گفتگو با تو

[rozaneh]

گفتی که می آید با طراوت وجودش جلایم خواهد داد و زلالی نگاهش در یادم خواهد ماند

گویی لحظه ها بوی تو دارند حال که چون همیشه به تو محتاجم با هر نفس، یادت را در رگ هایم جاری ساز و دور ساز ز من


حسد کبر حرص و مرا آن ده که آن به و از حال خودم غافلم مساز

چون تو همه اندیشه ای و حتی پاک ترین غرور را ببخشم چون می دانم

سکوت بهتر است صاف ام کن زلال مثل چشمه

پاک مثل اهورا و ناب مثل خدا

گرچه زمان از کف ام رفت و می دانم باز هم می رود اما خوشحالم و سرمست که اکنون به یاد توام

و یادت شادم ساخت و خواب از چشمان بسته ام ربود

یادت پاکم کرد و یادت ، یادت همیشه جادوی سبزی است که مرا صیقل می دهد

گویی پرواز کردم از مرگ و نیستی