سلام بر همه دوستان. دختری هستم 25 ساله، قیافه معمولی، تازه ارشدم رو تموم کردم، ساکن روستا،خیلی پر جنب و جوش و فعالم، دوس دارم درسم رو ادامه بدم و....
اینا رو گفتم شاید در راهنماییهاتون ب من بهتون کمک کنه.
پسر خاله ام ازم خواستگاری کرده. 4 ماه از خودم بزرگتره، دیپلم داره، مشغول ب کاره. پسر بزرگ خونواده است. تا ب الان یکسال و پنج ماه از خواستگاریش میگذره! جواب منفی دادم ولی هنوز منتظرن نظرم تغییر کنه. خانواده ام و تمام فامیل و خلاصه هر کی از این خاستگاری باخبره سرزنشم میکنن ک ب قول خودشون پسری ب این خوبی ک اهل کار است و تا الان با هیچ دختری رابطه نداشته و... رو رد کردم.
راستش اگه ازم بپرسن چرا نه گفتی دلیل ندارم و از طرفی بخام بهش فک کنم ک آیا برام مناسبه یا نه اصلن نمیدونم باید چیو در نظر بگیرم. انگار هیچ ملاکی ندارم ک بخام ایشونو با ملاکام بسنجم. بعضی وقتا با خودم میگم بقیه راس میگن و شاید من لیاقت ایشونو ندارم ک خوبیهاشونو نمیبینم و یهو تصمیم میگیرم بله و بگم و خودمو خلاص کنم!! بعضی مواقع هم میگم خدا رو شکر استعدادم زیاده و تا ب الان در تمام مقاطع تحصیلی جز نفرات برتر بودم و میتونم ب خوبی درسمو در مقطع دکتری ادامه بدم شاید کیسی مناسب تر پیدا شد. یا اینکه شاید رفتم سر کار و اونجا تونستم با کیس مناسب تری آشنا بشم.
سوال اساسی ک از شما دوستان دارم اینه ک واقعن صبر کنم برا کیس بهتری یا نه؟ اگه نظرتون اینه ک ب پسر خاله ام جواب مثبت بدم ب نظر شما من ک قصد دارم درسمو ادامه بدم این بعدها مشکل ساز نمیشه؟ (راستش مدرک تحصیلی برام مهم نیست و همیشه میگفتم اگه پسر خوبی بیاد خاستگاری ک دیپلم هم داشته باشه بهش جواب مثبت میدم ولی الان ک توی این موقعیت قرار گرفتم احساس میکنم کسایی ک رفتن دانشگاه و یا حداقل حرفه ای رو ب صورت تخصصی دنبال کردن از لحاظ فکری بیشتر بهم نزدیکترن.) و یه مشکل دیگه هم ک دارم اختلاف سنی بسیار کمی ک با ایشون دارم. همیشه دوس داشتم ک حداقل چهار سال با همسرم اختلاف سنی داشته باشم و اگه بیشتر هم چ بهتر. احساس میکنم نیاز دارم ب یکی خیلی بزرگتر (همه میگن اختلاف سنی مهم نیست ولی من احساس میکنم با پسرایی ک از خودم بزرگترن بیشتر حرف دارم برا گفتن!! تا یه همسن و سال)
تو رو خدا زود جوابمو بدید.
علاقه مندی ها (Bookmarks)