تا کی سنگ صبور باشم؟

[تنها92]

سعی کنید صبرتونو بیشتر کنید تا بتونید به خودتون و خانوادتون کمک کنید.میدونم سخته مو رد مشابه دیدم ولی چاره ای نیست.باید سیاستهایی رو بکار برد .مثلا تا حد امکان به کارهای فکری مشغولشون کنید. مثلا جدول حل کنند.ورزش یوگا خیلی عالیه و تاثیر گذار.باشگاه های شهرداری در همه ی مناطق با هزینه پایین هست.باید کاری کرد که اصلا به این مسایل وقت فکر کردن نداشته باشن. .

- - - Updated - - -

اکثر خانمهای خانه دار این مشکل را دارند .به دلیل زیاد در خانه ماندن خیلی فکر میکنند حتی مسایل 30 سال پیشم یادشونه و هر روز تکرار میکنند و اینطور خودشونو تخلیه میکنند و سرگرم. کمکش کن.

- - - Updated - - -

اکثر خانمهای خانه دار این مشکل را دارند .به دلیل زیاد در خانه ماندن خیلی فکر میکنند حتی مسایل 30 سال پیشم یادشونه و هر روز تکرار میکنند و اینطور خودشونو تخلیه میکنند و سرگرم. کمکش کن.

[niloo1]

سلام شرمند من میخوام یک موضوع بنوسم یاید چیکار کنم بازم شرمند

[تنها92]

سلام شرمند من میخوام یک موضوع بنوسم یاید چیکار کنم بازم شرمند

سلام توی صفحه ای که مربوط به مشکلتونه پایین صفحه ارسال موضوع جدید را انتخاب کنید.

[شیدا.]

جاهایی که مرثیه سرایی می کنه سکوت کنید و
بذارید برسه به جایی که موافقید و احساس می کنید اشتباه از پدرتون هست و حق با مادرتونه،
خیلی آروم تاییدشون کنید و بگید که حق باشماست، بابا اینجا اشتباه می کنه، یا کاش این کار را می کرد/نمی کرد.

بعد ادامه بدید، اخلاق /تفکر بابا را که توی این سن نمی شه تغییر داد،
چرا بیخودی خودمون را حرص بدیم؟
وقتی هست از این رفتارش حرص می خوریم، وقتی هم نیست با یاد اون رفتار؟

بیا بریم چای بخوریم/ فیلم ببینیم/ بشینیم رو بالکن بیرون را نگاه کنیم/ موهای من را بباف/ با هم شام درست کنیم

و ....

اجازه بده برات درد دل کنه، اما دائم آه و زاری کردن را کنترل کن.
یادش بده که از زندگیش لذت ببره و غرغر و نق نق را کمتر کنه.
هم برای مادر بهتر هست و هم برای خودت

[باران بهاری11]

سلام

ریحانجونم چطوره؟

وقتی مادرت تورو برا سنگ صبوریش انتخاب کرده پس خوش سلیقست..

عزیزم وقتی میاد حرفاشو میزنه تو محبت کن بوسش کن بذار بقیه غصه ها و حرفاش با بوسه ها و محبت یادش بره هم خودت زودتر خلاص میشی;-) و هم مادرت آروم میگیره میره پی کاراش..

تا به حال بهشون پیشنهاد نوشتن حرفاش دادی؟اگ حوصله نوشتن ندارن ضبط صدا هم بد نی..

اگ مادر باهات بحرفه دلداریش بده و بگو میفهمم سخته اما هیچوقت پدرتو خرد و بد نکن مثلا بگو بابا منظور نداشته و دوست داشتنشو اینطور نشون میده و عمدی نبوده یا از خاطرات خوششون بازگو کن..


یا گاهی اگ موقعیت مناسبی بود با پدرت صحبت کن ک بیشتر هوای مامانتو داشته باشه یا چمیدونم خودت استادی چی بگی..

سر آدم گرم باشه وقت سرخاروندن نداره چه برسه فکروخیال..پس ببین چی میتونه سرگرمشون کنه..ببین هیجاناتشون چطور تخلیه میشه ورزش،هنر،..

ریحانه جان کمی صبور باش اگه بدونی چه رحمت و کلیدهای حل مشکلی پشت محبت به پدرومادره 24ساعته میشینی پای حرفای مامانت..

شادوموفق باشی دتر

[taraneh89]

سلام عزیزم
به نظر من تو مواردی که شکایت و غر زدن ها زیاده و اذیت میشی گوش نده و فقط بشنو!
وقتی به یه حرفی گوش میدی یه فرآیند ذهنی انجام میدی و جملات طرف مقابل رو کلمه به کلمه درک میکنی اما شنیدن یه فرآیند مکانیکی و جسمیه و نیاز به تمرکز و استفاده از ذهنت نداره
مادر شما پیش شما درد و دل میکنه و خودت هم نوشتی که تمام مدت سکوت میکنی و با این حساب راحت میتونی فقط بشنوی و گوش ندی و گه گاهی تایید کنی و بگی بله و...اینجوری به ایشون فرصت تخلیه ناراحتی هاشو میدی وخودت هم کمتر اذیت میشی
هر آدمی یه ظرفیت و توان برای تحمل حرف های تلخ داره و وقتی حرف ها و رفتارهای تلخ تموم نمیشه باید تو همون شرایط سعی کنی خودتو تغییر بدی
مثلا میتونی تو ذهنت, مسائل ذهنی مشخصی رو برای اون لحظات تعیین کنی!رو حل یه مسئله تمرکز کنی وبری تو خیالات غذاهای خوشمزه و طبیعت زیبا و...ذهنت جای دیگه باشه و در ظاهر نشون بدی اونجایی
دادن این پیشنهاد دفتر و نوشتن احساسات مادرتون تو دفترشون هم احتمالا باعث ناراحتیشون میشه و به نظر من از همین شیوه ی مشغول کردن ذهنت با یه موضوع دیگه فقط شنونده باش و گوش نده
به هر حال سلامت روان خودت هم مهمه و درک میکنم سنگ صبور بودن سخته.پس سعی کن خودت اینطوری به خودت کمک کنی

[reihane_b]

ممنون از دوستای خوبم که برام وقت میذارید

ترانه جان خودم هم دقیقا همین کارو میکنم!فقط به او فرصت میدم که حرفاشو بزنه و من سعی میکنم فقط بشنوم نه گوش کنم!
ولی میدونی که همیشه نمیشه اینطور بود

دوستانی که نظراتتون رو گفتید خیلی ممنونم. ولی من تاپیک زدنم کار اشتباهی بود.عجله کردم. اگه تاامروز صبر میکردم هرگز این تاپیک رو نمیزدم.

چون میدونستم همه سعی دارن کمک کنن، ولی واقعا موضوع به این سادگی ها نیست...من اینجا سعی کردم ساده بیانش کنم. ولی ...

بازم ممنونم از پیشنهاداتتون
فکر کنم بهتره خودم راهی برای مشکلاتم پیدا کنم

کاش این تاپیک دیگه ادامه پیدا نکنه

[باران13]

سلام، پدر و مادرم من هم اینجورین ولی صد درجه بدتر، قبلنا که دعوا می کردن من میزدم در و پنجره میشکستم، تمام دیوار جای مشتامه، لباسام رو پاره می کردم دعوا رو ول می کردن میومدن منو می گرفتن! تا اینکه راه های بهتری پیدا کردم
1-به قول خانم ترانه بشنو ولی گوش نده
2- می خندونمشون انقدر که اشک از چشماشون بیاد، من خودم آدم غمگینی هستم ولی همیشه سعی می کنم همکارام یا فامیلای نزدیکم رو اونقدر بخندونم که غصه ها و اضطرابشون یادشون بره، واقعآ موثره
3-با مادرتون برید کلاس قرآن، چون فکر نمی کنم مادرتون کلاس شنا یا یوگا بیاد، به هر حال سرگرمش کنید وگرنه ایشون سرگرمتون می کنه!
4- فکرش رو منحرف کنید، من مادرم موقعی که خیلی عصبانیه سرکارش میزارم میگم یکی رو میخام! یه هفته فکرش میشه کی رو من میخام؟! یا دفعه بعد بهش میگم فلان مشکل مالی رو دارم کمکم کن حلش کنم
5-ریشه مشکلات رو پیدا کن با پدرت صحبت کن (موقعه ای که آرومه)، بگو این کارها رو این موقع یا تو این مکان انجام نده، اشتباهات مادرت رو غیرمستقیم بهش بگو، یه طرحی بریز تا عوامل مشکل ساز کمتر با هم توام بشن
6- با فامیلاتون برید بگردید و شاد باشید نه با فامیلای موذی
7- نزارید غصه بخوره، چون آدم تو ناراحتی خاطرات منفیش بیشتر یادآوری میشه، من جهت حرفای مادرم رو کم کم به سمت خاطرات کودکیش که براش لذت بخشه سوق میدم تا از اون حس و حال بیاد بیرون، البته تمام این جهت دهی ها و حواس پرت کردن ها رو باید کم کم بدون اینکه تابلو بشه انجام بدی وگرنه شاکی میشه
موفق باشید

[reihane_b]

دوستان همه این کارها رو تقریبا میدونم و تا حد زیادی انجام دادم تا جایی که شرایط اجازه میده بهم...
ولی ناگفته های من خیلی زیاده
همیشه خودم مشاور خودم وبقیه بودم ، از این خسته شدم...
سعی میکنم حال خودم رو بهتر کنم. و تا جایی که میتونم حال خانواده رو.

بازم ممنون از وقتی که گذاشتید دوستان

این تاپیک رو فراموش کنید تا ادامه پیدا نکنه.مرسی

گفتم که، اگه امروز می بود اصلا تاپبک نمیزدم!

[شیدا.]

ریحانه جان،

روشی که گفتی انجام می دی و ترانه جان هم توصیه کرده، به نظر من خیلی درست نمی آد.
همه ما از حالت صورت و نگاه کسی که داریم باهاش صحبت می کنیم و حتی نوع سکوتش
( منظورم زمانی هست که مستقیم به صورتت نگاه نمی کنه و داره کاری می کنه و حرف هم می زنه )
متوجه می شیم که مخاطبمون داره گوش می کنه یا نه.

این که مادر شما صحبت کنه و شما گوش نکنی یه آزردگی دیگه به ناراحتیهاش اضافه می شه و شاید از سر اجبار که
کسی را نداره یا ... گاهی حرف بزنه اما این هم می شه براش یک دلخوری و حتی خشم که کسی توی خونه اش بهش توجهی نداره.

چون گفتی دیگه حرف نزنیم، منم دکترا می گیرم و دیگه صحبت نمی کنم