سلام
دوست عزیزم چرا انقدر عصبی هستی ؟! فکر نمیکنم این همه پرخاشگری اونهم در مقابل محبت ادمهایی که بدون هیچ چشمداشتی دارن خالصانه یاریت میکنن رفتار درست و انسانی باشه.
من جایی از پستم حس نکردم عصبی شده باشم.چون زندگی شخصی شماست و من هم خواستم بهت کمکی کرده باشم.اونهم صرفا از روی دلسوزی و نه چیز دیگه ای.
اینکه ازت خواستم (طبق سفارش اقای مدیر) که به اصلیات بپرداز ی و نه فرعیات فکر نمیکنم نشونی از عصبانی شدن من نسبت به شمایی که نمیدونم کی هستی و چکاره هستی و کلا منفعت و ضرری از سمت شما شامل حال من نمیشه ، باشه.
در هر صورت حفظ ادب و احترام نسبت به ادمهایی که وقتشون رو در اختیار ادمهای دیگه میذارن یک وظیفه ساده انسانیست که گویا شما توان این قضیه به این سادگی و کوچکی رو هم نداری.پس سایر مباحث پیشکش.
نگاهی به جملاتت بنداز :
اگه با توضیحات قبلی متوجه نشدی پس دیگه لازم به توضیح نیست(من به شما بدهکار نیستم که با لحنی طلبکارانه برخورد میکنی)
چقدر مگه من و خانواده و شرایط و درونیات و گذشته و خیلی موارد دیگه از من و می شناسی و آگاهی داری که همچین تشخیصی دادی؟(هدف صرفا کمک بوده نه دشمنی با شما.اینکه هرکی به نفع شما چیزی میگه باشه عزیز و محترم و کسی که با شما مخالفت میکنه بشه دیو دو سر یکمی جای تامل داره)
شما نباید ترس خودت رو القا کنی به من.(شما اگر اینقدر ضعیف هستی که با شنیدن یک جمله از سمت من که حرفامو قبول نداری ترس در وجودت میفتی که واویلا.)
جفت پیام های شما رو هم الزامی نمی دیدم که نه جوابی بدم نه بحثی کنم چون فقط منحرفم می کنه از هدف اصلیم از زدن تاپیک(خیلی لطف کردی که پیام هامو جواب دادی و منت سر این حقیر گذاشتی!!!)
7الی 8 ساله که توی همدردی عضو هستم اما تا امروز این کم لطفی رو از هیچ کابری دریافت نکرده بودم.واقعا سایه جان بی نظیری !!
موفق باشی
گاهی برای رشد کردن باید سختی کشید،گاهی برای فهمیدن باید شکست خورد،گاهی برای بدست آوردن باید از دست داد،چون برخی درسها در زندگی فقط از طریق رنج و محنت آموخته میشوند.
علاقه مندی ها (Bookmarks)