یاد گرفتم اگر دیگران رو به خاطر رضای خدا دوست داشته باشم، هیچگاه نباید به خودم وابسته شون کنم. یاد گرفتم برای کسی تکیه گاه نباشم، بلکه یادآوری کنم خدا تکیه گاهشه. یاد گرفتم کمبود محبت های خودمو با اعتماد سازی و وعده های پوچ و حرفای قشنگ برای دیگران جبران نکنم و اجازه ندم بشم تمام زندگی یک نفر ! حقشو ندارم وقتی یک انسانم بشم خدای زندگی یکی ... خطای اون فردی که کسی رو به خودش وابسته میکنه، کمتر از اون که به کسی وابسته میشه نیست... یه روز مجبوری جای احساست عقلتو به کار بگیری و دلش رو بشکنی، یه روز مجبوری بهش بگی تا حالا بازیش دادی و اونی که فکر میکنه نیستی!
علاقه مندی ها (Bookmarks)