ازدواج با شخصی که مشکل جسمی داره

[یکی مثل شما]

الان اوضاع روحیشون چطوره؟ستایش باران ،ازش بخواین بره پیش روانشناس .ایشون احتمالا دچار وسواس فکری عملی هم هستن از طرف دیگه شاید چون شما خیلی در مورد این موضوع صحبت میکنید دنبال جلب توجه هم باشن یعنی شاید راهی را که میتونن با شما حرف بزنن را در این مورد میبینن

[setayeshebaran]

حال روحیش ؟
حالت عادی داره همیشه و خوبه
اما وقتی راجع به این موضوع صحبت میکنیم میره تو فکر و اعصابش خورد می شه
نمی خواد قبول کنه که با امید خیلی چیزا درست میشه
نمیگم نا امیده ، نه اصلا اینطور نیست اما همش می گه این مشکلی که من دارم یه واقعیته و نمی تونم خودمو گول بزنم
میگه اونایی هم که می گی امید دارن ، دارن خودشون رو گول می زنن
منم گفتم گول زدن نیست ، اونا می دونن که یه مشکل یا یه بیماری دارن و این واقعیت رو قبول دارن اما باهاش زندگی می کنن و آینده شون رو وابسته به اون نمی کنن و نمی خوان اول بیماری و مشکل رو در نظر بگیرن بعد برای زندگی تصمیم بگیرن ، اونا در کنار این بیماری و مشکل برای زندگیشون تصمیم می گیرن
بهش می گم به این مشکل محل نزار ، اصلا ولش کن میگه نمی شه
ببینید زیادی واقع بینه و این منو اذیت می کنه
می خوام نظرشو عوض کنم تا حالا که زورم نرسیده ،( با صحبت هام و با وجودم روی خیلی از عقایدش تاثیر گذاشتم اما در این مورد دیگه نمی دونم چیکار باید بکنم )
می خوام نگاهشو به زندگی مثل آدم هایی بکنم که حتی با وجود دردهای لاعلاج واسه تشکیل زندگی نمی ترسن
قرار ما هم برای رفتن پیش مشاوره هنوز سر جاشه و زیرش نزدیم

[یکی مثل شما]

ببینید هرچه پافشاری کنید بدتر میشه.ایشون این اعتقاد را داره که هیچ کس جای ایشون نیست پس نمیتونه درکش کنه و همه از سردلخوشی حرف میزنن.شما در مورد تغییر دیدگاهش تا خودش نخواد هیچکاری نمیتونی کنی.به نظر من این آقا میترسه از اینکه فکرش را تغییر بده .اون از تغییر در زندگیش میترسه.بعدشم اگه وسواس داشته باشه رفتار معمولیش خیلی نمیتونه بازگو کننده این مشکل باشه چون در ذهن پردازش میشه و نمودش بصورت جسمی بروز میکنه.حتما پیش مشاور برید.خیلی هم سعی نکنید مجابش کنید .به نظر من اصلا شما این مشکلشو یه چیز معمولی بدونید و اینو در رفتارتون هم نشون بدین.شما هرچی بال و پر بدین به این قضیه وضع بدتر میشه

[myself]

ببخشید من پابرهنه می‌پرم وسط این تاپیک...

سیر تا پیاز تاپیک رو خوندم... حرفی از علاقه نشنیدم... از کجا می‌دونید این آقا شما رو دوست دارن؟ من درست متوجه نشدم، الآن شما دارید به یک مرد روحیه جنگیدن با بیماریش رو می‌دید یا ایشون رو بررسی می‌کنید که ببینید همسر خوبی براتون هستند یا نه؟ کدومش؟

اگر نمی‌دونستم که توی چه فرومی هستم... حقیقتاً حدس می‌زدم که اینجا یه فرومی هست برای بحث‌ پیرامون بیماری‌های خطرناک و راهنمایی زوج‌ها در کمک به یکدیگر...

شما اگر بیماری ایشون رو کلاً Shift-Delete کنید... یک بار بشینید از نو به همه چیز فکر کنید... از ایشون خوشتون میاد؟... نظر ایشون در مورد شما چیه؟

ببینید... من زیاد وارد نیستم... ولی تا جایی که می‌دونم کسایی که این طور ازدواج می‌کنن... اصلاً روی موضوع حساس نیستن... یعنی هیچ کدوم از دو طرف خیلی روی این قضیه بحث نمی‌کنن... گویا اصلا چیزی نیست... و واقعیت اینه که از نگاه اونها اصلاً چیزی وجود نداره... نه اینکه اونها نمی‌بینن... به قولی می‌شه گفت این مشکل( از نگاه غیر خودشون) یک امر طبیعی و روتین هست...

من با توجه به گفته‌های شما حدسم اینه که اگر این بیماری وجود نداشت... شما دو نفر اصلاً به هم فکر نمی‌کردید!

شما از کی متوجه این بیماری شدید؟ یعنی اون موقع رابطتون با ایشون چقدر عمیق شده بود؟

[setayeshebaran]

راست می گی ، تا خودش نخواد من کاری نمی تونم بکنم !

myself عزیز ، ما مدت هاست با هم هستیم ارتباطمون سطحی نیست ، به هم علاقه داریم و داریم قضیه با هم بودنمون رو بررسی می کنیم
خونواده های هر دومون هم در جریان همه اتفاقات و صحبت های بینمون هستن و اول خواستن که خودمون به نتیجه برسیم بعد اونا وارد عمل بشن
نه اتفاقا صحبت ما پیرامون بیماری نیست ، شما اشتباه برداشت کردی ، من و م . ه از خیلی جهات به هم نزدیک هستیم اما خود من دارم از شما دوستان راهنمایی می خوام که بتونم درست و سنجیده عمل کنم
م . ه از اول ارتباطمون قضیه بیماری رو به من گفت ، و ما چیز پنهونی از هم نداریم

[myself]

این رو سرسری نگیرید...

ببینید... من زیاد وارد نیستم... ولی تا جایی که می‌دونم کسایی که این طور ازدواج می‌کنن... اصلاً روی موضوع حساس نیستن... یعنی هیچ کدوم از دو طرف خیلی روی این قضیه بحث نمی‌کنن... گویا اصلا چیزی نیست... و واقعیت اینه که از نگاه اونها اصلاً چیزی وجود نداره... نه اینکه اونها نمی‌بینن... به قولی می‌شه گفت این مشکل( از نگاه غیر خودشون) یک امر طبیعی و روتین هست...

یه عزیزی در مورد خانواده‌ی جانبازان گفتند... در مورد اون‌ها تقریباً حالت بالاست... اگر شما قضیه‌ رو می‌بینید و بهش خیلی فکر می‌کنید یعنی براتون طبیعی نیست... این برداشت بنده بود.

اظهار نظر در مورد وضع شما حقیقتاً دلهره آوره... آدم می‌ترسه چیزی بگه که تأثیر بدید بگذاره.

سربلند و سلامت باشید.

[فرشته مهربان]

سلام ستایش باران عزیز

چه عجب بالاخره چشممون به جمالت روشن شد . یادت هر ازگاهی مهمان دلمان میشد . همین چند وقت پیش با بالهای صداقت حرفت رو زدم و یادت کردیم . سری هم به اون تاپیکت که با بالهای صداقت گفتگو در آن داشتی و گاهی هم من می آمدم زدم .

از شیدا خبر داری ؟

خب از حال و احوال بگذرم و برم سر اصل مطلب .

ستایش جان تو دختر با احساسی هستی و من تقاضا می کنم در این مورد کاملاً احسات را تعطیل کنی و میل به دلسوزی را هم کامل بگذاری کنار که این کار به آسانی هم صورت نمیگیره . بعدش تمام عوارض زندگی با چنین شرایطی را بسنجی بخصوص بی میلی این آقا به ادامه را که از تلاش برای منصرف کردنهای تو پیداست را جدی تر از همه عوارض دیگر در نظر بگیر . چون بالاخره این وضعیت فشارهای عصبی خاص خود را دارد که روز به روز ممکن هست بدتر هم شود لذا با نظر به اینکه خودش هم مایل به ادامه نیست ، فردای زندگی وضعیت برای تو ، تنهایی با شرایطی سخت دست و پنجه نرم کردن و حتی سرزنش او را هم شنیدن است .

نکته دیگر اینکه به هیچ وجه بابی برای بهبود باز نکن و تصمیم بگیر . یعنی تنها بر اساس واقعیت موجود با احتمال بدتر شدن بررسی کن و تصمیم بگیر . روی ذهنیات و احتمالات مثبتی که زمینه واقع بینانه ندارد اصلاً حساب باز نکن . ما به افراد توصیه می کنیم حتی روی تغییرات رفتاری افراد هم حساب باز نکنند و فرد را همانگونه که هست ببینند و ضعفهای پنهانی که آشکار خواهد شد را هم احتمال بدهند و تصمیم قاطع بگیرند تصمیمی عقلایی و قاطع ، چه رسد به وضعیت جسمی و بیماری .....

بهترین کار این هست که حتی بدتر شدن وضعیت در عین زنده ماندن ، یا قطع حیات .... ، هردو را در نظر بگیری و بدور از احساسات ، کاملاً یک خود عقلانی بشوی و تصمیم بگیری . این مدت در ارتباط بودن برای شناخت و هرگونه وابستگی احتمالی را نادیده بگیر و مزایا و معایب پذیرفتن و ازدواج کردن و مزایا و معیاب نپذیرفتن را در نظر بگیر و ترحم و عذاب وجدان را هم نسبت به تصمیم ادامه ندادن را بگذار کنار و بسنج .

از تاپیک زیر برای تصمیم گیری هم استفاده کن :


http://www.hamdardi.net/thread-10711.html

[setayeshebaran]

سلام عزیزم
وای فرشته مهربون نمی دونی چقدر خوشحالم کردی ! واقعا خوشحالم ، واقعا
مرسی که اومدی ، دوست دارم ، دلم واسه بالهای صداقت هم تنگ شده ، نه از شیدا خبری ندارم
مدتها اینجا نبودم
ای خدا ! مندم چیکار کنم ، م ه می ترسه، منم نمی دونم چیکارکنم
من از سر دلسوزی نمی خوام کاری بکنم ، دوسش دارم و قبولش دارم واسه همین نمی خوام از دستش بدم واسه همین مبارزه میکنم
فرشته جونم ، حرفاتو قبول دارم اما واقعا نمی شه امیدوارش کرد ؟
بگو چیکار کنم ، مغزم کار نمی کنه

- - - Updated - - -

از همین جا به بالهای صداقت عزیز هم سلام عرض میکنم
دلم برات تنگ شده
بالهای صداقت عزیز تونستی بهم سر بزن
فرشته مهربونم به بالهای صداقت بگو بیاد پیشم ، به شنیدن حرفای بالهای صداقت عزیز هم احتیاج دارم ، وجودش آرومم می کنه

[setayeshebaran]

این روزها هم از همکاران مرد و اطرافیانم رفتارهایی می بینم که بیشتر قدر م . ه رو می دونم و سعی میکنم حفظش کنم