سلام
اینکه شما شرایط ازدواج رو دارید یا نه، بستگی به معیارها و دیدگاه های اون فردی داره که قراره با شما ازدواج کنه. و همینطور خونوادش.
منظور اینه که ممکنه یه خانمی و خونوادش کاملا هم شما رو مناسب بدونن. خصوصا اگه دخترشون کم سن هم باشه. ممکنه این فرصت رو برای دخترشون هم غنیمت بشمردن که در این بازه به تدریج یاد می گیره مسئولیت های زندگی رو برعهده بگیره. و یهویی وارد زندگی متاهلی نمی شه.
خیلی از خونواده ها پسر 27 ساله ای که از شرایط شخصیتی و خونوادگی قابل قبولی برخوردار هست و با توجه به رشته تحصیلی و مسئولیت پذیر بودنش آینده شغلی خوبی داره اما الان سرباز هست رو ترجیح می دن به پسر سی و چند ساله ای که شرایط شغلی و مالی بهتری داره. و معتقدند مهم این هست که این پسر از نظر اخلاقی و سلامت جنسی مطمئن تر هست. جوون تره و شوق زندگی بیشتری داره. احتمال اینکه روابط مختلفی رو تجربه کرده باشه کمتره. و حالا با هم و به کمک ما زندگیشون رو می سازن.
مواردی رو می شناسم که حتی میرن خونه خودشون و با توجه به دانشجو بودن پسر، تا چند سال مخارج زندگیشون رو پدرها تامین می کنن. البته این زندگی ها قطعا مسائل خودشون رو دارن. ولی منظورم اینه که اینطور نیست که کسی شما رو نپذیره. اگه از نظر خونوادگی و فرهنگی و شخصیتی مورد قبول خونواده ای باشید، خیلی وقتها به شرایط شغلی و مالی شما به دید یه مسئله قابل حل و گذرا نگاه می کنند.
خیلی های دیگه هم شرایط شما رو قبول نمی کنن. و ترجیح می دن با اشکان چهارسال بعد که سربازیش تموم شده و کارش هم نسبتا تثبیت شده آشنا بشن.
نظر شخصی من اینه که شرایط ( روانی + شخصیتی + جنسی + مالی + شوق زندگی) فعلی شما از چهار سال بعدتون برای ازدواج مناسب تره (اینو جدی می گم). بهتره اقدام کنید. اما انتظار نداشته باشید فورا مورد قبول قرار بگیرید. شاید لازم باشه از 10 نفر خاستگاری کنید تا از آخری جواب مثبت بگیرید. شاید هم به سومی نرسیده متاهل بشید.
موفق باشید.
علاقه مندی ها (Bookmarks)