تشکرشده 7 در 6 پست
Happy.girl.69 (پنجشنبه 27 تیر 98)
تشکرشده 7 در 6 پست
تشکرشده 336 در 126 پست
سلام شادی جان. عزیزم من مشکل شما را درک می کنم . مجردم. من مشکل شما می فهمم چون روابط خانوادگی بسیار پر تنشی داشته ام. چند ماهه که آرامش برقرار شده. تاپیک های من را بخوانی می بینی تا چه اندازه مشکل داشته ام. هرگز نخواستم ناحق بگم و حرفی بزنم که خدا ناپسند می داند و البته هرگز هم نمی خوام خیلی خشک و بی احساس با مردم صحبت کنم.
من کتاب راز و کتاب معجزه شکرگزاری را خوانده ام و درباره آن تحقیق زیادی کرده ام. این کتاب ها خلاف حقیقت هستند و موقتا ممکن است شما را خوشحال کند اما بعد از مدتی اثر معکوسی دارد. آنچه که باعث می شود شما به خواسته های خود برسید چیز دیگری است نه آنچه در این کتاب ها آمده است.
ما همه در غایت به دنبال رسیدن به حب و وصال خالق خود هستیم . این عشقی بسیار لذت بخش است که غایت هر انسانی است و اگر به آن برسد رهایش نخواهد کرد و اگر به آن نرسد همواره جانش در تب و تاب است. حالا برای رسیدن به این عشق گرانبها باید از جایی شروع کند که عشق های زمینی سرآغاز آن است. عشق ورزی را باید آموخت تا شایسته وصال معبود خود شویم. شما می توانید و باز هم تاکید می کنم می توانید به آن محبتی که می خواهید برسید . و حتی شاید روزی علی رغم داشتن آن و لذت بردن از آن احساس بی نیازی و سبکی هم بکنید. و به دنبال آرمان بزرگتر باشید. شکر خداوند برای افزون شدن بیشتر و بیشتر و باز هم بیشتر عشق الهی است تا روح بندگان سیراب شود و آزادتر و آزاده تر شوند.
خداوند نعمت های بیشمار می دهد برای شاکر شدن هر چه بیشتر بنده اش. بنده شاکر این خیر و خوبی را برای دیگران هم می خواهد. دلش می خواهد همه بهره مند باشند و حتی اگر ببیند دیگران بی بهره اند احساس اندوه می کند. مثل پیامبر گرامی اسلام و خاندان مطهرش. امام حسین روز عاشورا قبل از اینکه به جنگ آن قوم ظالم برود به درگاه خداوند گریه کرد و گفت این قوم نمی دانند با خودشان چه می کنند. پیامبر ما حتی برای امت های قبلی هم ناراحت بود که چرا چنین راهی را انتخاب کردند.
شما یک فرصت عالی برای شروع دارید. والدین و فرزندانتان. بگذارید یک رازی را به شما بگویم. ما فرزندان هرگز نمی توانیم به والدین خود محبت نکنیم چون وجودمان دو تکه می شود. نمی توانیم گمان بد درباره آنها کنیم و حتی دوست داریم اشتباه آنها را نادیده بگیریم اگرچه خیلی پررنگ باشد. این ذاتی انسان است حتی اگر در ظاهر اختلافات عمیق داشته باشیم. آنها هم به ما وابسته هستند حتی اگر انکار کنند. پدر و مادر خود من از نظر عاطفی به من وابسته اند اما می گویند این تویی که به ما نیاز داری. پس نگران نباش رابطه شما با والدینتان قابل بازسازی است. فقط باید دل شما کمی آرام بشود و مهارت بیشتری کسب کنید. کار سختی نیست عزیزم.
فرشته مهربان (سه شنبه 01 مرداد 98)
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
علاقه مندی ها (Bookmarks)