درود اقای سهند
من برخلاف نظرات کاربر گرامی یک ذوست معتقد هستم که رفتار مادرتون هیچ ربطی به کارهای کرده یا ناکرده شما در گذشته ندارد، از روی اطمینان کامل میگویم که مادر شما اختلال شخصیت خودشیفتگی دارند که از تعریفهاتون در باره اخلاق و رفتارشون ،مخصوصا فرق گذاشتنشون بین شما و برادرتون مشخصه. اینکه ایشون با برادرتون جور دیگه رفتار میکنند دلیل بر این نیست که اگه شما فلان رفتار را داشته باشید حتما برای شما هم همینکارها را خواهند کرد. از شانس بدتون شما بچه گناهکار هستید و برادرتون بچه سوگولی یا بچه طلایی یک مادر خود شیفته. باید این قسمت تلخ را پذیرا باشید و بدونین که یک بیمار خودشیفته به ندرت درست میشود، اونهم اگه بخواهد کمک حرفه ای بگیرد. بعنوان قربانی یک مادر خودشیفته و بعنوان همون نقش بچه گتاهکار که از مادرم گرفتم ، درک میکنم شرایطتتون را ولی مجبورم بگم بهترین راه برای در امان ماندن از اسیبهای بیشتر، قطع کامل رابطه هست، هرچند در ایران یکم مشکل هست اما چاره ای نیست. بخاطر ازدواج هم همونجور که دوستان گفتند باید دنبال خانومی بگردین که یا شرایط مشابه دارند و یا پدر مارشون فوت کردند.چون جور دیگر همیشه به مشکل برخواهید خورد. امیدوارم روزی این تصور اشتباه که یک زن تا مادر شد تبدیل به مهربانترین و سالمترین و عادلترین موجود دنیا میشود و هیچوقت ممکن نیست از عمد به بچه خودش ازار و آسیب برسوند از بین برود تا کودکانی که اسیر مادرهای بیمار روحی روانی هستند یک عمر خودشون را مقصر ندانند بخاطر بی محبتی مادرشون!
براتون ارزوی شادکامی دارم
علاقه مندی ها (Bookmarks)