شوهرم مصمم به جداييه و من احساس استيصال ميكنم واقعا به راهنمايي درست همه نيازمندم

[*Asal*]

سلام عزیزم
اول بایداینوبگم ک همه ماهایی ک اینجا تاپیک شمارودنبال میکنیم وشمارو راحت قضاوت ومتهم میکنیم خودمون هزارتا ضعف داریم ودرواقع همه نقص هاوایرادت زیادی حتی توزندگی مشترک داریم.خیلی صریح درموردشمانظرات تندی دادن ک اگه خودتونم یکم فک کنین میبینین ک درست نیستن و لازم نیس ناراحت بشین.
من باتوجه ب لحن شما ونوشته هاتون ک نشون دهنده شخصیتتون هس وهمینطور داستان زندگیتون متوجه شدم ک شما شایدتوگذشته اشتباهاتی داشتین اونم ناخواسته وتحت تاثیر ی سری عوامل.ولی خیلی منطقی وبادرک ومهربون هستین.بنظرتون شمااگه جای همسرتون بودین توهمچین شرایطی حاضرنمیشدین ی فرصت دیگه ب همسرتون بدین؟؟؟
همسرتون هم خیلی مقصرن و رفتارهای خیلی بچگانه ای دارن.اشتباهات ونقص های شما خیلی راحت جبران میشن ومن متوجه این همه سردی و خصومتشون باشمانمیشم.
دررابطه با پایان زندگیتونم بعنوان کسی ک تواطرافیان هم چندین مورددیدم وخودم هم تجربه دارم بایدبگم هنوز چیزی مشخص نیس،مهم شمایین ک حسن نیتتونووتغییرتونوثابت واعلام کردین.حتی اگه ب مراحل دادگاه برسین تواون مراحل همسرتون تحت تاثیرخیلی ازمسائل مث مهریه.مث قرارگرفتن توموقعیت ازدس دادن شماو خونه وزندگی چن ساله وتمام خاطرات ک باعث میشه بفهمه چقددوستتون داره و تصمیمشون عوض میشه.
جدایی درمواقعی راحت وسریع تموم میشه ک دوطرفم مایل باشن.
درموردشمااحتمال پشیمونی همسرتون خیلی زیاده.

[ويولت]

میشل خیلی جواب خوبی بهتون دادن، مخصوصا اونجا که گفتن "پایان ارتباط عاطفیتون رو بپذیر"
و بعدش هم خیلی خوب توضیح دادن که باید الان چیکار کنین.

من در حدی نیستم که راهنمایی کنم ولی گفتم بد نباشه یه تلنگر بزنم که دوباره پست میشل رو بخونید.

سلام پس پذيرش اين پايان به اين معني كه دارين يه جورايي ميگين جدا شو ؟(حالا نه اينكه من خودم برم جدا شم ولي خودمو اماده كنم و انتظار غير اين نداشته باشم )و چيزي نمونده واسه درست كردن؟؟

[ويولت]

سلام عزیزم
اول بایداینوبگم ک همه ماهایی ک اینجا تاپیک شمارودنبال میکنیم وشمارو راحت قضاوت ومتهم میکنیم خودمون هزارتا ضعف داریم ودرواقع همه نقص هاوایرادت زیادی حتی توزندگی مشترک داریم.خیلی صریح درموردشمانظرات تندی دادن ک اگه خودتونم یکم فک کنین میبینین ک درست نیستن و لازم نیس ناراحت بشین.
من باتوجه ب لحن شما ونوشته هاتون ک نشون دهنده شخصیتتون هس وهمینطور داستان زندگیتون متوجه شدم ک شما شایدتوگذشته اشتباهاتی داشتین اونم ناخواسته وتحت تاثیر ی سری عوامل.ولی خیلی منطقی وبادرک ومهربون هستین.بنظرتون شمااگه جای همسرتون بودین توهمچین شرایطی حاضرنمیشدین ی فرصت دیگه ب همسرتون بدین؟؟؟
همسرتون هم خیلی مقصرن و رفتارهای خیلی بچگانه ای دارن.اشتباهات ونقص های شما خیلی راحت جبران میشن ومن متوجه این همه سردی و خصومتشون باشمانمیشم.
دررابطه با پایان زندگیتونم بعنوان کسی ک تواطرافیان هم چندین مورددیدم وخودم هم تجربه دارم بایدبگم هنوز چیزی مشخص نیس،مهم شمایین ک حسن نیتتونووتغییرتونوثابت واعلام کردین.حتی اگه ب مراحل دادگاه برسین تواون مراحل همسرتون تحت تاثیرخیلی ازمسائل مث مهریه.مث قرارگرفتن توموقعیت ازدس دادن شماو خونه وزندگی چن ساله وتمام خاطرات ک باعث میشه بفهمه چقددوستتون داره و تصمیمشون عوض میشه.
جدایی درمواقعی راحت وسریع تموم میشه ک دوطرفم مایل باشن.
درموردشمااحتمال پشیمونی همسرتون خیلی زیاده.

سلام عسل جان دلگرمم كردي با حرفات پس اين فقط من نيستم كه حس ميكنم كم لطفي دوستان شامل حالم ميشه همونطور كه لطفشون راستش اصلا تو خود منم دو تا آدم نشسته يكيش يه ويولت كه همش وفاداره همش به عشق ايمان داره ياد اون اوايل كه اصلا شوهرش اين شكلي نبود مهربون بود خودش رو مقصر ميدونه بابت كم كاري بابت اينكه نتونس عشقش رو با اعمالش نشون بده دلش تشنه محبت همسرشه و نمخواد بپذيره همه چيز تموم شده يا ميشه و اون يكي ويولت ميگه بس كن اون ادم لايق اين حد انتظار و خواسته شدن نيست مگه ديد تو رو مگه تلاش كرد جور ديگه اي بهت نزديك شه مگه بعضي وقتا سنگدل ترين آدم رو زمين نبود مگه گذشت داشت مگه نزدت!!با همه ايناس كه همش دو دلم تازه نمدونم تو مخ اون چيه دارم با اينا ديوونه ميشم الان فكر نكنيد من ٢٤ساعته نشستم به اينا فكر كنم ولي يه ساعاتي هست انگار كلا ميرم يهو تو اين مكالمه از فلان روز تو اون خاطره از بسار روز ...و همچنان به خونه و كارم ادامه ميدم ولي اين بلاتكليفي ازاردهندس

[سحر بهاری]

‌

گيرم من تغيير كردم و تلاشم اين بوده ولي اونكه اصن نيست ببينه چقدر همه چي يه جوريه اصلا باورم نميشه

ویولت عزیز

ما انسانها هیچکدام ۲۰ نیستیم، بلکه در طول زمان و مواجه با مشکلات و سپس جستجو برای راه حل به نقص های خودمون واقف میشیم و تلاش میکنیم اونا رو برطرف کنیم. در واقع تلاش میکنم زندگی مطلوبی رو تجربه کنیم ...

شما در این تاپیک با سؤال ها و جواب ها به نکات مهمی رسیدید و آگاهی هاتون نسبت به قبل افزایش پیدا کرد. فهمیدین معایبی مطرح بوده و راه حل ها رو بررسی کردیم و سعی کردین تغییر کنین.

شما هدفت از آمدن به اینجا تغییر و بازسازی آسیب های زندگیت هست، نه نوازش یا برجسته کردن ویژگی های مثبتت! ( اگر چه با آرامش راهنمایی شدی و از طرفی ما به همسرت دسترسی نداریم )

مادامی که این تغییر بخاطر جلب نظر همسرتون باشه و از واکنش های ایشان اون پاسخ راضی کننده رو دریافت نکنین احساس ناراحتی خواهید کرد. زمانی که خودتون رو دوست بدارید دیگران هم شما رو دوست خواهند داشت و این با رسیدگی به خویشتن و تلاش برای بهتر شدن امکان پذیر هست.
اگر شما دختری در خانه ی پدریتون بودید و این کاستی ها رو داشتید شاید هرگز متوجه نمیشدید و خانواده هم ایرادی نمیگرفتند، اما از آنجایی که ازدواج کردین و زندگی مستقلی تشکیل دادین برخی معایب خیلی پر رنگ تر شدن و بچشم آمدن.

چرا؟ چون اینجا دو نفر با یکسری مسئولیت ها و وظائف خاص حضور داشتین و میتونست انجام ندادن اینها و قرار نگرفتن در نقش زن یا شوهر این مسائل رو پر رنگ کنه. من در سؤالات مردم به کرات خواندم که مثلا؛

_ من خیلی خوبم، خیلی به شوهرم توجه میکردم اما خیانت کرد!
_ من آشپزیم و خونه داریم کلا عالیه ولی بچشم همسرم نمیاد !

و ....اگر بدون تعارف بخوام خدمت شما عرض کنم شما نمیتونین مردی رو پیدا کنین که با مشکلاتی که از ابتدا مطرح کردید بتونه مدت ها کنار بیاد، ازدواج یعنی رسیدگی به یکسری باید ها... ( که من خیلی مسئله رو باز نمیکنم و میدونم شما واقف هستین ) . همسرتون صبر بخرج دادن و اگر این نمیشد خیلی وقت پیش پرونده این زندگی بسته شده بود. منتهی یهو خالی شدن و حالا هم نیاز به زمان و بررسی دارن.

از اینطرفم برای شما در حال حاضر بهترین راه حفظ آرامش و توقف افکار منفیست.
من مثل قبل امید دارم شما آنچنان که شایسته هست ظاهر بشین و بجای پرداختن به این تاپیک، در تاپیک احوال پرسی، شعر ، هنر و ... فعالیت کنین. تا زمانی که برای ما خبرهای مهم داشته باشین که نیاز به راهنمایی باشه.

[Shivaaaa]

ببین من از اون جمله میشل این برداشت رو نداشتم که آره حتما طلاق و تموم.
حالا کی گفته پذیرفتن پایانش به معنی اینه که از سر گیری مجددی در کار نباشه.
پایان رو بپذیر... یعنی یکم برو دنبال زندگی خودت... به فکر خودت باش ... امید داشته باش ولی امید الکی نه... دست از تجزیه و تحلیل بردار...
هیچ مشاور و روانشناسی هم نمیتونه به قطعیت بگه طلاق و تمام تا زمانی که خود دو نفر تصمیم نگیرن...
بزار همسرت استراحت کنه... بهترین موقعیت هم برای استراحت خودته ...
اگه سر همسرت جای دیگه گرم نیست، جمله آخر asal هم میتونه اتفاق بیفته.
من جات بودم حتما و حتماااا میرفتم پیش روانشناس، سعی میکردم انقد رو خودم کار کنم چه تو رابطه موندم چه نموندم در نهایت یه آدم قوی و با عزت نفس شده باشم، نه یه آدم افسرده و درمونده که التماس میکنه برای حفظ رابطه.

[cheshmakk]

سلام ویولت جان
عزیزم من بهت پیشنهاد میکنم این وبلاگ+ همه آرشیوشو کامل بخونی...
یه خانومه ک راجع به روزمرگیای زندگیش صحبت میکنه...
ولی من خیلیییی دوسش دارم چون واقعا زندگیش پره آرامشه...
من وقتی اینو میخوندم با خودم میگفتم چقدرررر تو زندگیم خیلی جاها اشتباه کردم، درحالیکه اگه این خانوم جای من بود با آرامش تموم و کلی انرژی مثبت موضوعو حل میکرد

[gazal71]

سلام ویولت عزیز
تاپیک شمارو خوندم و بابت نگرانی درونی که دارید واقعا متاسف شدم
من مشاور نیستم اما بشدت حالتون رو درک کردم حتی میتونم بگم همسرتون رو هم درک میکنم
چیزی که در زندگی حس کردم این بوده که از دیگران مشورت بگیرید اما هیچ لزومی نداره اون مشورتها صد در صد با زندگی شما مطابق باشه، من در زمان بچگی چندنمونه از جنگ و دعواها و طلاق های عاطفی دورادور دیده بودم که همه قطع به یقین یا گفتن بسوز و بساز یا گفتن طلاق بگیر و الان خداروشکر وضعشون خوبه چو قلق زندگی خودشونو پیدا کردن و متناسب با اون رفتن جلو همه تاحدی میتونن راهنمایی کنند.

طلاق مرگ نیست طلاق فوبیا هم نداره بنظر من با همسرتون صحبت کنید به توافق برسید مثلا بهش بگید که من بنظر تو احترام میذارم و اگر زندگیمون به پایان خودش داره نزدیک میشه میپذیرم اما تنها درخواستم اینه که بیا تا اخر تابستون کنار هم باشیم و این مسئله رو بتونیم هضم کنیم( برای کنار هم بودن چندماهه قانون و ضوابط بذارید... مثلا وعده های غذایی رو باهم بخورید، باهم به رختخواب برید، مهمون دعوت کنید و مهمونی برید بهم احترام بذارید خرید برید فیلم هایی که دوست دارید ببینید...)به اصطلاح کارهایی که یادتون رفته بود رو انجام بدید اگر عشق و علاقه ای باشه با اصلاح رفتار و زمان چند ماهه دوباره راه خودش رو پیدا خواهد کرد.

ما ادما یا فاصله میگیریم که باعث سردی میشه یا اونقدر نزدیک میشیم که از گرما نمیتونیم تحمل کنیم رعایت اعتدال نه چسبیده نه با فاصله.

امیدوارم هرتصمیمی که میگیرید آینده ی روزشنی رو براتون به ارمغان بیاره

[Pooh]

سلام. ویولت جان، شرایطت رو درک میکنم و میفهمم ازاردهنده است. واکنش های شما هم تا حدودی طبیعی هست و هر کس دیگه هم تحت این فشارها بود، ممکن بود همین واکنش ها رو نشون بده.

عزیزم، اینکه دوستان روی رفتار خود شما تاکید دارند، به خاطر اینه که برای نگه داشتن این ارتباط فعلا فقط دسترسی به شما داریم. نه اینکه منظورشون کوبوندن شما باشه.


اینجا همه شما رو دوست دارند و از روی خیرخواهی و راهنمایی باهاتون حرف میزنن.

به عنوان یه تمرین برای نظم دادن به افکارتون، سعی کنید وقتی برای ما اینجا مینویسید، با ارامش بیشتری بنویسید. منظورم این نیست که وقتی اشفته اید، ننویسید‌. منظورم اینه که حتی وقتی اشفته اید و میخواید از اسفتگی ها و ناراحتی هاتون بنویسید، سعی کنید در پایان هر جمله حتما نقطه بگذارید. وقتی مثلا در مورد صحبت های همسرتون حرفتون تموم شد و خواستید برید قضیه ی پدرتون رو تعریف کنید، چند تا اینتر بزنید و بعد تعریف کنید.


اینجوری هم ما در برداشت حرفهاتون دچار ابهام نمیشیم، هم ذهن و افکار خودتون منظم تر میشه، هم پستتون باکلاس تر و خوشگلتر میشه.

[cheshmakk]

سلام ویولت جان
عزیزم من بهت پیشنهاد میکنم این وبلاگ+ همه آرشیوشو کامل بخونی...
یه خانومه ک راجع به روزمرگیای زندگیش صحبت میکنه...
ولی من خیلیییی دوسش دارم چون واقعا زندگیش پره آرامشه...
من وقتی اینو میخوندم با خودم میگفتم چقدرررر تو زندگیم خیلی جاها اشتباه کردم، درحالیکه اگه این خانوم جای من بود با آرامش تموم و کلی انرژی مثبت موضوعو حل میکرد

http://bojboji.blogfa.com/1399/01

[بالهای صداقت]

تاپیکتون خیلی طولانی شده ، و فرصت نشد همه 11 صفحه رو بخونم کاش یه مختصر از مشکلاتتون طی چند خط می نوشتید

>>>>>شما اصلا ، اصلا، اصلا آمادگی لازم برای طلاق رو ندارید و تا این آمادگی در شما ایجاد نشده ، بهتره که طلاق نگیرید

>>>>>آزرده هستید و خسته ، نیاز دارید مدتی رو به آرامش سپری کنید تا ذهن تون بتونه خودش رو بازسازی کنه و درست تصمیم بگیره

>>>>>وقتی آرامش داشته باشی ، کم کم می تونی قضیه رو حلاجی کنی و مشکل رو مدیریت کنی

>>>>>برای کسب آرامش و آرام کردن ذهن تون لازم هست یه مدت از فکر کردن به اینکه چی میشه و چی نمیشه دست بردارید ، اصلا نه به گذشته و اشتباهات خودتون و همسرتون فکر کنید و نه به آینده ای که نمی دونید چی قرار هست بشه و نه حتی به تصمیم قاطعانه ای که همسرتون گرفته ... ذهن تون را خالی کن از گذشته و آینده و روی زمان حال متمرکز شو ... اگر فکر های ناراحت کننده اومد توی ذهنت سریع ذهنت رو به سمت یه فکر دیگه منحرف کن ، موسیقی گوش بده ، برو پیاده روی .. یه کتاب بخون ، برو برای خودت گل بخر ، یه چند خط برای خودت درد و دل بنویس و سریع ازش رد شو ...یعنی می گم توی احساسات منفی که از گذشته و احساسات مبهم آینده نمون و صرفا روی حال و کاری که در زمان حال داری می کنی ، متمرکز شو ... به غذایی که داری می خوری به ظرفی که داری می شوری به نمازی که دار می خونی و ... متمرکز باش

من نمی دونم آیا شما در کنار همسرتون هستید یا جدا از هم ... چنانچه در یک خانه و زیر یک سقف هستید .... نمی دونم الان شرایط چگونه هست ، اگه مختصر بهم بگویی یه راهنمایی دیگه هم بهتون دارم که باید با توجه به شرایط انجام بشه


>>>>>> نکته آخر " خدای امروز ، فردا هم هست ... من مطمئنم ، تو هم مطمئن باش "