واقعاً که شکر گذاری لذت بخشه
تاپیکی بسیار اثر گذار است و اجازه میخوام که چند کلامی در باره نتیجه تفکری که در مورد این تاپیک و اثرش داشتم
رو بگم .
دوستان خوبم !
کما بیش پیش میاد که نسبت به بعضی نعمتهای زندگی شکر کنیم به خصوص وقتی در اوج احساس از اثر لذت
بخش نعمت هستیم ، هیجان زده خدا را شکر می کنیم .
اما من وقتی دو روز پیش که جایی می رفتم و اموری را پی گیری می کردم و از این که روز مفیدی را شروع کرده
بودم احساس خوبی داشتم وخدا رو شکر می کردم به ذهنم رسید کلاً این روز را توجه کنم به نعمتها و بیام تو این
تاپیک به خاطرشون شکر کنم .
بعد فکر کردم راستی اگر هر کدوم از دوستان در روز به این فکر باشند که توشه ای برای این تاپیک اندوخته کنند چه
می شود ؟
دیدم توجه اون روز هر کدوم از دوستانی که قصد این کار رو کردند روی اتفاقات خوش آیند و کلاً آنچه خیره و نعمته
جلب شده و بر آنها تمرکز خواهند کرد و همین توجه و ریزبینی چشمها رو باز می کنه که : عجب !!!! چقدر امروز نعمت می بینم !!!
این در حالیست که هر روز ما این چنین پر نعمته ، اما ما بیشتر روی غم و ناراحتیها و .... تمرکز می کنیم ، تازه به
همون مشکلات هم عمیق نگاه نمی کنیم تا ببینیم که خیرات درونش چیه و از این جهت نعمت ببینیمش . مگر خود
خدا نگفته « انَ مَعَ العُسرِ یُسرا » یعنی همراه هر سختی ای آسانی هست ؟ نگفته بعد از هر سختی آسانی
هست ، گفته همراه اونه ، اما ما توجه عمیق نمی کنیم تا ببینیم این هم می تونه این معنا را داشته باشه که
منشاء یک راحتیه هم این که راهکار خلاصی از اون مشکل در دلش نهفته شده و با این وصف میشه گفت اون
مشکل یک اثر سازنده میتونه داشته باشه که راه رهایی رو با خودش داره . و اگر دید ما این بشه که در لحظه
لحظه ها و اطراف و اکناف ، در پی یافتن و شمار نعمتها و الطاف الهی باشیم می بینیم ظرفیت حملش رو نداریم .
اثرات این توجه هر روزه اونهم جزیی و دقیق :
1 – ایجاد آرامش و لذت
2 – تقویت امید و اعتماد به خدا
3 – احساس امنیت به خاطر درک وجود یک تکیه گاه مافوق و رئوف و بخشنده
4 – عادت به توجه به داشته ها و رفع تمرکز بر نداشته ها و آرزوهای دور و دراز
5 – در پی بند 4 رفع دغدغه و استرس .
6 – انعکاس شکر ( باز گشت آن به خود ما که می شود همان افزایش نعمت .)
7 – وجد و شوق و عشق نسبت به خدا در دل ایجاد می شود .
8 – نزدیک دیدن خدا به خود .
9 – احساس شرم در مقابل خدا به خاطر کوتاهی در بندگی و قدر شناسی که خود این عالمی دارد و اثراتی که در
حرف ناید ، فقط باید گفت که :
ای دوست مرا بندگی کشت
چه درد است مرا شرمندگی کشت .
10 – رفته رفته و با احساس عجز در مقابل نعمتهای بی شمار ، احسا عجز از شکری در خور که این نیز اثرات
عجیبی دارد .
و در نهایت
خدایا :
چگونه شکر کنم ترا مادام که بر هر شکری نیز شکری لازم آید
( این کلام حضرت موسی «ع » بود در پیشگاه خدا و بیانگر این که توفیق شکر را هم از خدا
دیده و دچار عجز از شکر واقعی شده که به حضرتش از سوی حق متعال خطاب می رسد که
شکر واقعی همین شکر در عجز و با دیدن توفیق دهنده شکر است ).
علاقه مندی ها (Bookmarks)