سلام شمیم 3> بخاطر تاخیرم عذر می خوام.
سعی کردم خودم رو در وضعیت تو تجسم کنم و یکم به جای تو زندگی کنم. چند تا فیلم با موضوع اوتیسم هم نگاه کردم و همزاد پنداری کم.
هم احساس و حالت رو (تا حدودی) درک می کنم و هم فکر می کنم خیلی خوب از عهده این مسئولیت جدید برمیای. به نظرم خدا انتخاب خوبی کرده، تو مادر مناسبی برای اون زیبای دوست داشتنی هستی، فکر نکنم گزینه های زیادی براش وجود داشته. که بتونن بهتر از تو براش مادری کنن.
از نظر من تو ایده آلی برای اینکه عوارض اوتیسم رو به حداقل میزان ممکن برسونی. حساس و مهربون و صبور هستی، و این پتانسیل رو داری که خیلی خیلی آروم باشی. دقیقا چیزهائی که دخترت نیاز داره.
به نظرم کارهائی که تا الان انجام دادی هم درست بوده. مثلا نرفتن به مهمونی ها و جاهای شلوغ. هم بخاطر اینکه دخترت به صدا خیلی حساسه و هم بخاطر اینکه خودت به فضا نیاز داری.
بهت حق می دم که احساس ناامیدی داشته باشی، ولی ازت انتظار نمی ره زیاد تو این وضعیت بمونی.
مثل هر کسی که در یه موقعیت جدید قرار می گیره، تو هم به مشاوره و روانشناس نیاز داری. که هم آرامش بهت برگرده و هم یه سری مهارت ها که تا الان زیاد بهشون نیاز نداشتی رو یاد بگیری. مثل طبیعی دیدنِ نگاه های کنجکاو اطرافیان. یا تمرین کردن جدی تر درس هائی که تا الان هم زندگی می خواست بهت بده، ولی شاید نمره های خوبی نمیاوردی. مثل حفظ آرامش در شرایط تلاطم.
شاید بعضی از دوست های قبلیت هم نتونن توی شرایط جدید همون اندازه بهت کمک کنن. احتمالا به دوست های جدید هم نیاز داری.
حتما لازمته درد دل کنی، مشورت کنی. یه دوست هایی نیاز داری که هرموقع یادت رفت، بهت یادآوری کنن.
قبل از همه اینها، امیدوارم معنای این اتفاق رو توی زندگی خودت و دخترت پیدا کرده باشی. یا خوب دنبالش بگردی تا پیداش کنی. چون اون معنا زیربنای همه احساسات و افکار و شخصیتیه که از این به بعد برای خودت می سازی.
فکر نکنم لازم باشه بگم اوتیسم می تونه اونقدر خفیف بشه که توی جوانی توسط دیگران بعنوان اوتیسم تشخیص داده نشه. مثلا بعنوان یک شخصیت خاص و باهوش، اما منطقی و سرد توصیف بشه که اتفاقا به نظر خیلی ها خیلی هم جذابه.
کاملا نمی شناسمش، اما تو خیلی خوب یادش می گیری و هم برای دخترت، هم برای بچه های دیگه ای که بهش مبتلا هستند و خونواده هاشون یه دوست و راهنما و تکیه گاه امن و مهربون و اثرگذار می شی. از نظر من که رسالت قشنگیه.
اگه دوست داشتی اینجا هم تاپیک بزن و بنویس. خیلی مهم نیست که بقیه چقدر برات بنویسن، بیشتر این مهمه که خودت بنویسی. خیلی چیزها هست که می تونی از خودت یاد بگیری.
من هم تو رو خیلی دوست دارم. و همیشه حس می کردم زندگی و حضورت در این دنیا ارزشمند و مهمه. الان به نظرم تو یه انسان برگزیده ای. که به شایستگی انتخاب شده.
علاقه مندی ها (Bookmarks)