودن و انواع زنان فکر کنید.


موفق باشید.

[Pooh]

میدونم خلاف قوانین سایت هست.
اما به نظرم رسید در شرایط شما فرصت خوبیه برای گوش دادن به این :

https://www.instagram.com/p/B_oi4s7n...=1on4a7zf9uof1

لایو امروز

[mahsha]

ممنونم pooh جان از وقتی که گذاشتی منظورم از خوب بودن این بود که چون فامیل دور بودیم دورادور آشنا بودیم و رفت و آمد داشتیم و به لحاظ خانوادگی به ما نزدیک بودن نه صرفا مالی چونکه من میارم برای ازدواج مسائل مالی نبود تصور من همیشه از ازدواج یه زندگی عاشقانه بود کسی که دوسش داشته باشم و همه احساسم برای اون باشه حتی بخاطر همین موضوع قبل ازدواج با هیچ پسری دوست نبودم چونکه معتقد بودم تمام حس و احساسم فقط صرف یه آدم که همسر آینده ام هستش بشه ولی نمیدونم چرا این حس بوجود نیومد و اینکه چون معیار اساسی من عشق بود من برام سخته پذیرش این موضوع فک میکردم این دوست داشتن بعد از ازدواج بوجود بیاد ولی به وجود نیومد
پیشرفت مالی برای من همیشه توی زندگی مهم بوده و مطمئن هستم که به اون میرسم و چند سال آینده خودم شرکت مهندسی خواهم زد چون هم توانایی رو دارم و هم پدرم مالی میتونه کامل حمایت کنه من به لحاظ اهداف کاری کاملا برنامه ریزی دارم و دغدغه ایی بابتش ندارم مشکل من این بی احتیاطی و کله شقی همسرم هستش که حالا توی مسائل مادی هم نمود داره و هم مسائل دیگه برا مثال الان توی دوران کرونا اصلا رعایت نمیکنه تا وقتی که یکی از عزیزانش فوت کنه بعد تازه اونموقع سرش به سنگ میخوره یا اینکه وقتی کار دولتی رو از دست داد تازه تصمیم گرفت مواد رو کنار بذاره توی هر موضوعی باید سرش به سنگ بخوره این موضوع برا من خییلی آزار دهنده اس اینکه به خاطر این بی احتیاطی ها باید متضرر مالی بشیم حالا چه مادی چه معنوی و...

[mahsha]

دوستان عزیز gholam1234 و mvaz و C_R_Y میشه خواهش کنم اگر براتون مقدوره لطفا نظرتون رو در خصوص تاپیک بنده بیان کنید دوست دارم از نقطه نظر افراد مختلف به مشکلاتم نگاه کنم بخصوص gholam1234 که فکر میکنم اقا باشن و بتونن احتمالا شرایط همسر من رو بهتر درک کنن چون احتمالا آقایون باید بیشتر با خصوصیات همدیگه آگاه باشن تشکر از همه دوستان

[gholam1234]

Mahsha بزرگوار، من خیلی تخصص توی مشاوره ندارم. در مورد رفتارهای همسرتون هم حقیقتش نمیتونم خیلی نظر بدم. ولی شدیدا بهتون پیشنهاد میکنم که پست Pooh در صفحه قبل رو بخونین. جیزای خوبی گفته.

خیلی کلافه به نظر میرسین. بهتون پیشنهاد میکنم حتما در دنیای واقعی یه نفری که خیلی بهش نزدیک هستین رو باهاش صحبت کنین. من این کلافه گیارو توی زندگیم دیدم، بهترین راه برای خلاص شدن ازش، اول توکله بعدشم توی دنیای واقعی یکی که باهاش نزدیک هستین باهاش صحبت کنین. اینجا هی پست بذارین حالتون بدتر میشه بنظر من.
ایشالا که موفق باشین و حالتون بهتر بشه...

[mahsha]

ممنون gholam 1234عزیز
متاسفانه من دوست صمیمی ندارم که بتونم راحت باهاش درد ودل کنم یعنی از وقتی که اومدم شهر دیگه رابطم با دوستانم کمرنگ تر شد و نمیخوام خانوادمم هم راجع به این موضوعات چیزی بدونن چون راه دور هستن و نگران میشن
من از وقتی که ازدواج کردم و به تهران اومدم نتونستم دوست خوبی اینجا پیدا کنم چون من بیشتر طول روز رو سرکارمم هستم و متاسفانه سرکار تنها پرسنل خانم اونجا منم و خب به این دلیل نتونستم اونجا دوست صمیمی پیدا کنم و با همکاران آقا هم راحت نیستم و هم اینکه درست نمیدونم که بخوام احساساتم رو باهاشون در میون بذارم برا همین تنها جایی که میتونم دردل کنم همینجاست بله به شدت کلافه هستم حس میکنم دارم دیوونه میشم

[Pooh]

Mahsha جان،

تفریحاتت چیه؟

امکان این رو داری که ساعاتی که سر کار نمیری، به تفریحاتت بپردازی؟ مثلا باشگاه بری، کلاس هنری بری، موسیقی گوش بدی، نقاشی بکشی،یا هر چیزی که علاقه داری و ذهنت رو بتپنه تازه کنه و از تنش های مسایل جدی کم کنه.

الان حس کردم اگر پیشت بودم دلم میخواست بغلت کنم بگم اروم باش، نگران چیزی نباش...

[mahsha]

Pooh عزیزم من از 8 صب تا 6 بعداز ظهر سرکارم و تا برسم خونه 8 شب میشه و بعد باید غذا درست کنم و یکم به کارای خونه برسم اصلا وقتی ندارم برای باشگاه یا کلاس های هنری و..‌.از وقتی اومدم تهران و سرکار رفتم متاسفانه محیط کاریم کارگاه ساختمونیه و خیلی مردونه اس حدود 400 تا کارگر و مهندس هستن که تنها پرسنل خانم اونجا من هستم برای همین سرکارمم اغلب احساس تنهایی میکنم مثلا تایم ناهاری یا استراحت اونا برا خودشون میگن و میخندن و دور هم هستن ولی من یه گوشه این ور تنها نشستم شاید اگه سرکارم میتونستم دوستی پیدا کنم الان شرایط روحیم بهتر بود خانوادمم نمیتونم بهشون چیزی بگم چون راه دور هستن و نگران میشن دلم براشون میسوزه که بخوان غصه من رو بخورن در واقع هیچ کسو ندارم جز همسرم که اونم متاسفانه نمیتونیم زیاد با هم ارتباط برقرار کنیم چون اولا نیست اکثرا مثلا الان سه شب هستش ولی هنوز خونه نیومده اگرم باشه دوس نداره به درد و دل های من گوش بده بهم میگه لوس و غرغرو هستی مثلا زمانی که برا استخدامی دنبال کار بودم هی میرفتم مصاحبه و بی نتیجه بود واقعا کلافه شده بودم نیاز داشتم با یکی صحبت کنم باهام همدردی کنه وقتی به همسرم میگفتم چیکار کنم یا از ناراحتیم میگفتم بهم میگف اینا رو به من نگو من خودم توی کارم هزار تا مشکل دارم حوصله این حرف ها رو ندارم منم دیگه ترجیح دادم بهش دیگه زیاد از احساساتم چیزی نگم و توی خودم بریزم
با دو تا جمله آخرت کلی گریه کردم چون به شدت احساس تنهایی میکنم کاش حداقل یه دوستی داشتم که میتونستم از احساساتم باهاش حرف بزنم شاید حالم کمی بهتر میشد ولی همینکه اینجا وقت میذاری و برام کامنت میذاری یه دنیا ممنون برای من خیلی خیلی ارزشمنده من تقریبا کل روز اینجا منتظر کامنت شما ها هستم تا شاید حالم کمی بهتر بشه بتونم راهنمایی بگیرم ازت بی نهایت ممنونم
احساساتم رو که اینجا می نویسم یخورده سبک تر میشم اگه اینجا نبود حتما دیوونه میشدم به خصوص الان که سرکارمم تعطیله و من همش خونه ام و به مشکلاتم فکر میکنم باز سرکار بودم اون تایم حداقل درگیر کار بودم و کمتر اذیت میشدم