سلام
حُب خدا و حب دنیا ضد هم هستند. ( منظور از حب دنیا : اشاره به وابستگی ها و تعلقات دنیوی دارد )
اگر قلبی از حب دنیا مملو شد، از عشق خدا خالی میشود و اگر قلبی از عشق به خدا پر گردید، از حب دنیا خالی میشود.
در یک دل دو محبّت متضاد نمیگنجد.
محبت پدران و مادران ، فرزندان و برادران و خواهران ، همسر ، اقوام و....بسیار خوب است و نشانهی زنده بودن عواطف انسانی؛
همه اینها کمکی هستند برا رسیدن به یار اصلی !
اما هنگامی که این محبت رو در روی محبت خدا قرار گیرد، ارزش خود را از دست میدهد؛
لذا خداوند در آیه 24 سوره توبه میفرماید:
قُلْ إِنْ کَانَ آبَاؤُکُمْ وَ أَبْنَاؤُکُمْ وَ إِخْوَانُکُمْ وَ أَزْوَاجُکُمْ وَ عَشِیرَتُکُمْ وَ أَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَ تِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسَادَهَا وَ مَسَاکِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَیکُمْ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهَادٍ فِی سَبِیلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى یأْتِی اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَ اللَّهُ لاَ یهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ
بگو: اگر پدران و فرزندان و برادران و همسران و قبیلهی شما و اموالی که به دست آوردهاید و تجارتی که از کسادش میترسید و مساکن مورد علاقه شما در نظرتان؛ از خدا و پیامبرش و از جهاد در راه او محبوبتر است؛
در انتظار این باشید که خدا عذابش را بر شما نازل کند و خدا جمعیت نافرمانبردار را هدایت نمیکند».
در این جا این سؤال مطرح است که اگر محبّت دنیا چیز خوبی نیست، چرا در قرآن میخوانیم:
(رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنیا حَسَنَةً و فِی الآخِرَة حَسَنَةً وَ قِنَا عَذَابَ النَّارِ) (آیه 201 سوره بقره )؛ و در آن هم حسنات و نیکوییهای دنیا و هم نیکوییهای آخرت را از خداوند میخواهیم؟
جواب این است: دنیایی که برای ما جنبهی وسیله را داشته باشد، برای سعادت آخرت، ممدوح و پسندیده است،
اما ،،، اگر دنیا هدف باشد، توقفگاه انسان میشود و خود اصالت پیدا میکند، که در این صورت دنیا مذموم و ناپسند است.
علاقه مندی ها (Bookmarks)