من و مادرم

[gholam1234]

اون لحظه های آخر که بر بالینش بودم، اصلا نمیدونستم چنین اتفاق تلخی قراره برام بیفته. اگه احتمال هم میدادم، باز هم باید چهرمو قوی نشون میدادم و فقط روحیه میدادم به مادرم....
ولی اگه میدونستم ابن اتفاق میخاد بیفته، اول از همه میگفتم مادرم مند ببخش، مادر میشنوی منو ببخش خواهش میکنم. بعدشم تا میتونستم دستاشو میبوسیدم. گریه میکردم و اگه راه داشت یه داد مشتی میزدم. ولی حیف که باید خودم رو قوی نشون میدادم.

مادرم خسته شده بود از این زندگی، سختی پشت سختی، جوش و غصه پشت سرهم ... ولی دلش همونجوری صاف و زلال بود.

صبحها با صدای دو تا خروس بلند میشدم، اینقدر داد میزدن که دیگه نمی‌تونستم خیلی بخوابم. بعدش هی به مادرم میگفتم مادر این دو تا خروس هم شورشو در آوردن، اول صبحی سروصدا میکنن! مادرم گفت اتفاقا خیلی صداشون قشنگه، مشخصه که تازه یاد گرفتن قوقولی قوقولی رو و اشتیاق دارن برای این کار!!!! چه نگاه زیبایی داشت مادرم. مادرم شدید دلم برات تنگ شده. نیستی که ببینی ما هنوز نفس میکشیم و زندگی مون رو ادامه میدیم، ولی بسختی...


چند شب پیش داشتم شدید برای مادرم گریه میکردم، اون سر ایران. بعد خواهرم پیام داد گفت که اتفاقی افتاده ؟ چرا اینقدر پریشونی ؟؟؟؟ پیش خودم میگم ای بابا، اومدیم فرار کردیم یه گوشه ای بزنیم زیر گریه، ولی خواهر علم غیب داره مثه اینکه!!! ناراحت میشه وقتی من رو توی این وضع میبینه و میگه خودتو جمع و جور کن.

[فکور]

آقا غلام مادرتون چند سالشون بود؟

[gholam1234]

ای دوست مزن زخم زبان جای نصیحت
بگذار ببارد به سرم سنگ مصیبت

[فکور]

سلام
آقا غلام منظور شما سوال من بود؟
من قصد ناراحت کردن شما رو نداشتم عذر میخوام

[gholam1234]

سلام
آقا غلام منظور شما سوال من بود؟
من قصد ناراحت کردن شما رو نداشتم عذر میخوام

نه نه، خانم فکور، شما که خانم بسیار محترمی هستین. با خودم هستم و شاید با بعضی از اطرافیانم. بیشتر با خودم هستم. انگار یه غلام دومی هست که مدام باهام حرف میزنه و نیش و کنایه میزنه. میگه غلام اینقدر ادعا میکردی مادرتو دوست داری، همین بود نشانه عشقت؟ هیچ غلطی نتونستی بکنی. چرا نتونستی پس؟؟؟ چرا هیچ کاری نکردی؟ ایناس که مدام توی ذهنم میچرخه. این حرفارو به خانوادم نمیتونم بگم چون اونا توی شرایط روحی خوبی نیستن و با این حرفا به هم میریزن. مجبورم به خودم بگم و مثه یه لوپ معیوب مدام توی ذهنم بچرخونم. چند بار هم مادرمو صدا زدم و همین چیزا رو بهش گفتم، ولی خب مادر جوابمو نمیده. چندباری البته اومد به خابم و در مجموع حالش خوب بنظر می‌رسید.

من مادرم ۶۶ سالش بود، نمیدونم چرا جوابم پاک شده ..‌.

[Niagara]

مرگ تا یه حدی دست ماست آقای غلام . ما تا یه حدی می تونیم مراقب باشیم و احتیاط کنیم از خودمون و اطرافیانمون . بیشترش پیمانه عمر و قسمت هست که اون دست ما نیست . حتی در موارد دیگه زندگی مثل ازدواج هم همین هست ،تا یه حدی دست ماست ، بقیه اش دست ما نیست . این آقای غلام دومی که گفتین همون درونتون هست . باهاش حرف بزنین و بهش بگو تفصیرت نیست و تو تلاشت را کردی . اگه می بینین زورش زیاده و اذیتتون می کنه از مدیر همدردی گرامی کمک بگیرین .مشاور راه حل هایی ارائه می کنه که می تونه مفید باشه و تسکین بده .

[فکور]

انگار یه غلام دومی هست که مدام باهام حرف میزنه و نیش و کنایه میزنه. میگه غلام اینقدر ادعا میکردی مادرتو دوست داری، همین بود نشانه عشقت؟ هیچ غلطی نتونستی بکنی. چرا نتونستی پس؟؟؟ چرا هیچ کاری نکردی؟ ایناس که مدام توی ذهنم میچرخه. این حرفارو به خانوادم نمیتونم بگم چون اونا توی شرایط روحی خوبی نیستن و با این حرفا به هم میریزن. مجبورم به خودم بگم و مثه یه لوپ معیوب مدام توی ذهنم بچرخونم.
..‌.

اینا که هر روز بارها به ذهن من هم میاد
از اینکه اصلا چرا بیشتر به پدرم اطلاعات ندادم که از خودش مراقبت بیشتری بکنه و اصلا درگیر این ویروس چینی نشه (هرگز چینی ها رو با این مدل غذا خودنشون نمی بخشم که این ویروس رو به جون دنیا انداختن)
و خودم رو شماتت می کنم چرا اون لحظه که شنیدم بلند نشدم برم مراقبت کنم
و وقتی گفتن خودمون مراقب هستیم من قبول کردم و نرفتم
نه اینکه اون بنده خداها کم مراقبت کرده باشن
ولی من کمی وسواس تر و حساس تر از اونا بودم شاید موثرتر می بودم
آخرین روزی که دکتر به پدرم گفته باید بری بیمارستان و سی تی اسکن ، برادرم اومده خونه و صبر کرده فردا بردتش
شاید اگر من بودم نمیذاشتم
پدرم تو بیمارستان نشانه های عفونت مثانه داشته
دکترش بهش آنتی بیوتیک نداده
دخترخالم پزشک متخصص هست بهشون گفته به دکتر بگید این بیمار عفونت داره بهش آنتی بیوتیک بزنید (البته به من نگفت وگرنه از راه دور هم مجبورشون می کردم با دکتر صحبت کنن) اونا پیش خودشون گفتن بهتره به دکتر اعتماد کنیم و تو کارش دخالت نکنیم (دکتر هم گفته جواب آزمایش عفونت نشون نمیده دخترخالم می گفت نباید منتظر جواب آزمایش بود باید بر اساس علایم آنتی بیوتیک بدن، نهایتا آزمایش یک روز قبل فوت پدرم عفونت رو نشون داد در حالی که دختر خالم از 4 روز قبل تشخیص داده بود) ولی من همیشه تو کار دکتر ها دخالت می کنم و هیچ موقع نمیذارم دکتر هر کار صلاح می دونه اگر بر خلاف اطلاعات و نظر من هست انجام بده. تا حالا چند بار با پزشک های مختلف بگو مگو داشتم ولی به هر حال کار خودم رو می کنم و تا الان حداقل سه بار جلوی خطای فاحش دکترها رو برای خودم و اطرافیانم گرفتم هر چند شاید مثلا در بیست مورد هم دخالتم بیهوده بوده ولی به نظرم به اون سه بار می ارزیده
روزی که پدرم رفت آی سی یو ، دخترخاله ام به من زنگ زد و گفت چرا دکتر آخرش آنتی بیوتیک نزد آخه عفونت بدن رو تحلیل می بره و نمیذاره جلوی ویروس مقاومت کنه بدن نمی تونه تو دو جبهه بجنگه. گفت خدا بگم این دکتر رو چکار نکنه. گفت کاش منتقل می کردید یه بیمارستان دیگه که حداقل دکترش حالیش بشه این بیمار آنتی بیوتیک میخواد. ولی برادرم می گفت هر بیمارستانی زنگ زدم آی سی یو خالی نداشتن.
یک ساعت بعد تماس دخترخالم پدرم از دنیا رفت
پدرم تا روز قبلش با دستگاه اکسیژن معمولی ، اکسیژن خونش 96 بود یعنی ریه اش داشت جواب می داد یکهو فرداش اکسیژن جواب نداد و کار به انتوبه کشید
تو اینترنت سرچ کردم ببینم چطور میشه پرونده پزشکی روگرفت
که دیدم بعد انحصار وراثت میشه
حتما این مورد رو پیگیری می کنم
هر چند پدرم برنمی گرده ولی من موظفم پیگیری کنم و اگر دکتر خطا کرده شکایت کنم هر چقدر هزینه کنم برام مهم نیست
خیلی دلم می خواست مطمئن باشم این اتفاق گریزناپذیر بوده و دکتر اشتباه نکرده
الان ولی مطمئنم دکتر اشتباه کرده و این کاملا انرژی و توانم رو گرفته

شاید در اون زمان این تصمیم ها به نظر بهترین تصمیم میومده در حالی که بهترین تصمیم نبوده

[gholam1234]

خوبه شما اطرافیان تون یه متخصص بوده. ما اطرافیان و فامیلها ماکزیمم تونستن سوم راهنمایی رو به اتمام برسونن.

ما فقط خدا رو داشتیم و مادرمونو از خدا میخاستم. دکتر هر چی میگفت قبول میکردیم (البته اگه پیداش میکردیم! بس که اون روزها شلوغ بود و دکترها هم از زیر پاسخ در میرفتن) و می‌گفتیم حتما درست میگه. بقول برادرتون، واقعا تو اون زمان تخت خالی پیدا نمیشد، چاره دیگه ای نداشتیم.
شکایت که نه، ولی من دوست داشتم یه روز برم در بیمارستان یه کشیده بخابونم توی گوش یکی از این پرستارا، چون مادرم گلگی کرد ازش پیش من. ولی منصرف شدم. به یاد حرف مادرم افتادم که هر موقع از دست یکی خیلی عصبانی میشدم و میخاستم بهش فحاشی کنم یا برم باهاش درگیر بشم، مادرم بهم میگفت دعاکن براش که خدا هدایتش کنه. منم برای اون پرستاره گفتم که ایشالا خدا هدایتش کنه و اگه کم کاری داشته، خودش اون دنیا با خدا باید تسویه کنه.
با این کارهای شکایت و اینا، برای من به شخصه باعث زنده شدن مادرم نمیشه و بیشتر نمک روی زخمم میپاشه. البته فرد با فرد متفاوته و برای شما شاید اینجوری نباشه.

[فکور]

سلام آقا غلام
نه کسی زنده نمیشه
ولی شاید جلوی مرگ افراد جدید گرفته بشه
بحث من اصلا بحث انتقام نیست به هیچ وجه
شاید من مسئول باشم در برابر بقیه بیماران این پزشک
که نذارم اشتباهش رو هر روز تکرار کنه
که خانواده دیگزی رو به عزا ننشونه

وگرنه پدر من دیگه به این دنیا برنمی گرده

[gholam1234]

فکر من تا کجاها رفت! حتی به این فکر کردم که اصلا چرا اون چند سال پیش، که در به در دنبال کار بودم، کار در یه شهر دیگه رو انتخاب کردم که بخام از مادرم دور باشم و هر دو هفته بینیمش... اگه میموندم کنارش میتونستم بیشتر بهش برسم. و اگرهای دیگر که میاد و میرن ...

اینکه دیابت گرفت این اواخر و مثلا اگه دیابتش رو یه جوری بیشتر پیگیری میکردیم، شاید تاثیر مثبتی می داشت.
البته مادرم خودش خیلی رعایت میکرد توی غذاهاش و خداروشکر این اواخر قندش کامل کنترل شده بود. ولی بعضی وقتا خیلی کم شاکی بود که شما نمیذارین راحت غذا بخورم، محدودم کردین. البته خیلی کم میگفت اینو.