سلام عزیزم.
گاهی مشکلات روحی میتونه عامل فیزیولوژیک داشته باشه، و یا مربوط به اختلالی در عملکرد بدن، مانند عدم تنظیم هورمون ها، کم خونی ، کمبود ویتامین و املاح بدن که در این صورت لازم هست به پزشک یا روانپزشک مراجعه کرد.
گاهی هم ممکنه مربوط به سبک زندگی ما باشه که نتیجه مطلوبی نداشته. در این صورت با تغییر سبک زندگی باید مشکلات هم حل بشه. اما عدم توانایی در تغییر سبک زندگی یا مشاهده ی ضعف های جسمی دیگر میتونه نمایانگر نیاز به دارو درمانی باشه.
باید در نظر داشت دارو قرار نیست سبک زندگی ما رو تغییر بده یا افکار ما رو عوض کنه. بلکه قراره بار اضافی ناشی از اختلال بدنی و عصبی بر دوش ما نباشه.
پیشنهاد من اینه که ابتدا یه بازنگری در سبک زندگیتون داشته باشید:
به عنوان مثال نحوه ی درس خوندنتون. اگر شکل اجبار به این ترتیب که میفرمایید باشه و هدفتون نتیجه گیری دو ماه آینده است، فکر میکنم حق دارید پریشان یا خسته و افسرده باشید. اینگونه نیست که فقط دو ماه یا دوسال دیگه نیاز به شادی داشته باشید که زندگیتون در گرو کنکور و کار باشه، بلکه امروزم باید پاسخگوی نیاز های روحیتون باشید. شادی نیاز روحه و این نیاز هم باید تدریجی تامین بشه.. نمیتونید یه گل رو دو ماه آب ندید و بگید یک باره دو ماه دیگه قد یه استخر بهش آب میدم. باید نیازش رو تدریجی دریافت کنه.
به نظرم در درس خواندن باید یه نیم نظری به آینده داشت، اما امروز ازش استفاده برد. منظورم اینه که بتونید با لذت و بدون استرس چهار ساعت و هشت ساعت درس خوند. اینکه حالا عقبم، باید 30 صفحه بخونم، باید 40 صفحه بخونم... این شاید تئوری وار ایده خوبی برای کنکور باشه، اما عملا به نظر من سبک صحیحی در زندگی نیست.
منظورم بی خیالی و عیاشی نیست. منظورم اینه که از کاری که به هدفی دور انجام میدید، همان لحظه لذتش رو ببرید و نتیجه رو بگیرید. کما اینکه درس نباید خسته کننده باشه، چون گونه ای از دانش هست و دانش و آگاهی یکی از موارد ارضا کننده ی روحه.
فکر میکنم اکثر افراد ایام امتحان افسردگی میگیرن، دوست دارن قید همه چیز رو بزنن. چرا؟ چون تیری که در فشاره، میلش به رها شدن از کمان خیلی زیاده.
همچنین به تفریحات متنوع هم احتیاج دارید. به طبیعت، به اجتماع، به ورزش، به موسیقی، خرید، سفر و...
و اما آینده! آینده یک چیز مجهوله. و جهل یه چیز ترسناک. کسی که تمام تمرکزش به آینده است حق داره اضطراب و استرس داشته باشه. به قولی کوتاه بیا.آینده همین امروزه که گذشته اسمشو گذاشته بودید آینده. اگر مدام در سفر غیر ضروری به آینده نباشید کلی استرس و اضطرابتون کم میشه.
یا مثلا مقاومت کنید در مقابل چک کردن موبایل و یادگیری و ... شاید عادته و از سرتون افتاد.
و عوامل دیگری که خودتون باید جستجو کنید.
حالا اگر تغییر سبک زندگی کمکتون نکرد در جهت بهبود یا از افکاری در آزار بودید یا مشکلات جسمی مثل بی خوابی/خواب آلودی، بی اشتهایی/پرخوری غیر طبیعی، از دست دادن وزن/اضافه وزن، ناتوانی در تمرکز ، ریزش موی غیر طبیعی، حملات گریه، سیکل نا منظم و غیر طبیعی قاعدگی، احساسات کنترل نشده (نفرت بی دلیل، خشم بی دلیل، اجتماع گریزی شدید و...) احتمالا نیاز به دارو درمانی هست و مطمئنا فواید دارو از عوارضش ضروری تره.
من خودم میخوام برم دارو درمانی . چون هم عملکرد بدنم و هم روحم دچار اختلال شده. خب اگر نیاز باشه چرا که نه؟ بیماری روحی هم مثل جسمی اگر درمان نشه مزمن میشه.
به هرحال فکر میکنم خودتون بهتر از هر کسی میتونید تشخیص بدید نیاز هست برید سمت دارو درمانی (تحت نظر متخصص) یا خیر.
علاقه مندی ها (Bookmarks)