دلم می خواد برگردم
ولی همسرم واسه برگشتنم شرط گذاشته که یا توی جمع بزرگترا هر دو تعهد بنویسیم و امضا کنیم
خب این خیلیم بد نیست؛ یعنی حداقل شرط میذاره نه اینکه اصرارش روی طلاق باشه. به لحاظ احساسی راه برگشت هست ولی اگر بالغانه نباشه بدرد نمیخوره.
شرایط توافق خیلی مهمه. نباید جلوی بزرگتراتون ، یه نفر فاتح باشه اون یکی مغلوب و بدبخت. برجام که امضا نمیکنید که
به عنوان مثال توافقتون سر افزایش اطلاعاتتون از ضعف های خودتون باشه. این خودش خود آگاهیه . تو این تاپیک بعضیاش بررسی شد. همسرتونم رغبت داشته به کتاب روانشناسی
یا مثلا
وقتی داشت دعواتون میشد چه کاری بکنید که کار بالا نگیره.
هیچ بحثی رو باز نذارید چون یواش یواش جمع میشه و به صورت انفجاری به یه دعوای بزرگ ختم میشه
همه ی اختلافاتتونو جمع کنید یه روز در هفته رو تعیین کنید دو ساعت بشینید صحبت کنید دربارش. شاید چند ماه طول بکشه.
و....
اگر کمالگرایانه نگاه کنید به این توافق که ازین به بعد نباید دعوامون بشه(کاملا جمله ای والدانه و امری) یا دیگری باید اشتباهاتشو بپذیره و دیگه تکرار نکنه و... بهتره برید طلاقتونو بگیرید. اما اگر واقعا به دنبال راه حل سازنده هستید باید هر دوتون تلاش کنید. زمان بدید به همدیگه شاید تا آخر سال باید وقت بگذارید.
بنابراین بزرگتراتون تنها شاهد ماجرا باید باشند نه تصمیم گیرنده؛ حتی به نظر من یکی از بندهای توافق نامتون باید این باشه که دعواهاتونو به بیرون از خونه نکشونید.
من دیوانه چو زلف تو رها میکردم / هیچ لایقترم از حلقه زنجیر نبود
علاقه مندی ها (Bookmarks)