با همسرم متارکه کردم ولی هنوزمنتظرم برگرده !

[Bermuda]

به هیچ وجه آماده واردشدن تو یک رابطه دیگه نیستم خونواده میخوان فراموش کنم میبینن ازهمه فاصله گرفتم روزی دوپاکت سیگارمیکشم
برای روزعید پستم رو بایکی ازبچه هاعوض کردم زمان تحویل سال نباشم

[cheshmakk]

به هیچ وجه آماده واردشدن تو یک رابطه دیگه نیستم خونواده میخوان فراموش کنم میبینن ازهمه فاصله گرفتم روزی دوپاکت سیگارمیکشم
برای روزعید پستم رو بایکی ازبچه هاعوض کردم زمان تحویل سال نباشم

دلیل فراموش نکردن همسرتون چیه؟
1آیا این نیست که ناراحتید تونسته به موفقیت برسه و شما رو ترک کرده
2آیا شما برای رسیدنش به اونجایی که همسرتون دنبالشون بودن کمکشون کردید و ایشون شما رو بعدش تنها گذاشتن
3از سرزنش اطرافیان ناراحتید
4یا میترسید نتونید ازدواج موفقی داشته باشید
5یا واقعا بهش علاقه دارید و این علاقه رو نمیتونید فراموش کنید
6...؟

بنظر من اول ریشه ناراحتیتون رو پیدا کنید و بعد برای رفعش تلاش کنید
موفق باشید

[sasha]

سلام
برادر عزيز خودتون رو خيلى بيشتر از اين حرفها دوست داشته باشيد و قدر جوانى و لحظه لحظه عمرتون رو بدونيد، زنان، على الخصوص زنان ايرانى از مردهاى سر به راه و مطيع زياد خوششون نمياد، كمى عقب نشينى كنيد و با سر زدن به فيسبوك همسر سابقتون نمك به زخم خودتون نپاشيد، باور كنيد اين محيط هاى مجازى كه پر از عكسهاى سفر و تفريح و شادى آدمهاست نشون دهنده زندگى واقعى اونها نيست، شما وقتى با اين حال خرابتون به فيسبوك خانمتون سر مى زنيد و عكسهايى كه اون مخصوصا در حالت شادى و خوشحالى و اعتماد به نفس بالا گرفته نگاه مى كنيد فقط افسردگى خودتون رو تشديد مى كنيد، من كه حالم خوبه و دارم زندگى و تفريحم رو مى كنم گاهى با ديدن عكسهاى فيسبوك دوستانم كه در حال مهمونى و خوشحالى و شادى گرفتند و كلى با نرم افزار ها زيباتر هم خودشون رو جلوه دادند نگاه مى كنم غبطه مى خورم، ميدونين چرا؟ چون آدمها تو اين محيط ها بيشتر شادى هاشون رو و خوشبختى شون رو نشون ميدن و كسى از واقعيت زندگى و دل اونها با خبر نيست
قدم اول: ديكتيو كردن فيسبوك و سر نزدن بهش
قدم دوم: ورزش و به خصوص دويدن و پياده روى و كوه پيمايى تا سر حد خستگى به جاى سيگار كشيدن و مدام به فكر فرو رفتن
قدم سوم: شروع كردن يه فعاليت و كار جديد كه هميشه در حسرتش بوديد و تا حد امكان فاصله گرفتن از آدمها و اشيا و خاطراتى كه شمارو ياد همسرتون ميندازه
ببينيد، من نميتونم تضمين كنم همسرتون بر ميگرده يا نه، ولى وقتى بفهمه شما شاد و خوشحال در حال پيشرفت هستيد ممكنه حسرت بخوره و سرش به سنگ بخوره، اما هر چقدر افسرده بشيد و سيگار بكشيد و خودتون رو زجر بديد اون هر روز خدارو شكر مى كنه كه از شر يه آدم منفعل و افسرده و بيش از حد عاشق و سر به راه خودشو رها كرد (منظورم از بيش از حد عاشق زير پا گذاشتن خواسته هاى خودتون به نفع خواسته هاى همسرتون هست، شايد زنها در حرف بگن ما عاشق از خود گذشتگى و عشق زياد و زن ذليلى هستيم، اما در عمل واقعا حتى يك زن نديدم كه مرد سر به راه و حرف گوش كن و از خود مايه بذار رو به مرد مغرور و با جذبه ترجيح بده)
خودتون رو بيشتر از اين حرفها دوست داشته باشيد، بهتون قول ميدم يا همسرتون رو به كلى فراموش مى كنيد و خدارو شاكر ميشيد، يا ايشون رو يه جورى دوباره جذب مى كنيد، خداوند زندگى انسان رو با فراز و نشيب زياد رقم زده، اما هر برگى كه از درخت مى افته درش حكمتى هست كه بايد مدتى زمان بگذره تا به حكمتش پى ببريم و بابتش شاكر باشيم

[Bermuda]

علت فراموش نکردن اون فقط علاقم بوده همین
هرکاری کردم برای دلم بودمنتی سرش ندارم هرکی دیگه به جای اون زنم بود بازم انجام میدادم.
شرایطمو میدونست نمیخواست نبایدقبول میکرد ازابتدا زنم بشه نه بعداز چهارسال دوران نامزدی وعروسی برگرده بگه تو حق نداری خارج بری من چرابه پای توبسوزم.تو این چهارسال چرا یادش نبود من زندگیم چه سیستمی داره.خانما توروخدا وقتی یه مرد روقبول میکنید دنبال تغییرش وعوض کردن زندگیش نباشید
اگه جدا مطیع بودم چندماه برا طلاق ندادنش کلنجارنمیرفتم.توی مدت زندگیمون بحث ودعوا بودولی کم.یک جایی حرفاشونمیپذیرفتم.سربه راهم نمیفهمم یعنی چی.
نرمشم علت داشت ببینیدمن تو یه محیط جدی و آمرانه کارمیکنم نیازداشتم وقتی میام خونه زنم آرامشم باشه.سعیم این بودخوب زندگی کنه یعنی بدرد زندگی نمیخوردم؟حرفاتون روقبول دارم الان فهمیدم زیاده روی کردم از اونور بوم افتادم.
الان دیگه نمیدونم با زن چه شکلی رفتارکنم.

[محیا ناز]

جناب برمودا دو پاکت سیگار زیاده کمترش کن تا اگه خانمت برگشت یه حالی برات مونده باشه که باهاش زندگی کنی

فکر نکن خانمت الان اوضاعش بهتر از شماست. عکسای فیس بوک تو زمان خوشی گرفته شدن. ادما از بیقراری ها و دلتنگیاشون که عکس نمیگیرن

شاید اشتباه شما این بوده که بیش از اندازه بهش محبت کردین

به هر حال باید صبر کنین ببینین چی پیش میاد

ممکنه دلش تنگ شه و بخواد برگرده

[نینا26]

سلام

شما وهمسرتون سنتون چند سال هست؟فاصله سنی شما مناسب بود؟رفتار با زن ها اصلا سخت نیست باید لم زن را بلد باشید.به نظر من منطقی فکرکنید شمانوشتید 10 ماه است جدا شدید.همسرشما برای تحصیل رفتند واگرقصد داشته باشند تا پایان تحصیل آنجا باشندواحتمالاهمینطور میشه چون طلاق شما به این علت بوده،یک یا دوسال یاحتی بیشترتحصیل ایشون طول میکشه.شما تاچندسال میخواهید منتظر باشید؟فکرکنید ارزشش را دارد منتظرش باشید؟کسی که بین خواسته دلش و زندگی شما، دلش را انتخاب کرد.اینجا نمیتونست درس بخونه؟فکرنمیکنید درس خواندن بهانه بود؟برفرض پشیمان شدوبرگشت شخصیت وغرور شما چی میشه؟ببخشید مگر پادری هستید اجازه بدید هرجوربخواهند با شمارفتارکنند؟الان وضعیت شما برایش مهمه؟میدونه چه حالی دارید؟روزی دو پاکت سیگار آدم را میکشه.مگرمیشه بره خوشی کنه وبرگرده وفکر کنه هیچ اتفاقی نیفتاده؟
میگن انسان اگرکسی را دوست داشته باشه یک دلیل برای ماندن پیدا میکنه واگر کسی را نخواهد یک دلیل برای رفتن پیدامیکنه.

آقای برمودا هر انسانی یک ظرفیتی دارد چندتا ظرف را درنظربگیرید یک فنجان،یک لیوان،یک پارچ آب،یک سطل و.... ظرفیت همه اینها یک اندازه است؟مسلما نه.انسانها همینطورند باید به هرکس به اندازه لیاقتش وظرفیتش بها داد.قدرمحبتهای من را هم ندونستند ولی تلاش کردم رفتارم را اصلاح کنم والان کسی را دارم که پارسال این موقع حتی فکرش را نمیکردم داشته باشم.

ازقدیم گفته اند سیب سرخ نصیب دست چلاق میشود واین موضوع همیشه برای آدمهای خوش قلب وساده تکرار میشود.زندگی خود را فدای چیزی که نیست نکنید به چیزهایی که الان داریدبچسبید.انرژیتون را مثبت کنید داشته های شما کم نیست باهمین داشته ها به هزار تا نداشته میرسید.

ببخشید اگرنوشته هایم کمی روک بود

یک سئوال البته اگر دوست دارید پاسخ بدید.جسارتا میتونم بپرسم شغلتون چیه چرا نمیتونید خارج از کشور برید؟

[دختر 7]

سلام دوست عزیز
حداقل تاثیری که تاپیک شما برای من داشت این بود که فکر می کردم همه مردا ها مثل نامزد سابق من هستن !!! ولی گویا شما فرق دارید
اگر حس و حالی داشتید می تونید تاپیک های سابق من رو بخونید اون موقع دستتون میادد اگه زنی ، مردی رو دوست داشته باشه براش چه کار ها که نمی کنه
ولی واقعا دلم نمی خواد اینو بهتون بگم که اگه همسرتون دوستتون داشت شما رو رها نمی کرد چون خودم هر وقت این حرف رو می شنوم واقعا دلم می شکنه
الان 8 ماهه که رسما طلاق گرفتم و 1 ساله که از جداییم می گذره ( اول دعوا و بعد از چهار ماه بی خبری کامل رسما طلاق گرفتیم )
به لطف کتاب " چطور به این جا رسیدم از دکتر باربارا دی انجلیس " , واقعا از حال افتضاح به حال خوب رسیدم اینو عملا درک کردم و همین طور شرایط شما رو درک می کنم واسه همین این کتاب رو بهتون پیشنهاد می کنم
""""http://readbook.ir/119/""""

این هم لینک دانلودش تا زحمت جستجو رو هم به خودتون ندید و حتی یه دقیقه هم زودتر به حال بهتر برسید ارزشش رو داره

این نظر شخصی منه دلیلی نمی بینم که بخواین خودتون رو غرق کار و یا چیزی دیگه کنین تا همسرتون رو فراموش کنین
من این کا رو کردم شاید برای شما هم جواب بده
1. خوندن کتابی که بهتون معرفی کردم
2.یه دفتر بردارین و تمامی مثال هایی رو که توی کتاب زده تو زندگی خودتون تامیم بدین مثل معادله می مونه
3. از لحظاتی که با هم داشتین فرار نکنین اینقدر پیش خودتون تکرارش کنید تا زهرش از بین بره بعده یه مدت دیکه می بینین این توانایی رو ندارن تا ناراحتتون کنن
4. توی سایت مردمان - پورتال جوانان ایرانی یه سری جملات امید بخش هست در صورت امکان دانلودشکنید و توی گوشیتون هر وقت دهنتون مغشوشه اون ها رو مرور کنید
من طلاقی به شدت به شدت سختی داشتم و در واقع له و لورده شدم ولی خدا رو شکر الان خیلی خوبم چون خواستم خوب بشم
و در اخر یه نصیحت دوستانه : شما خوبی کردید چون فطرت و ذاتتون این طوریه
برای انسانیت خودتون ناراحت نشید
این هم داستانی که توی همون کتاب خوندم و من رو خیلی اروم کرد
در زمانهای قدیم , مهاراجه ای که فرمانروایی قلمروی ثروتمندی را برعهده داشت در قصری زندگی می کرد . فرمانروا مرد خوشبختی بود , به ویژه از هنگامی که همسرش نخستین فرزند او را به عنوان ولیعد , به دینا آورده بود . از هنگام تولد , روی پای شاهزاده یک خال وجود داشت . همه مردان روحانی معتقد بودند که آن طفل سرنوشت بی نظیری خواهد داشت . در نزدیکی قصر , جنگل انبوهی وجود داشت که پر از ببر بود . فرمانروا علاقه زیادی به شکار داشت و هر سال در انتظار فصل شکار ببر بود در آن دوران , شکارچیان بر پشت فیل ها می نشستند و به شکار ببر می رفتند . در آن سال که ولیعهد او به دنیا آمد , شاه دلش می خواست او را نیز همراه خود به جنگل ببرد . مهاراجه به مشاورانش گفت : هرچند هنوز طفل است , ولی خوب است که از همین حالا چنین تجربه ای را کسب کند , چون روزی فرمانروا خواهد شد . آنگاه روی فیل بزرگی نشست , فرزندش را به پشت فیل بست و عازم شکار ببر شد . تصمیم خطرناکی بود , در آن سال , ببرها از شکار شدن توسط انسان ها خشمگین و مصمم بودند که به صورت گروهی حمله و دفاع کنند . هنگامی که شکارچیان نزدیک شدند , ناگهان ببرها به فیل ها هجوم آوردند و آنها را رم دادند . فرمانروا دستور عقب نشینی داد . پس از رسیدن به قصر , شاه از فیلش پایین آمد و با تأثر متوجه شد که فرزندش نیست . احتمالا از پشت فیل افتاده بود . بلافاصله دستور داد مردانش به جنگل باز گردند و پسرش را پیدا کنند . جستجو بی فایده بود , فرمانروا و ملکه از شدت اندوه , دچار افسردگی شدند . شاهزاده در واقع از روی فیل افتاده , بیهوش شده بود و به گونه ای معجزه آسا سالم مانده و صدمه ای ندیده بود . از آن مهمتر , ببر ها هم او را ندیده بودند . درست پیش از فرا رسیدن شب , روستایی فقیر, ساده و مهربانی که به خانه می رفت , شگفت زده طفل را یافت و او را به عنوان هدیه ای الهی به خانه برد , تا بزرگ کند . سال ها گذشت و شاهزاده به سن بلوغ رسید . روستایی و همسرش به او گفتند که باید برای خودش کلبه ای در حاشیه جنگل بسازد . او با تلاش فراوان این کار را کرد . فرمانروای پیر هرگز پس از فقدان پسرش بهبود نیافت , او هر سال همزمان با روز گم شدن پسرش , عده ای را به جنگل می فرستاد تا شاید خبری از او به دست بیاورند . ولی آنها هر بار بی نتیجه باز می گشتند . این بار نیز با توجه به اینکه شاه می دانست مدت زیادی زنده نخواهد ماند , آخرین فرصت را به سپاهیان داد تا پسرش را بیابند . روزی که سرنوشت تعیین کرده بود , سربازان شاه به روستای داخل جنگل رفتند و از روستاییان وحشت زده , پرسیدند : آیا کسی سال ها پیش , کودک نوزادی را در این جنگل پیدا نکرده ؟ سالخوردگان با انگشت به کلبه متروکه ای که متعلق به شاهزاده جوان بود , اشاره کردند . سربازان , مرد جوانی را در کنار کلبه مشاهده کردند و خال بزرگی را که روی پایش بود , دیدند . بله خودش بود . به سوی جوان حیرت زده هجوم بردند و با خوشحالی فریاد زدند : شما را پیدا کردیم . خدا را شکر . شما شاهزاده ما هستید , پادشاه ما هستید . سالهای زیادی از گم شدن شما می گذرد . شما متعلق به این روستای پست نیستید . با ما به قصر با شکوه خودتان بیایید , جانشین پدرتان شوید و بر این سرزمین حکومت کنید , جوان حیرت زده باور نمی کرد که چنین چیزهایی را می شنود . آیا واقعیت داشت ؟ آیا واقعا شاهزاده بود ؟ آیا روستایی نبود ؟ به هر حال به آن نوع زندگی عادت کرده بود , چگونه می توانست آن روستا را ترک کند ؟ فرمانده سربازان به شاهزاده گفت : بفرمایید , قربان . باید پیش از فوت پدرتان به قصر بازگردیم . با این کلبه محقر وداع کنید . شما در اینجا در گمنامی زندگی می کردید و نمی دانستید قصر بزرگ در انتظار ورود شماست . آنگاه مشعلی افروخته برداشت و کلبه ای را که شاهزاده با زحمت فراوان درست کرده بود , به آتش کشید . جوان با مشاهده ی کلبه شعله ور که آن را محلی امن برای خود به حساب می آورد , گریان روی زمین زانو زد , فریادی اندوه بار کشید و گفت : آه کلبه ام , کلبه ام . بدون کلبه ام چه کنم ؟ فرمانده با شنیدن ناله های شاهزاده نتیجه گرفت که احتمالا از شنیدن حرف های او هیجان زده شده است . به راستی چه واکنش دیگری می توانست نشان دهد ؟ به سوی مرد جوان رفت , او را از روی زمین بلند کرد , روی فیل گذاشت و به سوی قصر برد . در راه و در حالی که هنوز از واکنش شاهزاده گیج بود شروع به دلداری دادن به او کرد : شما به قصر بزرگی می روید تا در آنجا زندگی کنید . فصر از مرمر و طلا ساخته شده و باغ آن , گل های بسیار زیبایی دارد . قوهای با شکوه در دریاچه ی آن شنا می کنند . ولی شاهزاده به حرفهای او گوش نمی داد . سرش را به عقب برگردانده بود و با حسرت به کلبه شعله ور می نگریست . نمی توانست تصور کند بدون آن چگونه خواهد زیست . می دانست تاریکترین روز زندگی خود را تجربه می کند , فریاد زد : آه کلبه ام آه کلبه ام .
امیدوارم هر چه زودتر خود واقعی تون رو پیدا کنید

[Bermuda]

من معمولا با موبایل آن میشم برای این همیشه همه ج هارو تو یه پست میدم شرمنده ازدوستان
سی ودوسالمه متولد 62 هستم خانم سابقم دوسال سنش کمتره.میفهمم نه دلش تنگه نه فکرش درگیرمه
ازصحبتای دوستان ناراحت نشدم بالاخره آدما شبیه نیستند یه احمقایی مثل منم باید باشند تا تفاوتهابه چشم بیاد
من خریتو توزندگی مشترک به نهایت رسوندم بهاشم اینه که داریدمی بینید.
توی نیروی هوایی هستم کلاممنوع الخروج تا پایان خدمت
خانم دختر7 - ممنون جهت لینک ومعرفی کتاب.تایپیکتونو دیدم بعضیافقط اسم انسانو یدک دارند خداشما رونجات داد.خوشحالم روبراهید

[rechtfertigung]

پیش خودم میگم چطورتونستی باهام اینکارو کنی من که جزخوبی درحقت کاری نکردم.هرکار ازدستم براومد براش انجام دادم...

فکر می کردم همه مردا ها مثل نامزد سابق من هستن !!! ولی گویا شما فرق دارید ...

پسر خوبم، یکی از حقیقت های تلخی که در مورد زندگی مشترک وجود داره اینه که ادم خوب بودن کافی نیست. شما مثلا اگر به یک دوست کمک کنی، هواشو داشته باشی، دوستش داشته باشی، به پیشرفتش کمک کنی... میتونی ازش انتظار داشته باشی که اونهم هواتو داشته باشه.

ولی نمیشه در مقابل خوبی ها انتظار داشت که دیگران ما رو برای زندگی زناشویی شون مناسب بدونند.

چه آقا چه خانم... فرقی نمیکنه. همونطور که خیلی ها احتمالا حاضرند برای زندگی زناشویی با تو هرکاری برات بکنند ولی تو اونها رو نمیخوای. اینها هیچکدوم دلیل برای بدی کسی نمیشه.

اون خانم یا اون آقا همینکه شما رو دیگه به عنوان شریک زندگی زناشویی اش نخواد، همین یک دلیل هم کافیه و هم انسانی که زندگی جدیدی رو شروع کنه و تلخ ترین حقیقت اینه که طرف مقابل چاره ای جز پذیرش نداره وگرنه خودش رو از اونی که هست باز هم دوست نداشتنی تر میکنه.

[دختر 7]

سلام مجدد
عزت نفس خودتون رو با توهین کردن به خودتون پایین نیارید شما انسان هستید و جز انسانیت انجام ندادید هرگز و هرگز از اینکه چنین رفتار کردید پشیمان نباشید
انسان ها در مسیر زندگی تغییر می کنن و دیگه شبیه به اون چیزی که در ابتدا به نظر می رسیدن نیستن
اینو به خاطر داشته باشید " گذشت زمان همیشه ذات حقیقی انسان ها معلوم خواهد کرد "
براتون از صمیم قلب ارزوی موفقیت دارم