نمیدونم چرا تا صحبت از کوتاه اومدن میشه بعضی ها تا این حد موضع میگیرن...چرا فکر میکنید کوتاه اومدن یعنی بدبخت بودن و بیچاره بودن و تو سری خور بودن؟نمیدونم شما مجرد هستید یا متاهل اما حدس میزنم از زندگی متاهلی چیز زیادی ندونیدآقای محترم طبق اون چیزی که من به کرات در خانواده خودم دیدم مرد عصبانی نه با قهر و دعوا و تهدید و آبروریزی که با سازش درست میشه اونم نه کامل تا حدودی درست میشهحالا من به سحر خانم میگم اگر میخوای زندگی کنی پس همه فامیل رو از دعوا ها و اخلاق های شوهرت با خبر نکن تو که نمی تونی اونو تغییر بدی اما میتونی کاری کنی که عصبانی نشه(بازم میگم اگر میخوای باهاش زندگی کنی این کارها رو بکن وگرنه در طلاق به روی همه بازه و آسون ترین اما پر هزینه ترین راه ممکنه جه از نظر مالی چه معنوی)حالا برای اینکه عصبانی نشه باید بدونی حرف هاتو کی و چطوری بزنی تا دستش روت بلند نشه کوتاه اومدن معنیش این نیست که بشینی تو سری بخوری ولی صدات در نیاد ...اگر مردی یا زنی فرق نداره بی دلیل عصبانی بشه و پرخاش کنه بله یعنی مشکل روانی داره اما اکثر آدم ها بی دلیل عصبانی نمیشن یک چیزی یک حرفی یک حرومی باعث عصبانیتشون میشه خب حالا اگر اون چیز یا حرکت از جانب شماست که سعی کنید انجامش ندیدن یا حرفی نزنید که عصبانی بشه ولی اگر نه از جای دیگه عصبانی هست ولی میاد روی شما خالی میکنه بدونید تا وقتی باز خود شما چیزی نگید که باعث بشه بخاطر عصبانیت از بیرون دست روی شنا بلند بشه ،مشکلی پیش نمیاد. شما سعی کنید راه آروم کردن همسرتون رو باو بگیرید و به همه میگم اگر قصد طلاق ندارید هرگز کسی رو وارد دعواهاتون نکنید بی سروصدا حلش کنید حتی تا جایی که ممکنه پدر مادرهای بیچاره رو هم درگیر نکنید.بالاخره زندگی زناشویی یعنی سازش یک جاهایی زن کوتاه میاد و یک جاهایی مرد شما مطمئن باشید اگر تا مدتی جوری رفتار کنید که بشید زن ایدال شوهرتون ...شوهرتون هم از شما یاد میگیره و رفتارهایی که شنا دوست دارید رو از خودش نشون میده...والسلامنوشته اصلی توسط mehrdad_m
علاقه مندی ها (Bookmarks)