سلام
فکری که می کنی درسته. نذار زود و زیاد صمیمی بشین.
هر خانواده ای جنبه ی این را نداره و ممکنه برات مشکل ساز بشه.
باید یه طوری برنامه بریزی که هر روز عصر ( همون 5 به بعد که گفتی) با همسرت برید بیرون و مسئولیت آماده کردن شام به هیچ وجه گردنت نیوفته.
تا حالا هر کس شام درست می کرده از این به بعد هم درست کنه. دستیار خانواده که نیستی.
توی این بیرون رفتنها اگه همسرت شرایط مالیش عالی نیست، زیاد خرج نکن، اما کاری کن که به همسرت خیلی خوش بگذره و کنارت آرامش داشته باشه تا این برنامه ها را به بهانه ای کنسل نکنه.
از زیر نهار درست کردن نمی شه در بری متاسفانه
سعی کن یکی درمیون و جسته گریخته درست کنی. خیلی روتین و منظم نکنش وظیفه خودت.
تا جایی که می شه برای خودت برنامه بیرون بودن جور کن که خونه نباشی.
یه چیزایی را نذار بفهمن.
حتی نامزدت ممکنه ناخودآگاه به خانواده اش منتقل کنه. پس نگو.
مثلا خانواده ام حساسن که من تو این شهر ازخونه بیرون نرم و مردم نفهمن اینجام !!
اینطوری یعنی بمون تو خونه و کارهای ما را بکن ...
لازم نیست بدونن.
کلی بگو که با رفتنت موافق نیستن. نه این که بری و تو خونه قایم شی.
یکسال طولانیه. مدیریتش سخته
زودتر توی شهر خودتون یه برنامه ثابت برای خودت جور کن که این رفت و آمدها کمتر بشه.
علاقه مندی ها (Bookmarks)