سلام
من تو اینترنت سرچ کردم تنهایی و این چیزا که به سایت شما خوردم مطالب زیادی در این مورد داشتین ولی کسی که شرایط منو داشته باشه نبود .
من پسری 24 ساله هستم که برای کار مجبور شدم به شهری دور از خونمون برم با حقوقی ماهی هشتصد تومن که تو این بحران خودش نعمته اینجا هم مشکل خونه و جایی برای خوابیدن داشتم که با هزار تا خواهش از شرکت به من اجازه دادند که شبها توی انبار شرکت بخوابم که یه اتاق کوچیک داره با حداقل امکانات و یه تلوزیون کوچیک که خودم آوردم و فقط شبکه سه رو صاف می گیره و یه گاز کوچیک و چهارتا ضرف که همه رو خودم گرفتم ، حالا از امکانات که بگذریم تنهایی اینجا پدر آدم در میاره یعنی از ظهر که میام تا فرداش که باید برم ، اینجا واقعا کسیو ندارم نه دوست پسری و نه دوست دختری ، تنها باید غذا درست کنم بخورم و لباسامو بشورم و کلا تنهای تنها ، این تنهایی خیلی روم فشار آورده و کم کم دارم دچار افسردگی و عصبی میشم و تنها همدمم شده دود و تنها چیزی شده که میتونه یکم بهم آرامش بده نمیدونم تا کی بتونم دووم بیارم از طرفی هم نیاز شدید به ازدواج تو خودم می بینم ولی نه کسیو دارم و نه کسی رو میشناسم ، کلا دارم عذاب می کشم . اگه کسی راهی روشی چیزی بلده منو از لطف خودش بی نصیب نذاره .
- - - Updated - - -
فکر کنم پست رو جایی اشتباه قرار دادم از این بابت ببخشید
علاقه مندی ها (Bookmarks)