سلام
من باردارم
قبل از بارداریم و گاهی هم الان مثل شما فکر می کردم و می کنم
ولی وقتی خودت به جایگاه مادر می رسی
وقتی این همه درد و ناراحتی رو به جون می خری تا بچه ات سالم باشه
وقتی این همه انتظار می کشی تا بیاد به دنیا
وقتی با یه دنیا درد به دنیا می اد طوری که دوست داری از شدت درد دیوار و بشکافی و بری توش و اولین آغوش و پناهگاه امن براش میشه مادرش
وقتی میشه یه تیکه از بدنت که تا اخر عمرتم همون یه تیکه از بدنته که ازت دوره
اونوقته که می فهمی هر چی هم که براش بذاری بازم کم گذاشتی
کاش خدا که اینقدر مادر براش جایگاه داره این حس بد رو هم که گاهی سراغ ماها می اد از بین می برد
بیخیال این فکرا شو و سعی کن با محبت و پناهگاه امنی که برای همسرت به وجود می اری کاری کنی که اونم نسبت به تو همین حسو پیدا کنه
زندگی چیزی جز عمل و عکس العمل نیست
هرچی تو این راه بجنگی بازنده ای
[align=center]خوشبخت کسی نیست که مشکلی ندارد
بلکه کسی است که با مشکلاتش مشکلی ندارد .[/align]
علاقه مندی ها (Bookmarks)