آیا به دختری که قبلا عشق قدیمی داشته میشه اعتماد کرد؟؟

[samanft]

دوست من دخترا سریع فراموش می کنن. سریع از اون حد احساسی تغیانگر میان پایین. یه فوران احساسی دارن بعد به قدری تحت تاثیر حرف های بقیه قرار می گیرن که ماجرا تموم میشه میره پی کارش.
تجربه ثابت کرده بله میشه به دخترایی که قبلا عاشق بودن هم اعتماد کرد و می تونن عاشق شن.
(اما شاید انتخابشون مثلا شخص شما نباشی)
به هر حال نگران این مساله نباش.گذشت زمان همه چی رو حل می کنه.

ممنون از شرکتتون توی بحث اما من کلی در این مورد تحقیق کردم و به جرات بهتون میگم 95 درصد دخترا نمیتونند فراموش کنند و این مثل یک حسرت توی دلشون میمونه،حتی اگر طرف ادم خوبی نباشه و توی حقش بدی کرده باشه...

[pasta]

دوست عزیز شاید اسم اون طرف رو فراموش نکنن.و شاید پشیمون باشن از ارتباطشون.
اما مطمئن باش می تونن دوباره عاشق شن.
وقتی می گم فراموش می کنن منظورم اسمشون نیست.منظورم اینه که احساس اولیه از بین میره و می تونن عشق رو با شخص دیگه ای تجربه کنند.منتهی زمانش مهمه.واسه بعضیا یک سال واسه بعضیا 3 سال واسه بعضی هم کمی بیشتر.اما سقفش همینه.اگه تحقیق می کنی باید در مورد دخترای 27 8 ساله تحقیق کنی که n سال از ارتباط و عشق اولشون گذشته.نه دخترای 16 17 ساله که همین پارسالش درگیر عشق بودن.
شما می گی 95% فراموش نمی کنن.من میگم 95% فراموش می کنن.
شما تحقیق کردی اما من دیدم خیلیارو. از اقشار مختلف هم دیدم. پس نگران نباش.

[سمانه:)]

من با pasta کاملا موافقم. دقیقا این موردو زیاد دیدم

[hanie_66]

سلام دوست من
امیدوارم که حالتون خوب باشه
این موضوع و عشق و عاشقی که مطرح کردید دقیقا برای من اتفاق افتاد.برای دختر 21 ساله ای که همه چیز رو از عینک عشق و احساس میبینه،برای دختربچه ای که فکر میکرد الان تو زندگیش فقط عشق ورزیدنو کم داره.
من اون روزا این حس عاشقی سرخوشم میکرد و فکر میکردم که روی ابر ها هستم.بهم اعتماد به نفس میداد.به زندگیم رنگ میداد
احساس و عشق 2 ساله ی من به ازدواج نرسید و باعث شد من تا مدت ها ناراحت و افسرده بشم.1روز کامل به خاطر ضربه ی روحی که بهم خورده بود بیمارستان بودم.و تا یک سال بعدش حتی اجازه ی صحبت به یه خواستگارم نمیدادم چون این آقا کاملا از ذهن من delete نشده بود.
من الان 26 ساله هستم.توی جایگاهی که الان هستم به خودم و اون روزام میخندم.فکر و یاد اون آقا دیگه اصلا با من نیست.اما یادآوری اون روزا اذیتم می کنه،نه به خاطر عشق و علاقه ی بچه گانم،از این جهت که خیلی از موقعیت های خوبی که توی زندگیم داشتم توی اون زمان حتی فکر هم نکردم و از دست دادم.من شخصا به عنوان یه دختر احساس می کنم که توی اون برهه ی زمانی جو گیر بودم
اتفاقا چند ماه پیش اون آقا رو به صورت تصادفی با یه خانوم توی خیابون دیدم.تنها حسی که داشتم این بود که توجه م به اون خانوم جلب شد که چطوری هستن.نه حس تملک داشتم نه حسودی به اون خانوم و نه عشق!!
دختر خانوم ها یه مدتی که بگذره واقعا میتونن کسی دیگه رو دوست داشته باشن.من از این قضیه مطمئنم که اگه زمانی هم ازدواج کنم تمام احساسم و روحم مال همسرم میشه.با فکر و تعقل.با اندیشه و عشق
اگه میخواین انتخاب کنین برین سراغ خانوم هایی که سن این بحران ها و نیاز های عشقی بی سرانجامو گذروندن میتونین اطمینان حاصل کنین که موضوعاتی از این دست واقعا بی اهمیت میشن
شاد باشین و خوشبخت

[*niaz]

سلام دوست عزیز...به نظر من عشق اول (یه عشق ماندگار واقعی ) به مراتب ذهن پسرها رو بیشتر از دخترها درگیر میکنه.. هر چند من خودم ادم احساسی و عاطفی و با ذهنی بسیار فعال نسبت به گذشته ها هستم. ولی نتیجه گیری عینی من اینه که مردها تا سالها بعد از عشق اولشون فرار میکنند ولی خانمها اگه کسی بتونه قلبشون رو صاحب بشه و باهاش ازدواج کنند فقط در حد یه یاداوری با لبخند از عشق اول یاد میکنند نه با حسرت...
دارم در مورد دخترهای سالم با تربیت خانوادگی درست صحبت میکنم نه.....
زنها بیشتر تابع احساسات زمان حالشون هستند تا در گیر گذشته ها...البته این تجربه هایی که من دیدم تو اطرافیان.
ببخشید میشه بپرسم شما خودتون هرگز عاشق بودین؟تجربه خوبی بوده ؟ تونستید به طور کامل فراموش کنید ؟

[mis-marjan]

منم به عنوان یک دختر میگم فراموش می کنن هرچند که مدت زمان این فراموشی بستگی به عمق رابطه و احساس داره ولی با اطمینان می گم فراموش می کنن
تنها راهش هم گذر زمان هست
اما این نگرانی شما رو کاملا درک می کنم و بهتون حق میدم همون طور که ما دخترا نگران عشق اول آقایون هستیم شما هم نگران باشید
اکثر خانوما و آقایون jتا بیست و چند سالگی یه تجربه عشقی دارند حتی اگر باهاش در ارتباط نباشن دوست داشتن رو تجربه می کنن پس با این اوصاف اکثرشون عشق اول خواهند داشت
در بیشتر موارد می تونن فراموش کنن حتی اگر هم نتونستن می تونن این افکار رو سرکوب کنن اما در نهایت برمیگرده به ذات خود اون دختر
اینکه چقدر به همسرش و زندگی مشترک متعهد باشه
اگر سعی کنید توی انتخاب همسر انتخاب درستی داشته باشید کمتر درگیر این مسائل خواهید بود
اینکه دختر عاقل و متعهدی رو انتخاب کنید که واقعا مفهوم زندگی مشترک رو درک کنه و بدونه هر گذشته ای که داشته باید خونه پدرش دفن کنه و با ذهن خالی از عشق غیرهمسر وارد خونه بخت بشه
هیچ وقت آدما از لحاظ رفتاری مثل هم نیستن و قطعا تفاوتهایی خواهند داشت پس عشق اول هم با همسر متفاوته اما نکته مهم اینه که همسر رو با تمام وجود بپذیریم
اگر هم واقعا توان فراموشی نداریم و نمی تونیم با احساسمون کنار بیایم هیچ وقت ازدواج نکنیم
بخشی از فراموش کردن به نوع رفتار همسر مربوط میشه شما اگر به عنوان یه همسر سعی کنی زندگیت کمبودی نداشته باشه مطمئن باشید هیچ وقت خانمتون شما رو با عشق قدیمیش مقایسه نمی کنه
متاسفانه اکثر آقایون فکر می کنن نیازهای زن فقط نیازهای مادیه در حالی که نیازهای مادی لازمه زندگیه اما اصل مهم برای زن درک شدن و برطرف شدن نیازهای عاطفیشه که اکثر آقایون از این مسئله غافلن
من همین چند وقت پیش تاپیکی خانم متاهلی رو دیدم که همسر بسیار خوبی داشت و عشق اولش آدمی معتاد و بیکار بود ولی با وجود همسر باز هم به اون شخص سابق فکر می کرد و می گفت هیچ وقت نمی تونه فراموش کنه اینجا فقط می تونم یه حرف بزنم اینکه اون خانم لیاقت اون زندگی خوب رو نداشته و لیاقتش زندگی با همون آدم معتاد بوده و مطمئنم که در اون لحظه داشته از سمت خدا امتحان میشده و حتما یه جایی از زندگیش چوب این اشتباهش رو می خوره
واقعا برای این خانم و امثال این خانم متاسفم
وقتی با یه سری خانم های متاهلی که با هزار جور مشکلات زندگی و بداخلاقی همسرشون دست و پنجه نرم می کنن مقایسه می کنم واقعا تاسف می خورم
خانم هایی که تاریخ تاپیک های اولیه شون به چند سال قبل برمیگرده و این نشون دهنده تلاش اونها برای حفظ زندگیشونه
به شما توصیه می کنم حساسیت زیادتون رو کنار بگذارید چون به شدت به قانون جذب ایمان دارم و به جاش از خدا بخواید همسری عاقل و فهمیده نصیبتون کنه که حتی اگر کمبودی هم در زندگی داشت به خاطر تعهد و ایمانی که داره با مشکلات کنار بیاد

[نوروزیان.]

ببینید آقا سامان در فرایند بلوغ و شروع سن جوانی ترشح هورمون ها باعث می شود که دخترها و پسرها به این مسایل عشقی خیلی فکر کنند و بسیار تحریک پذیر باشند. همه آدم ها در طول این دوره ممکن است از کسی خوششان بیاید و در ذهنشان خیالپردازی داشته باشند. نکته دیگر اینکه حتی خیلی خانم ها هستند که در ذهنشان یک معشوق دوست داشتنی دارند که خصوصیت خاصی دارد و وجود خارجی ندارد اما با همان رویا خوش هستند و امیدوارند تحقق پیدا کنند و همه اوقات را در ذهنشان با او هستند. خوب همه اینها جزیی از فرایند طبیعی زندگی است و برای هر کس که میل جنسی سالمی داشته باشد پیش می آید. گرایش به جنس مخالف در ذات آدم ها است. اگر کسی هیچ گونه گرایشی به جنس مخالف نداشته باشد و هیچ فکری راجع به ازدواج نکند آدم نرمالی نیست.
اما موضوعی که باید بهش توجه کنید نوع برخورد آدم ها با این تمایلات است. خوب عرف جامعه ما که با آن بزرگ شده ایم به خصوص درباره خانم ها تاکید بر کنترل غریزه و حیا دارد. حالا آدم های این جامعه دو دسته اند : یا معتقد هستند که دختر باید در هر شرایطی حیای خودش را حفظ کند و در پی رابطه نرود. دسته دیگر معتقدند که رابطه برقرار کردن با کسی که توجهشان را جلب کرده است حق طبیعی آنها است و به آن به چشم یک تجربه شگفت رمانتیک نگاه می کنند.
ببینید من وقتی جوانتر بودم و در اوایل دهه بیست سالگی در دانشگاه دو دسته دختر وجود داشت. دخترهایی که مدام درباره پسرهای دانشگاه صحبت می کردند و پسرهای مختلف را زیر نظر داشتند و خودشان هم بعد از مدتی با یک نفر دوست می شدند. دسته دوم دخترهایی که موضوعات صحبتشان درس و دانشگاه و ماجراهای روزانه و آینده ای که در پیش دارند محدود می شد و در جمعشان صحبتی از آقای ایکس یا آقای ایگرگ یا اینکه فلان پسر چقدر خوش قیافه است نبود. خوب هر دو دسته تمایل داشتند که ازدواج کنند. اما نوع برخوردشان با این مقوله زمین تا آسمان فرق می کرد.

- - - Updated - - -

به نظر شخصی من اگر یک دختر توجهش به پسری جلب شود اما در پی رابطه با آن پسر نرود و به زندگی عادی اش ادامه دهد می تواند آن پسر را فراموش کند. چون وقتی رابطه و در پی آن قرارهای عاشقانه و حرف های رمانتیک می آید و احساسات یک خانم به شدت تحریک می شود و حتی فرایندهای مغزی اش تغییر می کند و برای آن رابطه وقت می گذارد فراموش کردن بسیار مشکل می شود. اما اگر خانمی خیلی عادی با این احساسات برخورد کند و به زندگی عادی اش برسد بعد از مدتی می تواند با خودش کنار بیاید. یعنی بستگی به تفکر آدم ها دارد و اینکه چگونه به این موضوع نگاه کنند.

- - - Updated - - -

آدم هایی هم که رابطه برقرار می کنند دو دسته هستند : دسته اول کسانی هستند که از روی بچگی این کار را می کنند و سن کم وارد رابطه می شوند. اینها رابطه معمولی با پسر مورد نظر دارند. فوقش این است که در دانشگاه باهم هستند یا چندتا کافی شاپ باهم می روند. اینها فقط می خواهند بیشتر می خواهند پسر را بشناسند و حواس جمع و با منطق هستند و خودشان را کامل درگیر نمی کنند. به کار و زندگی خودشان می رسند و این طور نیست که از زندگی بیفتند. وقتی می بینند پسر معیارهای آنها را ندارد و اقعیت با رویاهایشان فاصله زیادی دارد واقعیت را قبول می کنند و فراموش می کنند و وقتی سنشان بیشتر شد حتی ممکن است به خودشان بخندند.
ا
ما دسته دوم بنا به هر دلیلی واقعا اعتقاد به این کار دارند و خیلی رمانتیک به این رابطه ها نگاه می کنند. این رابطه ها را مقدس می دانند. دایم شعر عاشقانه می خوانند ، وبلاگ های عاشقانه می نویسند ، اگر کسی با آنها مخالفت کنند به شدت با او درگیر می شوند و حتی به او به چشم دشمن نگاه می کنند. حتی خیلی اوقات به خاطر مخالفت خانواده شان از پدر و مادرشان بدشان می آید و بدگویی می کنند. دائما می گویند این مرد همه دنیای من است و من فقط او را می خواهم و نه هیچ کس دیگر را و الا ماشاء الله . حتی تمام بدی های پسر را خوب می بینند. حتی اگر معتاد باشد بد دهنی کند کتک بزند ( به چشم دیده ام کتک زدن را ) سوء استفاده کند باز هم می گویند عشق اول چیز دیگری است و چه روزهای عاشقانه ای!
خوب طبیعی است که این دسته سخت فراموش می کنند و یا اصلا تمایلی ندارند که فراموش کنند چون آن را یک تجربه شگفت و مقدس و .... می دانند .

[باران13]

با سلام و احترام
دوستان انقدر در مورد فراموشی حرف زدن که یه نکته مهم جا افتاد!

مهم تر از فراموشی مسئله طرز فکر و باورهاست؛ بزار داستانی بگم که بهتر جابیفته!

چندماه پیش با یه دختری آشنا شدم، خیلی زیبا بود ولی به دلایلی دوست نداشتم باهاش صمیمی بشم، اما این ارتباط ادامه پیدا کرد حتی در مورد من با مادر و خواهرش حرف زد (الکی نیست که میگن هنوز خبری نشده خونه دختر...) علاوه براینکه می دیدمش بهم زنگ هم می زد شبا، بعضی اوقات تا ساعت 3 باهام حرف می زد، متاسفانه صحبت به مسائل ج هم رسید، من از دایره اخلاق خارج نشدم ولی به خاطر یه اصطلاح خیلی زشت تا چندماه عذاب وجدان داشتم، خلاصه باهم راحت بودیم یه روز ازش پرسیدم انصافا تا حالا رابطه ج داشتی برگشت گفت آره! یه جوری شدم(چون خودم تا حالا نداشتم) قط کردم، یه سری اس ام اس دادم و گرفتم برگشتم گفتم چرا؟ گفت عاشقش بودم، فقط با من بود، دوسم داشت، اصلا هم پشیمون نیستم ولی فراموشش کردم! و الان تو مرد زندگیمی!!! ببین همون دختر که امروز اونو فراموش کرد میتونه فردا شوهرش رو هم فراموش کنه و عاشق یکی دیگه بشه و چون براساس باورهاش سکس با عشق رو بد نمیدونه احتمال اینکه از دایره اخلاق بعد از ازدواج خارج بشه زیاده، ولی یه بابایی تجربه می کنه کاملا پشیمون میشه می فهمه که غلطه؛ کاری با گذشتش ندارم ولی این کجا و آن کجا، طرف قبل از ازدواج هزاران جور رابطه داشته و اصلا چیز بدی نمی دونه این مسئله رو، به نظرتون همچین آدمی قابل اعتماده؟!

الکی نیست که میگن (( توبه ی گرگ مرگِ!))

من خودم فعلا قصد ازدواج ندارم ولی بعضی اوقات تو ذهنم میاد که نکنه یکی رو بگیرم که همیشه خاطره مثلا همکلاسی ارشدش تو ذهنشه! نمی دونم تا حالا تجربه کردین یا نه ولی مثلا کسی که قبلا پراید داشته اگه الان 206 بگیره مطمئنا گاهی از اوقات از ارزونی قطعاتش یاد می کنه! من واسم عجیبه یعنی یه آدم از ماشین کم تره که کامل فراموش میشه؟! قیاسم تا حدی مع الفارق ولی چندانم بی ربط نیست(خواستم منظورم رو برسونم)، چیزی که الان خانمها گفتن بعضی اوقات با واقعیت جور در نمیاد، طرف با شوهرش دعواش میشه خواستگارش (که خاطره عشقی هم شاید ازش نداره) رو به رخ شوهرش تو دعوا میکشه (تجربه کردم که میگم) نمیدونم به اصطلاح mindset خاص(معادل پیدا نکردم) و ذهنیت دخترا رو درک نمی کنم امیدوارم تو این تاپیک به جوابش برسم

خلاصه استارتر عزیز امیدوارم همواره موفق باشی

[capitan]

بازم بستگی داره، ولی با توجه به تجربه خودم و دیگران مهمترین مساله در فراموشی نفر قبلی بهتر بودن نفر دومه، که در صورتیکه نفر دوم گاهی دچار عیب یا مشکل بشه ممکنه مقایسه بشه که این ظلم به حق نفر دوم میشه!! شاید گاهی نفر دوم هم دوست داشته باشه مثل عشق اول اون خانم یا آقا حتی گاهی عیباش دوست داشتنیش بکنه، نه باعث مقایسش بشه!!!

یکی دیگه از علتهای ماندگاری این احساس، عدم قطع رابطه توسط خود فرده، مثلا تو مراسم خواستگاری اگه شرایط دو طرف با هم جور نبود ممکنه احساسی ماندگار نشه چون منطقی همه چی تموم شده. نمیشه گفت کدوم جنس بیشتر تو ذهنشون این احساس میمونه، اما شاید یکی از علل اینکه میتونیم بگیم دخترا راحتتر فراموش میکنن اینه که ازشون خواستگاری میشه میتونن انتخاب کنن، یکی دیگه از عللش اینه که دخترا به محبت جواب بهتری میدن نسبت به آقایون. اما اگه دختر وارد رابطه دوستی بشه یا حتی طی خواستگاری و پسر بعد از مدتی منصرف بشه این حسرت تو ذهن دختر میمونه که نتونسته جواب منفی بده!!!!!
همین موارد در مورد پسرا هم صدق میکنه با کمی تفاوت . در واقع چون دخترا تو ذاتشونه و باید جواب آخرو بدن اگه نتونن به پسر موردعلاقشون جواب منفی بدن اعصابشون بهم میریزه که نتونستن طرفو ضایع کنن و فراموشیش سختتره !!!! در واقع نمیشه اسمشو گذاشت عشق اول میشه یه حسرت

اینجوری میشن دوباره کلی دعا و ناز و عشوه که پسره بیاد خواستگاری بعد بهش جواب رد میدن بعدش اینجوری میشن


پس در نتیجه علت جدایی هم خیلی مهمه. البته همونطور که دوستان گفتن تو یه سن خاص مثلا 18 تا 22 دخترا احساسی تصمیم میگیرن و فوق العاده رویایی هستن، حتی اگه تو این سن هم ازت خوششون اومد خیلی روی ماندگاری احساسشون حساب باز نکن

[meinoush]

اینکه کسی رابطه همراه با عشق رو درست بدونه از نظر من اشتباه نیست. من خودم اگه عشق دو طرفه داشتم حتما رابطه جنسی هم می داشتم. عشق برای من کافیه. اما ازدواج یه چیزی فراتر از عشقه. هم عشقه هم تعهد. کسی که ازدواج میکنه به دیگری متعهد میشه رسما. و اون ادم انقدر براش مهم بوده که باهاش ازدواج کنه. این البته در ازدواج های غیر رسمی هم هست.

ضمن اینکه یه نفر که رابطه همراه با عشق رو مجاز بدونه نمی تونه قبل از ازدواجش با یه عالمه ادم رابطه داشته باشه. اگه حتی عشق یه طرفه خودش براش مهم بوده باشه در نهایت احتمالا فوقش با دو نفر رابطه داشته. همین. اینطوری هم نیست که با هزار نفر رابطه داشته باشه اون مال کسیه که اصلا براش مهم نیست با کی باشه که اسمش هم یه لغته که درست نیست بنویسم. ولی خیلی فرق داره با عشق.

هر کسی هم که دم از عشق بزنه عاشق نیست. هر کی بگه تو مرد زندگی منی لزوما عاشق نیست. عشق هم نشانه هایی داره هر چند که تعریفش از نظر هر ادمی و هر بار عاشقی متفاوته.


نگران نباشید. یکی رو پیدا کنید که اصول اخلاقی و انسانی داشته باشه. دل رحم باشه. دوستون داشته باشه و دوسش داشته باشین. بعد از اونم سعی کنین واقعا همدیگه رو خوشبخت کنین. دیگه مشکلی نخواهد بود. هر جا که اصول اخلاقی و انسانی اش هم مجاز بدونه کارهایی رو دلرحمی اش نمی ذاره در بقیه موارد هم انسانیتش همیشه تصمیم گیرنده خواهد بود.

موفق باشید.