مدتی است از زندگی ام لذت نمیبرم و ناامید و بدون هدف

با هیچ کس صحبت نمیکنم یعنی حوصلشو ندارم.

حواسپرت شده ام مثلن هنگام خرید یادم میرود حساب کنم با وجود نگاه به اطرافیان نمیدونم چی میگن و حواسم نیست استرسی شدم و خواب و خوراکم دچار اختلال شده

همش به خودم میگم ای کاش بمیرم

احساس میکنم به یک دوست دختر نیاز دارم

هرچه باشد

بهتر از مردن است