حسادت شدید من به محبت شوهرم نسبت به دخترمون

[S.H.I.D.E.H]

با سلام
یکماهه که دخترمون به دنیا اومده و من هنوز نتوانسته ام با این قضیه کنار بیام که شوهرم به دخترمون محبت کنه و قربون صدقه اش بره.شاید براتون مسخره بیاد ولی من واااقعا اذیت میشم و گریه ام میگیره.دائم به این فکر میکنم که عشق بین من و همسرم تموم شده و دیگه اون روزای رمانتیک برنمیگرده.کل روز رو دارم به این قضیه فکر میکنم.انقد به هکسرم سر این قضیه گیر دادم که احساس مبکنم همه محبتش به من مصنوعی است.واقعا کم آوردم لطفا کمکم کنید.

[دل آرا]

سلام
من یه سوالی از شما دارم شما دخترتونو چقدر دوست دارین؟ دوست دارین بغلش کنین ؟ موقعی که بهش نگاه میکنین یهو این حال بهتون دست میده که بغلش کنین و بوسش کنین؟

بی شک همه اینا تو شما هست چون شما مادر اون بچه هستین که اگر غیر از این بود محال بود بیشتر از یک ساعت تحملش کنید خوب این حالات تو همسر شما هست اون بچه از خون و روحشه و ناخوداگاه این رفتارا تو ایشون هم هست شما بهتره یکم به خودتون بیاین و زندگیتونو به خاطر که همچین حسادتی تلخ نکنین
من بهتون پیشنهاد میدم بجای فکر کردن به محبت همسرتون به دخترش و حسادت به این رفتار به این فکر کنین که خانواده دو نفره رمانتیک شما شده سه نفره و این بچه چقدر به شیرینی این زندگی اضافه میکنه با اداهاش با شیرین زبونیاش خودتون خواهید دید.
دوست عزیز هر چقدر نسبت به یه چیز حساس بشید اون موضوع بیخودی تو چشمتون اونقدر بزرگ میشه که دیگه هیچی رو نمیبینید.
موفق باشید

[فرشته مهربان]

با سلام

بسیار عالی هست که شما نسبت به این خصوصیت خودتان شناخت پیدا کرده و توجه نشان داده و حساس شده و حتی به نظر می رسد منزجر هستید و رو به مشاوره آورده اید هم به شما تبریک می گویم .... هم اعلام می کنم همین توجه و اهمیت دادن و پذیرش و میل به تغییر در شما ، کمک بسیار مهمی در جهت حل این مسئله هست . بنده بطور کلی علل و راه حل این مکسئله را می گویم شما مطابق آن خود را بررسی کرده و پی گیر راه حل باشید .

یکی از ریشه های حسادت احساس خود کم بینی و در کنارش انحصار طلبی هست ..... ممکنه در شما هم همین باشد ... یعنی وقتی شما نسبت به همسرت انحصار طلبی داری و میخواهی ایشون فقط به شما توجه کنه ... نسبت به هرکس دیگری توجه نشون بده ناراحت می شوی و چون نسبت به دخترتون این توجه مستمر است و بیشتر در معرض دید هست رنگ حسادت به خودش میگیرد ....

ریشه انحصار طلبی هم خودخواهی و خود میان بینی هست و لذا برای حل این خصوصیت منفی باید روی خودخواهی و خود میان بینی متمرکز شد و کار کرد

و خود کم بینی هم چون منجر به توجه طلبی میشود و احوالات مهرطلبانه را باعث میشود زمینه حسادت را فراهم میسازد و برای شخص خود کم بین توجه هرکسی به کس دیگر غیر از خودش سخت و طاقت فرسا هست و هرچه دوز خود کم بینی بالاتر باشد این حالت به صورت حسادت شدید و آسیب زننده و حتی پرخاش و توطئه چینی بروز می کند ....

از آنجا که عشق و مهر مادر به فرزند ذاتی و بی بدیل هست وقتی مادری نسبت به مهر پدر به فرزندش بخصوص فرزند دختر چون همجنس مادر هست حسادت بورزد باید آنرا جدی بگیرد و در پی درمان این اختلال باشد چون می تواند منجر به آسیب هایی به فرزند و همسر و حتی خود باشد که گاه جبران ناپذیر است و مهمتر از همه منجر به اختلالات دیگر در شما ممکن است شود لذا نیاز هست در این رابطه به روانشناس بالینی مراجعه داشت و از راهکارهای رواندرمانی استفاده کرد تا بطور ریشه مسئله حل شود

[yaasi]

سلام شیده عزیز


من خیلیییی خوشحالم که شما اینقدر خودشناسی داری و اینقدر منطق, که متوجه این شدی مشکلی که داری یا حس حسادتی که داری نادرسته و دنبال راه حل هستی.
خوش به حال دخترت
فزشته مهربان راست میگه. حتما چرایی این حس را در خودت جستجو کن و روش کار کن.
من مادرم مشکل تو را داشت . پدرم به شدت دوسم داشت. خیلی نگرانم بود. همه نیازهای مادی و عاطفی منو جبران میکرد. جوری که تا ایران بودم بی توجهی مادرم زیاد اذیتم نمیکرد.
ولی من سیزده سالم بود که از ایران خارج شدیم و اونجا بود که این زن تا جایی که تونست نابودم کرد.
کاری کرد که من هنوز تو سی و نه سالگی درگیر اذیتهای این زن هستم.
قابل گفتن نیست که چقدرررررررررررررر ازار و اذیتم کرد و منو به هر دردی جسمی که بگی مبتلا کرد
مادر من معروف هست به خانوم مهربونه و واقعا واسه همه دلسوزه جز من
من واقعا دوسش داشتم و سالها ارزوی اغوشش را که البته هیچوقت حسش نکردم
و الان هم فقط منتظرم که تقاص کارهاشو بده.
شاید خندت بگیره اما گاهی فکر میکنم همین خارج امدن و برنگشتن به ایران با وجود اینکه بهترین خانه و زندگی را داشتیم و دست هم نخورده بود و موندن در غربت با وجود شرایط خیلی بد زندگی, فقط واسه این بود که من و پدرم از هم دور باشیم.
مادر من برخلاف شما هیچوقت به خودش زحمت نداد که علت نفرتش به من رو جستجو کنه. و همیشه نفرتش به من را پرورش داد....
ولی من سالهااااا با خودم فکر کردم و اینقدر گشتم تا فهمیدم اون من را همیشه رقیب خودش دیده و حسادت کرده.
خانواده خودش هم اکثرا خسادت میکردن بهش و به نفرتش بیشتر دامن میزدند و اون هیجوقت نفهمید که من چقدر کمبود محبت دارم.........
پس بهت افرین میگم که در حال تلاش هستی
امیدوارم روزی این حس حسادت از بین بره و حس کنی که نه تنها شوهرت را از دست ندادی که یک فزشته مهربان هم به دست اوردی
نه اینکه خدای نکرده یک بچه بیگناه را که تو خودت به دنیا اوردی و اون هیچ حق تصمیمی نداشته واسه کل زندگیش نابود کنی و هم خودت را


موفق باشی

[deljoo_deltang]

سلام
مبارک باشه قدم نو رسیده
نگران نباش. از این دست احساسات عجیب و غریب تا چندین ماه بعد از زایمان و ببه خاطر تغییرات هورمونی و دلایل دیگه مادر شدن طبیعیه. ولی اگر احساس میمکنی زیاد ازاین موضوع خشمگین میشی تا حدی که ممکنه به خودت یا فرزندت و یا اطرافیانت آسیب بزنی حتما به دکتر مراجعه کن.

[S.H.I.D.E.H]

دوستان عزیزم ممنون از پاسخ هاتون
فرشته مهربان دزست گفتند.من نسبت به همسرم انحصارطلبی دارم و نسبت بهش خیلی حساسم.البته نسبت به توجهش به مادرش این حس و ندارم و حتی از محبتش به مادرش لذت هم میبرم.
حقیقتا دخترم و خیلی دوست دارم.چند ساعت اگه نبینمش دلم براش تنگ میشه.اما دلم برای خلوت دونفرمون هم تنگ میشه.خیلی غصه میخورم که دیگه روزای عاشقانه دونفرمون تموم شده،یاد خاطراتم که می افتم احساس پیری میکنم.

[فرشته مهربان]

با سلام

زیاد به این احساسهای منفی بها نده و جدی نگیرش اینها احوالات کودک نگران درون هست که بالغ هوشیار شما باید بهش بی توجه باشد و به واقعیت توجه کند اینکه شما یه نعمت بزرگ دارید و اون دختری که میتونه مظهر شادی و شیرینی توی زندگیتون باشه....

خلوت دو نفره را هم میشه ایجاد کرد عزیز جان .... مهم کیفیت این خلوت هست نه کمیت آن .... ممکنه شما تصور کنید باید ساعتها در خلوت باشید و بچه نباشه ... این اشتباه هست .... همان وقتایی که بچه خواب هست شما میتوانی در کنار همسرت خلوت داشته باشی و فضا را عشقولانه کنی ... تصور اینکه خلوت صرفاً با رابطه زناشویی معنا پیدا می کند هم غلط هست ... زن و شوهر اگر مهارت به خرج دهند و خلاق باشند حتی در با هم بودنی کوتاه حتی در یک دیالوگ گذرا هم می توانند موجی از لذت عاطفی و جنسی بدون رابطه خاص به هم منتقل کنند که اثر آن تا ساعتها و خاطره آن تا پایان عمر بر جا باشدو انرژی بخش ....

ما غالباً خود را اسیر تفکرات قالبی کرده ایم و با به چالش کشیدن این قالبها می توانیم از زوایای دیگر هم خود و زندگی را ببینیم و وسعت دید پیدا کنیم و آنوقت است که خواهیم دید راستی که چقدر دستمان باز است و چقدر فرصت برای لذت بردن داریم و چقدر بهانه برای با هم شاد بودن و از هم لذت بردن داریم که از آن غافل مانده ایم و ذهنمان را روی ناامیدی ها ، نگرانی ها ، ترسها و سخت گیریها .... قفل کرده ایم و رنج کاهنده و افسرده ساز نصیب خود ساخته ایم :

دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش
و از شما پنهان نشاید کرد سر می فروش

گفت آسان گیر بر خود کارها کز روی طبع
سخت می گردد جهان بر مردمان سخت کوش

وان گهم درداد جامی کز فروغش بر فلک
زهره در رقص آمد و بربط زنان می‌گفت نوش

با دل خونین لب خندان بیاور همچو جام
نی گرت زخمی رسد آیی چو چنگ اندر خروش

تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی
گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش

گوش کن پند ای پسر و از بهر دنیا غم مخور
گفتمت چون در حدیثی گر توانی داشت هوش


باور کن حتی در میانه مشکلات ، بیماریها و ..... هم میتوان بهانه های رضایت از زندگی و لذت را یافت .... اگر نگاه ما به سوی مثبت ها باشد.... اگر در پی شکار بهانه های شاد و آرام زیستن باشیم، اگر اهل باز تعبیرهای مثبت باشیم

اما متأسفانه غالب ما:
بدون اینکه بخواهیم ، اندوه جوییم ، با فکوس نگاه و جستجویمان به سوی ذهن خوانی های منفی از روی ناامیدی ، ترس ، نگرانی ، اضطراب و .... همه هم ناشی از ریزبینی های نابجا و انتظارات وابسته ساز یا غیر لازم و لذت محوری و نتیجه گرایی و تکیه برخود ..... که اغلب ناشی از خود میان بینی و خودخواهی هایمان است.... اگر سوی نگاه و نگرشما به خالق یکتا و حکمتها و الطاف و نعمتهایش باشد یعنی جهان بینی خود را غنی کنیم از این وضعیت خارج می شویم و تکیه گاهی قادر و قوی می یابیم که ما را وسیع تر از این حرفها و محدودیتها آفریده که غل و زنجیر دست و پای روانمان ساخته ایم ......

مگر چند صباح بر این کره خاکی هستیم ؟!!..... و مگر کم نعمت هایی داریم ؟!! .... و مگر فرصتمان خیلی زیاد هست؟!! .... که ارزشش را داشته باشد اینگونه سپری کنیم و خود را محروم از زیباییها و لذتهای پایدار و ماندگار سازیم .....

همه اش شده ایم حسرت گذشته و احساس ناکامیهای آن ..... و نگرانی برای آینده و ترس از ناکام ماندن از آرزو و آمال ها .... و چشممان را بر روی هم اکنون و فرصت ها و امکان ها و نعمت ها و بهانه های خوب می بندیم و خود را گرفتار رنجوی و درد و حتی بیماریهای روان تنی می کنیم

باور کن ارزش نداره

[فرشته مهربان]

فقط یه نظر بر دخترت بیانداز ... زیبایی خلقت را در او ببین ... فرصت های بازگشت ناپذیر لذت بردن از وجودش از حرکاتش از کارهایی که برایش می کنی از رشدش و و و را بنگر و بر آن توجه و تمرکز کن ... ببین چطور لبریز از عاطفه و انرزی مثبت و شور و هیجان عاشقانه می شوی که وقتی همسرت می آید پر از نثار محبت هستی برایش و لبریزی از میل به دهندگی و پذیرشش .... بنگر به لحظه های بازی و و توجه همسرت به دخترت و لذت از آن ببر و ببین چه قشنگیهایی دارد وقتی با حرکات همسرت دختر کوچلوت می خنده .... خواهی دید بی اختیار حظی بر جانت نشسته و ذوق می کنی از این تعامل و جایی برای حسادت نمی ماند .... چون خود میان بینی و انحصار گرایی در میان نیست ....

دست از مس وجود چو مردان ره بشوی
تا کیمیای عشق بیابی و ذر شوی

بیا و قدر نعمتهایت را بدان و از خودت رها شو تا از این رنج های بیخود افسرده ساز رها شوی و از زندگی لذت ببری و رضایتی پیوسته حتی در میانه تلخیها را مهمان وجودت و زندگیت سازی ... شدنی هست باور کن کافیه بخواهی و تلاش کنی .... بیاموزی و به کار ببندی .... تغییر را سوی مثبت را بخواهی و مطمئن باشی که شدنی هست و می توانی ...... باور داشته باش از تو حرکت از خدا برکت را ...

[anisa]

با سلام

زیاد به این احساسهای منفی بها نده و جدی نگیرش اینها احوالات کودک نگران درون هست که بالغ هوشیار شما باید بهش بی توجه باشد و به واقعیت توجه کند اینکه شما یه نعمت بزرگ دارید و اون دختری که میتونه مظهر شادی و شیرینی توی زندگیتون باشه....

خلوت دو نفره را هم میشه ایجاد کرد عزیز جان .... مهم کیفیت این خلوت هست نه کمیت آن .... ممکنه شما تصور کنید باید ساعتها در خلوت باشید و بچه نباشه ... این اشتباه هست .... همان وقتایی که بچه خواب هست شما میتوانی در کنار همسرت خلوت داشته باشی و فضا را عشقولانه کنی ... تصور اینکه خلوت صرفاً با رابطه زناشویی معنا پیدا می کند هم غلط هست ... زن و شوهر اگر مهارت به خرج دهند و خلاق باشند حتی در با هم بودنی کوتاه حتی در یک دیالوگ گذرا هم می توانند موجی از لذت عاطفی و جنسی بدون رابطه خاص به هم منتقل کنند که اثر آن تا ساعتها و خاطره آن تا پایان عمر بر جا باشدو انرژی بخش ....

ما غالباً خود را اسیر تفکرات قالبی کرده ایم و با به چالش کشیدن این قالبها می توانیم از زوایای دیگر هم خود و زندگی را ببینیم و وسعت دید پیدا کنیم و آنوقت است که خواهیم دید راستی که چقدر دستمان باز است و چقدر فرصت برای لذت بردن داریم و چقدر بهانه برای با هم شاد بودن و از هم لذت بردن داریم که از آن غافل مانده ایم و ذهنمان را روی ناامیدی ها ، نگرانی ها ، ترسها و سخت گیریها .... قفل کرده ایم و رنج کاهنده و افسرده ساز نصیب خود ساخته ایم :

دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش
و از شما پنهان نشاید کرد سر می فروش

گفت آسان گیر بر خود کارها کز روی طبع
سخت می گردد جهان بر مردمان سخت کوش

وان گهم درداد جامی کز فروغش بر فلک
زهره در رقص آمد و بربط زنان می‌گفت نوش

با دل خونین لب خندان بیاور همچو جام
نی گرت زخمی رسد آیی چو چنگ اندر خروش

تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی
گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش

گوش کن پند ای پسر و از بهر دنیا غم مخور
گفتمت چون در حدیثی گر توانی داشت هوش


باور کن حتی در میانه مشکلات ، بیماریها و ..... هم میتوان بهانه های رضایت از زندگی و لذت را یافت .... اگر نگاه ما به سوی مثبت ها باشد.... اگر در پی شکار بهانه های شاد و آرام زیستن باشیم، اگر اهل باز تعبیرهای مثبت باشیم

اما متأسفانه غالب ما:
بدون اینکه بخواهیم ، اندوه جوییم ، با فکوس نگاه و جستجویمان به سوی ذهن خوانی های منفی از روی ناامیدی ، ترس ، نگرانی ، اضطراب و .... همه هم ناشی از ریزبینی های نابجا و انتظارات وابسته ساز یا غیر لازم و لذت محوری و نتیجه گرایی و تکیه برخود ..... که اغلب ناشی از خود میان بینی و خودخواهی هایمان است.... اگر سوی نگاه و نگرشما به خالق یکتا و حکمتها و الطاف و نعمتهایش باشد یعنی جهان بینی خود را غنی کنیم از این وضعیت خارج می شویم و تکیه گاهی قادر و قوی می یابیم که ما را وسیع تر از این حرفها و محدودیتها آفریده که غل و زنجیر دست و پای روانمان ساخته ایم ......

مگر چند صباح بر این کره خاکی هستیم ؟!!..... و مگر کم نعمت هایی داریم ؟!! .... و مگر فرصتمان خیلی زیاد هست؟!! .... که ارزشش را داشته باشد اینگونه سپری کنیم و خود را محروم از زیباییها و لذتهای پایدار و ماندگار سازیم .....

همه اش شده ایم حسرت گذشته و احساس ناکامیهای آن ..... و نگرانی برای آینده و ترس از ناکام ماندن از آرزو و آمال ها .... و چشممان را بر روی هم اکنون و فرصت ها و امکان ها و نعمت ها و بهانه های خوب می بندیم و خود را گرفتار رنجوی و درد و حتی بیماریهای روان تنی می کنیم

باور کن ارزش نداره

فرشته مهربان چطور باید تفکرات قالبی رو از بین ببریم ؟ چطور ذهنمو از ترس و نگرانی و نا امیدی رها کنیم ؟؟
چطور از ریزبینی و انتظارات غیر واقعی خلاص شیم؟ چطور جهان بینی خودمون رو وسعت ببخشیم ؟
خیلی درگیر این چیزام
واقعا راه چارش چیه ... چطور ذهنمو عوض کنم... اصلا نمیدونم چه جوری انجام بدم و از کجا شروع کنم ... ترس و اضطراب خستم کرده

[نارجیس]

سلام دوست خوب... فرشته مهربان نکات خیلی خوبی گفتن..
من فکر میکنم بد نیست در مورد علت این اجساست بیشتر فکر کنی ... چه دلایلی میتونه داشته باشه؟

احتمالات:
1- احتمال اول که من اونو قوی تر میدونم اینه که محبت و توجه شوهرت بهت کم شده و این رفتارش به ظور غیر ارادی به

خاطر تولد دخترت بوجود اومده (شاید چون شوهرت خیلی بچه اون هم دختر دوست داره)... پیش خودت قکر میکنی که از

زمانی که دخترت به دنیا اومده محبت شوهرت بهت کم تر شده و این باعث شده که نوعی رقایت و حسادت در تو نسیت به

دخترت پیش بیاد....به نظرت اگر شوهرت بیش تر از دخترت به تو محبت و توحه میکرد باز هم این حس در تو بوچود

میومد؟... اگر این فرضیه درست باشه باید تاپیکی باز کنی در مورد اینکه چه کار کنم شوهرم بیشتر به من محبت کنه یا

اینکه دوست دارم شوهرم بیشتر بهم محبت و توجه کنه... که اونجا راه جل های خوبی بهت خواهند داد...


2- شوهرت عمدا داره این رفتارها رو به صورت مبالغه آمیر انجام میده تا بهت نشون بده که نیاز به توجه و مجبت تو داره...

برای رسیده به جواب این فرضیه باید بدونیم شوهرت چه توقعاتی ازت داره؟؟ یا اینگه بیشتر سر چه مسائلی با هم مشکل دارین؟....

3- هیچ مشکلی وجود نداره و شما به خاطر حس انجصار طلبی و نوعی خودخواهی میخواین شوهرت و محبتش فقط و

فقط مال خودت باشه.. که در این صورت پیشنهادات و راهکارهای فرشته مهربون رو باید به دفت گوش بدی... هر چند من

کمی شک دارم که این دلیلش باشه ... چون یادمه جایی اشاره کرده بودی که در مورد رفتار شوهرت با مادرش و محبت

کردن اون به مادرش مشکلی نداری... پس این گزینه هم کمی بعیده...

4- این ممورد هم به نظر من خیلی بعیده و اون اینکه دخترت رو دوست نداری... من مطمئنم تو دخترتو دوست داری.. پس

نمیشه به خاطر عدم دوست داشتن این جس در تو بوچود اومده باشه...


ممنون میشم اگه به تک تک این فرضیات جواب بدین و نظرتون رو بگین... اخه من وشوهرم هم تصمیم داریم کم کم به فکر بچه باشیم... این در حالیه که من قبل از به دنیا اومدنش این نگرانی را دارم چون شوهرم شدیدا به بچه اون هم دختر علاقه داره... خدا به خیر بگذرونه... و علت این نگرانی من هم به خاطر اینه که میترسم محبت شوهرم به من کم بشه چون حتی همین الان هم در مورد محبتهاش به خودم تا حدی مشکل دارم و میترسم با اومدن بچه اوضاع بدتر یشه....

برای من هم دعا کنید... ممنون