بار روی دوشم بیش از توانمه

[setarehbb]

سلام دوستان ،

نمی دونم چجوری شروع کنم و چی بگم ! اصلا نمی دونم چرا میخوام اینجا این حرفها رو بزنم .راستش شاید میخوام زندگیم از دیدگاههای مختلف دیده بشه شاید کسی راه حلی به نظرش برسه .
زندگی من خیلی پیچیده است اما تهش اینه که الان با مادر پیر مریض احوالم و خواهر مجردم که 14 سال هم از من بزرگتره با هم زندگی می کنیم.
تمامی مسئولیت های زندگی بر عهده منه ، من خودم شرایط بدی ندارم فوق لیسانس مهندسی دارم و یه شغل دولتی هم دارم اما گاهی احساس می کنم دیگه کم آوردم مدام زیر قرضم حتی نمی تونم برای خودم هزینه ای بکنم .خرج داروهای مامان ، اجاره خونه ، خرج زندگی....
یه جورایی خواهرم هم افسرده است بنابراین بار روی دوش من بیشتر هم میشه ، وقتی خسته میرسم خونه ( من علاوه بر کار اصلیم تدریس خصوصی هم می کنم ) حتی کسی یه غذا هم بهم نمیده تازه خواهرم توقع داره من که میرسم برم آشپزخانه و غذا رو آماده کنم و بیارم یعنی یه جورایی عادت شده براش ، دلش می خواست درس بخونه با همه مشکلات مالی که داشتم بهش گفتم باشه برو و الان شهریه دانشگاه اونم به هزینه ها اضافه شده ، همه اینها را تحمل می کنم به امید اینکه تهش یه خانواده شاد داشته باشم .مامانم که مریض و پیره و آلزایمر داره ، خواهرم هم افسرده است و ماهی دو سه بار از فشار عصبی میره زیر سرم ، من 37 سالمه ولی هیچ وقت نمی تونم به ازدواج فکر کنم ، تازه اگه از این مسئله بگذریم که خواهرم تقریبا هر کسی که بخواد به من نزدیک بشه را یه جوری رد می کنه . اگه یه ساعت بخوام با دوستام برم بیرون مدام زنگ میزنه که من با مامان خونه تنهام و تازه تهش هم خودش رو میزنه به مریضی و حداقل 50 هزار تومان پول دکتر و سرم باید بدم .
هیچ کس رو ندارم که باهاش درد و دل کنم ، پر بودم اومدم اینجا ببخشید ، من الان حتی نمی دونم سئوالم چی هست که انتظار جواب از شماها داشته باشم فقط خسته ام
گاهی نسبت به خدا کافر میشم مگه نمیگن خدا بیش از توان کسی رو دوشش نمیذاره ، من از 28 سالگی همه زندگیم بر دوش خودمه ، قبلش هم جریانات دیگه داشته
کلا 37 سال منتظرم ببینم خدا که منو میبینه

[فرخ رو]

خدا داره شما رو میبینه، همون طوری که یه غریبه ای مثل من میاد و سرنوشت شما رو میخونه و تحسین میکنه استقامت و قوی بودن شما رو؛ اون هم داره با لبخند نگاتون میکنه و بنده اش رو تحسین میکنه.
قبول دارم که شرایطی که نوشتین واقعا سخت و طاقت فرساست و از توان بسیباری از ادمها خارجه تحملش اما شما دقیقا همون ادمی هستین که انقد قوی بوده که با وجود این شرایط رفته فوق لیسانس مهدنسیش رو گرفته و حالا هنوز هم در تلاشه که آرامش رو به ارمغان بیاره برای خانواده اش.
به خودتون ببالید

[فرشته اردیبهشت]

سلام ستاره عزیز

گاهی تو زندگی ادم وارد یه جریاناتی میشه که بعد از چند سال میبینه داغون شده میبینه چیزی ازش نمونده و تنها کسی که نمیدیده خودش بوده
البته اون موقه ها کلی هم لذت میبرده که به خودش فکر نمیکرده و فکر مییکرده کار درستیه
ولی بعدا میفهمه که در قبال خودش هم مسوول بوده خودش هم یه حقی داشته ولی ندیده

ستاره عزیز من هم یزمانی اینطور بودم البته یه مدل دیگه بود و خیلی به خودم بی توجهی کرده بودم
همه مشکلات دوروبریام با من بود و اون ها هم عادت کرده بودن که بیان به من بگن باور کن از زندگی خودم میزدم و تا اخرش هم میرفتم تا اون مشکله حل بشه
ولی بعدا دیدم خیلی ضربه خوردم و ...

میدونم میگی لابد چیکار کنم؟ مادرم که مریضه خاهرم کوچیکه ...در ک میکنم ولی میگم متعادل باش خیلی خودتو نرنجون
خیلی به خودت اهمیت بده نخاه که همه چی حتما خوب و عالی باشه و برا همین خودت رو رنج بدی
ایثار زمانی معنی داره که به خودت صدمه نزنی

چیزی که اولویت داره سلامت جسم و روح خودته و ازدواج خودت.چون حداقل باید خودت سالم باشی شاداب باشی تا بتونی به مادرت هم کمک کنی
بیماری هایی مثل ام اس و .... بخاطر بی توجهی به خوده.

عزیزم هیچ وقت ازدواج رو از ذهنت کنار نزن حتما بهش فکر کن
مطمان باش خدا کارسازه جور میکنه نگو که نمیشه

تو همچین موقعیت هایی ارتباط با خداست که ادم رو سرپا نگه میداره و گره از کارش باز میکنه هیچ وقت از دستش نده .

درسته که خاهرت بهت نیاز داره ولی نذار خیلی وابسته بار بیاد بذار مستقل باشه کاراشو خودش انجام بده اشپزی کنه
کارای خونه رو انجام بده

همه ی کارارو به دوش خودت نکش .

[setarehbb]

ممنون فرخ رو عزیز، ولی گاهی شدید کم میارم و راستش هیچ امیدی به آیندم ندارم ، همه آرزوهام رو دفن کردم

[شیدا.]

دوست عزیز،

تبریک می گم بابت موفقیتهایی که کسب کردید. تحصیلات و شغل خوب و احترام و رسیدگی به مادر و خواهرتون.

همونطور که فرشته اردیبهشت هم اشاره کرد، بهتر هست کمی از این نقش خارج بشین و بیشتر به فکر خودتون باشین.
برای مادرتون نمی تونید کار زیادی بکنید.
اما بهتره به خواهرتون کمک کنید که وابستگیش به شما کمتر بشه وگرنه با بالا رفتن سنشون این کار تقریبا غیرممکن می شه.

من اگر جای شما بودم، به جای این که شهریه دانشگاه آزاد بدم برای خواهرم (توی سن 50 سالگی که تقریبا به دردش نمی خوره و عدم موفقیت هاش و کلاس رفتنش با دخترهای جوان و ... بیشتر باعث سرخوردگی و افسردگیش هم خواهد شد)، اون پول را صرف درمان افسردگی و کلاسهایی می کردم که به بهبود شرایط روحیش کمک کنه.

باید یه برنامه ای بذاری که خواهرت حداقل مسئولیت خودش را بپذیره و باری روی دوش شما نباشه.
اولش سخت هست. چون شما به این خدمات دادن عادت کردی و ممکنه عذاب وجدان بگیری یا حوصله تغییر حالت استیبلی که ایجاد شده را نداشته باشی،
اما باید در مقابل مقاومتهای خودت و خواهرت برای این تغییر جدی باشی.

[خیال تو]

منم دقیقا حرف های فرشته مهربان و شیدا رو قبو ل دارم ...
کمک هاتون باید در حد کاملا متعادل باشه... اینجوری هم میتونین به خودتون برسین هم به خانواده...
اینم یقین داشته باشین که هر محبت و لطفی که به مادر میکنی خدا بی حواب نمیذاره و در /اینده حتما نتیجشو میبینی .. دعای خیر مادر از هر چیزی ارزشمندتره.
گمک کردن به خانواده در حد متعادل و از روی اصولش هیچ منافاتی با شاد زندگی کردن و موفق بودن نداره... زندگی شاد و خوبی رو واست آرزو میکنم..

[احساس بهاری]

با سلام

گاهی نسبت به خدا کافر میشم مگه نمیگن خدا بیش از توان کسی رو دوشش نمیذاره ، من از 28 سالگی همه زندگیم بر دوش خودمه

وقتی انسانی خودشو در عرصه زندگی تنها و بی هم دم حس میکنه و هیچ تکیه گاهی واسه خودش متصور نیست نا ارام میشه ،انگار زندگی هم بهش سخت میگیره ،همیشه تنهاست ...تنهای تنها...
اما وقتی انسانی با وجود تمام مشکلات بازم رو به معبود خودش میاره و از ته قلب باهاش ارتباط میگیره و بهش ایمان میاره اون فرد تکیه گاه خودشو پیدا کرده دیگه واسش مهم نیست که زندگی چطور میگذره.....و این یک نوع ازمایش الهی هست که انسان رو رشد بده

بارها خدا دست تورو گرفته اما خودت متوجه نشدی!خیال کردی این خودت بودی که از عهده همه چیز بر اومدی نه اینطور نبوده ،بیشتر توجه کنی معجزه های کوچکی در زندگیت میبینی که به زندگیت جهت داده .....و همچنان میده ...
یکی از وسوسه های شیطان نا امید کردن انسان از رئفت و مهربانی خداوند هست

کلا 37 سال منتظرم ببینم خدا که منو میبینه

خدا هر لحظه بنده خودشو میبینه، این بنده خودشه که خدا رو نمیبینه...واسه دیدن خدا اول باید عاشقش بشی تا ببینیش و این فرق بین عشق زمینی و عشق خدایی هست که در عشق زمینی اول میبینی بعد عاشق میشی اما در عشق الهی اول عاشق میشی بعد میبینی

ارتباط خودتونو با خدا نزدیکتر کنید بعد متوجه میشی که چه انرژی ای بهت میده ... که میتونی باهاش تمام مسیر زندگی رو با تمام سختی و دشواری هاش طی کنی و به هر انچه که بخوای برسی .... و از این ازمایش موفق بیرون بیای

چرا از این فرصت استفاده حداکثری نمیکنید...

هر کسی در زندگی مشکلاتی داره شما مشکلاتتون اینطوره یکی دیگه سخت ترین بیماری رو داره و هر روز زجر میکشه تا کی میشه مرگ بیاد سراغش ...
در حدیثی دیدم که: هر وقت زیاد خوشحالی و زیاد غمگین به قبرستان برو تا عاقبت حالتو ببینی تا نه خوشحال باشی نه غمگین

پس وقتی هر شب دست خودتو به دعا بالا میگیری و بعد واسه خودت دعا میکنی مطمئن باش تاثیرمیذاره در اعماق وجودت...کاری هم نداره دعا خوندن مثلا شب ها که خواستی بخوابی فایل صوتی بعضی از دعا ها(توسل،زیارت عاشورا،جامع کبیره،نودبه) بگیر و گوش کن تا بخوابی ....
dl.aviny.com/voice/doa_ziarat/doa/tavassol_farahmand.mp3
موفق باشید

احساستون همیشه بهاری

- - - Updated - - -

با سلام

گاهی نسبت به خدا کافر میشم مگه نمیگن خدا بیش از توان کسی رو دوشش نمیذاره ، من از 28 سالگی همه زندگیم بر دوش خودمه

وقتی انسانی خودشو در عرصه زندگی تنها و بی هم دم حس میکنه و هیچ تکیه گاهی واسه خودش متصور نیست نا ارام میشه ،انگار زندگی هم بهش سخت میگیره ،همیشه تنهاست ...تنهای تنها...
اما وقتی انسانی با وجود تمام مشکلات بازم رو به معبود خودش میاره و از ته قلب باهاش ارتباط میگیره و بهش ایمان میاره اون فرد تکیه گاه خودشو پیدا کرده دیگه واسش مهم نیست که زندگی چطور میگذره.....و این یک نوع ازمایش الهی هست که انسان رو رشد بده

بارها خدا دست تورو گرفته اما خودت متوجه نشدی!خیال کردی این خودت بودی که از عهده همه چیز بر اومدی نه اینطور نبوده ،بیشتر توجه کنی معجزه های کوچکی در زندگیت میبینی که به زندگیت جهت داده .....و همچنان میده ...
یکی از وسوسه های شیطان نا امید کردن انسان از رئفت و مهربانی خداوند هست

کلا 37 سال منتظرم ببینم خدا که منو میبینه

خدا هر لحظه بنده خودشو میبینه، این بنده خودشه که خدا رو نمیبینه...واسه دیدن خدا اول باید عاشقش بشی تا ببینیش و این فرق بین عشق زمینی و عشق خدایی هست که در عشق زمینی اول میبینی بعد عاشق میشی اما در عشق الهی اول عاشق میشی بعد میبینی

ارتباط خودتونو با خدا نزدیکتر کنید بعد متوجه میشی که چه انرژی ای بهت میده ... که میتونی باهاش تمام مسیر زندگی رو با تمام سختی و دشواری هاش طی کنی و به هر انچه که بخوای برسی .... و از این ازمایش موفق بیرون بیای

چرا از این فرصت استفاده حداکثری نمیکنید...

هر کسی در زندگی مشکلاتی داره شما مشکلاتتون اینطوره یکی دیگه سخت ترین بیماری رو داره و هر روز زجر میکشه تا کی میشه مرگ بیاد سراغش ...
در حدیثی دیدم که: هر وقت زیاد خوشحالی و زیاد غمگین به قبرستان برو تا عاقبت حالتو ببینی تا نه خوشحال باشی نه غمگین

پس وقتی هر شب دست خودتو به دعا بالا میگیری و بعد واسه خودت دعا میکنی مطمئن باش تاثیرمیذاره در اعماق وجودت...کاری هم نداره دعا خوندن مثلا شب ها که خواستی بخوابی فایل صوتی بعضی از دعا ها(توسل،زیارت عاشورا،جامع کبیره،نودبه) بگیر و گوش کن تا بخوابی ....
dl.aviny.com/voice/doa_ziarat/doa/tavassol_farahmand.mp3
موفق باشید

احساستون همیشه بهاری

[کاغذ بی خط]

دوست من از احساس تو به خودش خواهرت داره سو استفاده می کنه اون هم وقتی می بینه یکی داره بش توجه نشون می ده بیشتر جلب توجه می کنه....
برادر دوستم همسر افسرده ای داره ه سر هر موضوع خودش رو می زنه به غش و به شدت همسرش داروهای افسردگی مصرف می کنه..این مرد با تمام اینها همیشه دایم مراقب همسرش بود و همه رفتارهاش رو تحمل می کرد تا از زنش یه خطای روانی بزرگ رخ داد و الان همسرش غش کردنه و لوس بازی های اون رو توجهی نمی کنه و الان بعد از 10 سال زنش با وجود افسردگی بر خودش مسلط شده و عنان زندگی رو به دستش گرفته چون فهمیده که می تونه رسما همسرش رو از دست بده ...
پس قبل از این که اتفاقی مشابه برا شما بیافتد شما حوزه خودتون رو مشخص کنید و ندارید خواهرتون همیشه برای شما در دسترس باشد...هرچی باشه اون بزرگتر از شماست و می تونه هر اتفاق ناگهانی رو هم که بیافته مدیریت کنه پس از هیچی نترسید...
لزومی نداره که همیشه گوشی تلفنتون همیشه در همه جا روشن باشه و دایم حریمخصوصیتون به هم بریزه....و کنترل بشید
دوست من توکل کن به خدا می دونی درست همیشه جایی که فکر می کنیم گره های زندگیمون انقدر زیاد که محاله باز شه یهو یه جوری باز میکنه خدا که نمی فهمی چی میشه...

[mobin31080]

سلام
خسته نباشین

مطالب شما و نظرات دوستان رو خوندم. همونطور که خودتون گفتین شرایط من هم تقریبا شبیه به شماست. با این تفاوت که من واقعا از اینکه به خانواده کمک میکنم ناراحت نیستم. به نظر من این یه رحمت و امتهان الهی هست.

نباید انتظار داشته باشین که بچه ها شرایط دقیق شما رو درک کنند.هر کس از موقعیت خودش سعی میکنه بقیه رو راهنمایی کنه.

البته این فکر رو هم نداشته باشین که همه مشکلات دنیا فقط مال شماست. هر کسی به نحوی مشکل داره و فقط نوع اونا فرق میکنه.

براتون آرزوی موفقیت و شادکامی دارم.

خودم این شعر رو مقابل میز کارم آویزون کردم . خوندنش حس خوبی بهم میده. برای شما هم میزارم.


یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور
ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن وین سر شوریده بازآید به سامان غم مخور
گر بهار عمر باشد باز بر تخت چمن چتر گل در سر کشی ای مرغ خوشخوان غم مخور
دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت دایما یک سان نباشد حال دوران غم مخور
هان مشو نومید چون واقف نه‌ای از سر غیب باشد اندر پرده بازی‌های پنهان غم مخور
ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی برکند چون تو را نوح است کشتیبان ز طوفان غم مخور
در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم سرزنش‌ها گر کند خار مغیلان غم مخور
گر چه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید هیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور
حال ما در فرقت جانان و ابرام رقیب جمله می‌داند خدای حال گردان غم مخور
حافظا در کنج فقر و خلوت شب‌های تار تا بود وردت دعا و درس قرآن غم مخور