بهسا جان قصد ازدواج نداشتن به خودی خود تصمیم بد یا خوبی نیست.ممکنه فردی رشد یافته بر مبنای شرایط زندگی و یا عدم میل درونی این تصمیم رو بگیره یا اینکه فردی بر اساس ناپختگی ؛ سرکوب امیال درونی و یا ترس از ناکامی،این میل فطری خودش رو موقتا سرکوب کنه. در تصمیم حاصل از رشد یافتگی تعصب نیست ، بلکه انعطاف هست. نگاه به جنس مخالف صفر و صدی نیست بلکه ارتباط سالم و در چهارچوب وجود داره ،تنفر و خشم از جنس دیگر وجود نداره. میل اگر نیست تنفر هم نیست ،یه حالت بدون قضاوت و بینابینی هست.
فرد رشد یافته در تصمیمش آگاهی و آرامش هست.
یک سوال دیگه ازت دارم، رابطه ات با پدر چطور بوده؟ آیا برادر داری؟ رابطه ات با اینها چطور هست؟
اندکی صبر، سحر نزدیک است.
علاقه مندی ها (Bookmarks)