وقتی از حرف کسی ناراحت میشم چطوری جلوی بغضمو بگیرم ؟

[(آسمانی آبی)]

سلام دوستان عزیزم
فکر میکنم (آسمانی آبی) رو تا حدودی میشناسید
تقریبا نزدیک یک ساله اینجا هستم
از اینجا چیزای خوبی یادگرفتم به اصطلاح نسبت به قبل رفتار جراتمندانه رو در خودم تقویت کردم و از این بابت بسیار خوشحالم
من آدمی بودم که به ندرت اعتراض میکردم و این باعث میشد که اذیت بشم
و کودک درونم رو هم اذیت کنم ( طفلکی )
ولی به شکر خدا از این بابت تقریبا دیگه مشکلی ندارم

و اما مشکلی که در حال حاضردارم :
که فکر میکنم موضوع اساسی و مهمیه
وقتی از کسی دلخور میشم یا مثلا سرکار بین منو همکارم یه بحث کوچولو پیش میاد همون لحظه نمیتونم جوابشو بدم ، اون لحظه مراعات خیلی چیزارو میکنم ، مثلا همکارمه چشم توو چشم میشم باهاش
یا جلوی بقیه زشته
جالبه برای خودم توجیه هایی میارم
مثلا اون ادب نداشت اینطوری گفت ، من چرا باهاش همکلام بشم
یا فلانی از من بزرگتره ، لازمه احترامشو داشته باشم و چیزی در مقابل حرفش نگم
یا مثلا یاد حرفای پدر و مادرم میافتم که همیشه میگن احترام بزرگتر واجبه در هر صورت ، مبادا هتک حرمت کنید

خلاصه از این توجیه ها
ولی بعده چند ساعت رفتاره اون شخص در من اثر میکنه
به اصطلاح فکر میکنم اون لحظه گرم هستم و متوجه نمیشم ولی بعده چند ساعت میگم کاش منم در جوابش فلان چیز میگفتم
اینقدر توو دلم این حرفارو پیچ و تاب میدم تا از اون شخص متنفر میشم
و دیگه نمیتونم رابطه ی خوبی باهاش داشته باشم
و کلا دیگه اون شخص رو نمیبینم ، انگار برای من وجود خارجی نداره

یا وقتی با کسی حرفم میشه نمیتونم صحبت کنم بغض گلمو میگیره و یا صدام می لرزه یا زود گریم میگیره

بنابراین عادت ندارم در محیط های تنش زا قرار بگیرم چون میدونم این تنش بیشتر از هرچیزی باعث اذیت خودم میشه تا دیگران

خیلی دوس دارم حاضر جواب باشم
کدوم مورد رو در خودم باید تقویت کنم؟؟؟؟؟؟؟ چیکار کنم که موقع ناراحتی و دعوا با آرامش و با صدای بلند حرفم رو بزنم
خوشحال میشم با آسمان همراه باشید.