گفتن این موضوع به خودش کار درستیه؟

[رفیق فابریک]

با سلام و احترام

خواستم یه موضوعی رو درمیون بزارم با دوستان شاید بتونم تصمیمی خوبی به کمک این دوستان همردردی گرفته باشم

پسری 20 ساله هستم دانشجو
از چندی پیش با دختری تو دانشگاه اشنا شدم نه به عنوان یه دوست بلکه فقط می دونستم که این خانوم هم رشته ای بنده هست و در یکی از دروس هم با هم هم کلاس بودم
از اونجایی که من تو کلاس درس سرم تو کار خودمه و جز درس به چیز دیگه ای توجه ندارم با ایشون حتی سلام علیک هم نداشتم نه اینکه خشک باشم نخیر چرا که تو این کلاس من خیلی هارو نمی شناختم و از این جهت باعث میشه که تنها بشم تو این کلاس نزد دیگر دوستان
خلاصه کنم من از این خانوم خوشم اومده نه اینکه یه هوس زود گذر باشه
تو تمام مراحل زندگیم با برنامه ریزی پیش رفتم و به این ایمان دارم هوس نیست از ذهنیتشون از شخصییتشون خیلی خوشم اومده و می بینم که تناسب داره با خلقیات بنده
شاید سوال پیش بیاد که من از کجا مطمئنم
من چندی پیش در خصوص مبحثی این خانوم با من در تماس می شه و منم باشون کاملا سنگین بر خورد می کنم و از این جهت یه گفتگوی کوچکی پیش میاد بین من و ایشون و به همین روال پی می برم به اخلاق و اینا

الان نمی دونم بهش این حسمو بگم ؟؟؟ یا برای همیشه دفنش کنم ولی منظور من دوستی قبل ازدواجم نیست من خوشم نمیاد از این کارا ولی این خانوم یه حس دیگه ای رو به من القا کرده نمی دونم فکرش اذیتم می کنه فکر به این موضوع منو می ترسونه می ترسم بگم به ایشون بعد ضایع بشم
از اون جایی که ادمی هم هستم نمی تونم حضم کنم این موضوع رو


دوستان چیکار کنم؟ به ایشون بگم هدفم از اشنایی بیشتر چیه؟
زوده ؟؟؟
اصلا چیکار کنم

در ضمن من از ایشون به روایتی 6 ماه بزرگترم

[مصباح الهدی]

سلام برادرمن نظرم را به عنوان یک دختر خدمتتون می گم.
به نظر شخص من با خودش مطرح نکنید.

بلکه از طریق یک واسطه شماره منزلش را بگیرید و کاملا سنتی مادرتان با مادر ایشان تماس بگیرن و جلسه اول فقط برای آشنایی خانواده ها به صورت کلی باشد.از جلسات بعد هر طور که صلاح بود(در بیرون یا....) با خصوصیات و معیارهای هم بیشتر آشنا بشید.و در نهایت بعد از طی کردن دوران آشنایی و حتی مشاوره(که در سن شما ضروری به نظر می رسه) تصمیم بگیرید.

در ضمن ممکن است در هر یک از جلسات شما یا خانوادتون یا دختر خانم و خانواده اش متوجه نکته ای شوید و جواب منفی بدهید.به نظر من برای ازدواج باید روش مند جلو رفت.البته نظر شخصی من این است که در سن شما این اختلاف سنی کم است.بهتره بیشتر بررسی کنید.در ضمن حتما قبل از تصمیم به ازدواج تکلیفتون با آینده تا حدی مشخص باشه(مثل شغل و...)

[رفیق فابریک]

من قصدم جدیه ولی الان نه برای من خیلی خیلی زوده سنیم ندارم اخه بعدشم شغل درستی هم الان ندارم و 3سال دیگه تازه درسم تموم میشه
من دوست داشتم که به این خانوم گفته باشم و ایشون از قصدم اگاه شه تا واقعا برای هم باشیم نه اینکه یه رابطه بی سر و ته رو شروع کنیم
نه من و نه ایشون تا این جایی که خبر دارم تمایل به برقراری رابطه دوستانه مخصوصا بی سر و ته رو نداریم


من نمی دونم چی بگم اصلا از طرفی خانواده من 150% با نظر من مخالف خواهند بود و اصلا راضی به ازدواج من چه در این سن و چه در سن 25 سالگی هم نخواهند بود و تموم هدفشون اینه که منو زن ندن نمی دونم چرا همش میگن باید زمانی زن بگیری که دستت تو جیب خودت باشه منظورشون 32 33 سالگیه می دونم دیگه

از یه طرفی هم بیام به خانوادم بگم می ترسم بشینن منو مصخره کنن از اینم می ترسم

از اون طرف هم بیام به دختره بگم بازم ضایع شم


اصلا می خوام تصمیم بگیرم قید هر عشق و عاشقی و دختر رو بزنم ولی بارو کنید خیلی حس خوبی به من میده ولی با این اوصاف جز اذیت و ازار خود بنده هیچ سودی نداره

[Amin‌]

من فکر نمی‌کنم کار درستی باشه اینقدر زود اقدام کنید. اشاره کردین که «از چندی پیش با دختری تو دانشگاه اشنا شدم.» این چندی پیش یعنی چقدر؟ به نظرم باید سال دوم باشید. اگر اینطوره فکر می‌کنم کمی زوده که به هر نحوی اقدام کنید. تعاملتونو با ایشون بیشتر کنید، غیر مستیقیم شناختتونو بیشتر کنید. نهایتا اگر دیدید مصمم هستید، مستقیم با خود ایشون در میون بذارید و حرف خواستگاری رو هم در خلال صحبت بیان کنید، که واضح باشه موضوع جدیه.

بر خلاف نظر دوست قبلی، وقتی نه به باره نه به داره، مطرح کردنش با خانواده و حرف از خواستگاری کمی عجولانه هست به نظرم.

ویرایش: با شرایطی که راجع به خانواده‌تون فرمودین، به نظرم اصلا مطرح نکنید.

[رفیق فابریک]

امین جان مرسی از پاسخت
چی بگم اره نه به داره نه به باره
سال دومم اری ولی هم سن سال های من براشون این چیزا ملاک نیست رفیقای خودم با 10000000 نفر هستن البته لازم به ذکرم اون افرادی هم که با دوستان بنده هستند خودشون با 1000000 نفر بودن
کاری به این کار ندارم من خودم ادم مقرراتی هستم مخصوصا تو درسام کارم تو زندگیم
همه ی مباحث رو با شناخت و برنامه ریزی انجام میدم
این خانوم خیلی باشخصییت و مطیع و کلا بگم تا اینجایی که من باشون برخورد داشتم که خیلی هم کمه میگم خیلی کم در حد 4ماه اونم نه مستقیم همون زیرکانه خودمون , ایشون با من در یه سطحن



ولی طبق گفته هایتون:

تعاملتونو با ایشون بیشتر کنید، غیر مستیقیم شناختتونو بیشتر کنید. نهایتا اگر دیدید مصمم هستید، مستقیم با خود ایشون در میون بذارید و حرف خواستگاری رو هم در خلال صحبت بیان کنید، که واضح باشه موضوع جدیه

می ترسم خیلی بیشتر برم ازش شناخت پیدا کنم درگیر احساس شم و تموم زندگیم سیاه شه یا این وسط یکی دیگه بیاد خواستگاریش من بمونم و ...............



ولی می خوام فراموش کنم به درد و رنجش نمی ارزه بخدا

[ستیلا]

سلام. اصلا به این خانم نگید چون خودتون هم میدونید شرایطش رو ندارید.میتونید تاپیکهای مربوطه در مورد روابط دختر و پسر رو بخونید .نیاز شما قابل درک هست چون به بلوغ رسیدید اما این موضوع برای شما زود هست البته من نمیگم ازدواج نکنید ولی با اوصافی که خودتون گفتیدید بهتره به درسهاتون برسید.چون از یکطرف شما اشاره کردید که نه اهل روابط دوستی هستید و نه ازدواج.مورد اول که واقعا بدترین راه برای هر دوتون هست و راه دوم هم که زود هست.

اگه رابطه برای چند سال دیگه شروع بشه خود به خود اتفاقاتی میفته که برای هردوتون خوب هست .حتی اگه برای ازدواج واسه چند سال دیگه باشه تا اون موقع هیچ چیز رو نمیشه پیش بینی کرد. اینو بگم که اگه مبنی رو بر این بذارید که اون دختر خانم هم قبول کنند.پس به درسهاتون برسید و جدا اینو بهتون به عنوان یه دختر میگم واسه خودتون درد سر درست نکنید .

[mahasty]

سلام.
فرض کنید بهشون گفتین و جواب مثبت هم دادن. بعدش چی؟
1- خونواده هاتون راضی میشن و عقد می کنید. در این صورت یا مجبورین چهار پنج سال توی این دوره بمونید که اصلاِ اصلا خوب نیست. یا سریع ازدواج می کنین که خیلی بهتون سخت میگذره
2- وارد یه رابطه دوستی با حدود تعریف شده میشین که معلوم نیست چه سر انجامی داشته باشه. معمولا یکی از طرفین فرصت های ازدواجش رو از دست میده و اون یکی آخرش خیانت می کنه. در غیر این صورت هم بعد از گذشت چند سال واقعا طاقت فرساست.
3- به ایشون میگین و به طور رسمی نامزد میشین، اما سنتون کمه و ممکنه چند وقته دیگه مطمئنا نگرشتون عوض میشه و احتمال به هر دلیلی فکر کنین در انتخابتون اشتباه کردین و اون موقع درست کردنش به این آسونی ها نیست.

[Amin‌]

امین جان مرسی از پاسخت
چی بگم اره نه به داره نه به باره
سال دومم اری ولی هم سن سال های من براشون این چیزا ملاک نیست رفیقای خودم با 10000000 نفر هستن البته لازم به ذکرم اون افرادی هم که با دوستان بنده هستند خودشون با 1000000 نفر بودن
کاری به این کار ندارم من خودم ادم مقرراتی هستم مخصوصا تو درسام کارم تو زندگیم
همه ی مباحث رو با شناخت و برنامه ریزی انجام میدم
این خانوم خیلی باشخصییت و مطیع و کلا بگم تا اینجایی که من باشون برخورد داشتم که خیلی هم کمه میگم خیلی کم در حد 4ماه اونم نه مستقیم همون زیرکانه خودمون , ایشون با من در یه سطحن



ولی طبق گفته هایتون:





می ترسم خیلی بیشتر برم ازش شناخت پیدا کنم درگیر احساس شم و تموم زندگیم سیاه شه یا این وسط یکی دیگه بیاد خواستگاریش من بمونم و ...............



ولی می خوام فراموش کنم به درد و رنجش نمی ارزه بخدا

شما از احساست نگذر، اما خیلی هم بهش میدون نده. سعی کن از این تفکر که ممکنه به کسی وابسته بشی فاصله بگیری. تلقین نکن که ممکنه بهش وابسته بشم. شما همین الآنم به دخترای دیگه‌ی اطرافت نگاه کنی ممکنه بعضی خاص‌تر به چشمت بیان. بنابراین این انتخاب اول قرار نیست یگانه انتخابت باشه. اون خانم هست، شما هم هستی. فعلا دورادور حستو نگه دار. چون قصد دوستی هم نداری، اگر دیدی سالای بالاتر حست و دیدگاهت تغییری نکرد، اون موقع جدی‌تر به موضوع فکر کن. حتی همکلاسی‌های دیگه هم ارزیابی کن تو رفتاراشونو برخورداشون. شاید وقتی به این باور برسی که محدود به یه انتخاب نیستی، راحت‌تر با موضوع کنار بیای. کما اینکه من مطمئنم تو سن شما شناخت کاملی از خودم نداشتم، الآنم حتی ندارم. خودشناسی مهمه، اینکه بدونی چی می‌خوای مهمه، پس بیشتر به خودت فرصت بده.

و خیلی مهم، نذار این حرفا و حسای(شاید سطحی) درستو خیلی تحت‌الشعاع قرار بده. هر پایانی واسه این موضوع متصور باشی، قطعا حسرت این مورد رو خواهی خورد اگه مراقب نباشی.

[رفیق فابریک]

سلام. اصلا به این خانم نگید چون خودتون هم میدونید شرایطش رو ندارید.میتونید تاپیکهای مربوطه در مورد روابط دختر و پسر رو بخونید .نیاز شما قابل درک هست چون به بلوغ رسیدید اما این موضوع برای شما زود هست البته من نمیگم ازدواج نکنید ولی با اوصافی که خودتون گفتیدید بهتره به درسهاتون برسید.چون از یکطرف شما اشاره کردید که نه اهل روابط دوستی هستید و نه ازدواج.مورد اول که واقعا بدترین راه برای هر دوتون هست و راه دوم هم که زود هست.

اگه رابطه برای چند سال دیگه شروع بشه خود به خود اتفاقاتی میفته که برای هردوتون خوب هست .حتی اگه برای ازدواج واسه چند سال دیگه باشه تا اون موقع هیچ چیز رو نمیشه پیش بینی کرد. اینو بگم که اگه مبنی رو بر این بذارید که اون دختر خانم هم قبول کنند.پس به درسهاتون برسید و جدا اینو بهتون به عنوان یه دختر میگم واسه خودتون درد سر درست نکنید .

سلام.
فرض کنید بهشون گفتین و جواب مثبت هم دادن. بعدش چی؟
1- خونواده هاتون راضی میشن و عقد می کنید. در این صورت یا مجبورین چهار پنج سال توی این دوره بمونید که اصلاِ اصلا خوب نیست. یا سریع ازدواج می کنین که خیلی بهتون سخت میگذره
2- وارد یه رابطه دوستی با حدود تعریف شده میشین که معلوم نیست چه سر انجامی داشته باشه. معمولا یکی از طرفین فرصت های ازدواجش رو از دست میده و اون یکی آخرش خیانت می کنه. در غیر این صورت هم بعد از گذشت چند سال واقعا طاقت فرساست.
3- به ایشون میگین و به طور رسمی نامزد میشین، اما سنتون کمه و ممکنه چند وقته دیگه مطمئنا نگرشتون عوض میشه و احتمال به هر دلیلی فکر کنین در انتخابتون اشتباه کردین و اون موقع درست کردنش به این آسونی ها نیست.

مرسی از هر دوی شما بینهایت سپاس گزارم

- - - Updated - - -

شما از احساست نگذر، اما خیلی هم بهش میدون نده. سعی کن از این تفکر که ممکنه به کسی وابسته بشی فاصله بگیری. تلقین نکن که ممکنه بهش وابسته بشم. شما همین الآنم به دخترای دیگه‌ی اطرافت نگاه کنی ممکنه بعضی خاص‌تر به چشمت بیان. بنابراین این انتخاب اول قرار نیست یگانه انتخابت باشه. اون خانم هست، شما هم هستی. فعلا دورادور حستو نگه دار. چون قصد دوستی هم نداری، اگر دیدی سالای بالاتر حست و دیدگاهت تغییری نکرد، اون موقع جدی‌تر به موضوع فکر کن. حتی همکلاسی‌های دیگه هم ارزیابی کن تو رفتاراشونو برخورداشون. شاید وقتی به این باور برسی که محدود به یه انتخاب نیستی، راحت‌تر با موضوع کنار بیای. کما اینکه من مطمئنم تو سن شما شناخت کاملی از خودم نداشتم، الآنم حتی ندارم. خودشناسی مهمه، اینکه بدونی چی می‌خوای مهمه، پس بیشتر به خودت فرصت بده.

و خیلی مهم، نذار این حرفا و حسای(شاید سطحی) درستو خیلی تحت‌الشعاع قرار بده. هر پایانی واسه این موضوع متصور باشی، قطعا حسرت این مورد رو خواهی خورد اگه مراقب نباشی.

بله درست عرض می کنید استاد
شاید راجب این مسئله باید خیلی بهتر و از جهات مثبت تری نگاه کنم تا به یه نتیجه ی کلی برسم
امیدوارم تو این راه خدا هم یاری کنه

به هر حال اینا همش مستلزم زمانه برادر من امیدوارم تا حدودی بتونم به این سخنان گرانبهای یه دوستی مثل شما عمل کنم

تشکر می کنم ازت برادر