آیا باز هم به روزهای قبل برمیگردیم؟؟؟؟

[فرزانه 123]

سلام
ما هم اگه یادت باشه مشکل شمارو داشتیم که طبق نظر مشاور یه شام دادیم به هر دو خانواده توی رستوران و آشتی صورت گرفت.
به نظرم شما هم می تونید یه همچین برنامه ای ترتیب بدین. توی رستورانی جایی. که خونه هم نباشه. هر دو خانواده رو دعوت کنید. بعدش هم با همسرتون می تونین برین خونه پدرشون. حالا به یه مناسبتی چیزی.
فقط یه سوال: اونا اصلا شمارو دعوت نکردن؟

ستاره جان منم هنوز از بی اهمیتی خانواده شوهرم (زمانی که خونه پدرم بودم) دلگیرم. ولی خب چه میشه کرد.

[setare21]

سلام فرزانه جان حال دلت خوبه؟
مستقیم دعوت نکردن ولی به شوهرم چند بار گفتن که اگه دوست دارین مثلا امشب که خواهرت اینا هستن شما هم بیاین او هم چون می دونسته که من نمیرم و نمی خواسته به من عموان کنه گفته نمیایم.
چند وقته قبل هم من چند روز نبودم گفت مامان گفته اگر می خواین غذا درست کنم براتون که منم تشکر کردم گفتم حاضری می خوریم.
شام دادم رو قبول مدارم اصلا حس خوبی ندارم با این کار متاسفانه.

[setare21]

من امروز بعد از 6 ماه تصمیم گرفتم که برم خونه خانواده همسرم
و امیدارم روزای تلخ گذشته دیگه برام تکرار نشه و بتونم از پس همه چی بر بیام
نتونستم ببخشم و نه تونستم فراموش کنم
ولی چون اینجوری حالم خوب نبود و قلبم کدورت رو تحمل نمی کرد حاضر شدم یک قدم بر دارم در حالی که کوچکترین قدمی ندیدم.
کاش الان یکی میومد به من میگفت که باید چجوری برخورد کنم
گرم و صمیمی؟ یا خیلی معمولی؟

[فرزانه 123]

من امروز بعد از 6 ماه تصمیم گرفتم که برم خونه خانواده همسرم
و امیدارم روزای تلخ گذشته دیگه برام تکرار نشه و بتونم از پس همه چی بر بیام
نتونستم ببخشم و نه تونستم فراموش کنم
ولی چون اینجوری حالم خوب نبود و قلبم کدورت رو تحمل نمی کرد حاضر شدم یک قدم بر دارم در حالی که کوچکترین قدمی ندیدم.
کاش الان یکی میومد به من میگفت که باید چجوری برخورد کنم
گرم و صمیمی؟ یا خیلی معمولی؟

سلام
خوشحالم که بالاخره تصمیم درستی گرفتی(به نظر من تصمیمت درسته)
من که اولین بار دیدمشون خیلی معمولی و مثل همیشه برخورد و احوالپرسی کردم. چون از ظاهر سازی خوشم نمیاد و دلم هم براشون تنگ نشده بود و واقعا ازشون ناراحت هم بودم بخاطر عدم پیگیریشون. پس کاملا معمولی نه خیلی گرم نه خیلی رسمی و خشک.
تا حد زیادی به عکس العمل اونا هم بستگی داره البته. خانواده همسرم هم معمولی بودند با من.

[setare21]

فرزانه جان دیگه برام اهمیتی ندارند نه بودنشون نه نبودنشون
فقط به خاطر همسرم تحملشون می کنم
و به خودم قول دادم که محبت زیادی نکنم و خیلی عادی باشم باهاشون خیلی معمولی.
خانوده خودم نمی تونن بپذیرن همسر منو و واقعا هم حق دارن
منم تصمیم دارم کمتر رفت امد کنیم تا شاااااااااااید زمان به ما کمکی کنه
و من هنووووز هم باورم نمیشه وقتی به اتفاقات زندگیم فکر میکنیم بغض گلومو میسوزونه
و از اینکه کسی مارو حساب نمیاره و همه به عنوان زن و شوهر مشکل دار به ما نگاه می کنن واقعاااا واقعا ناراحت میشم.