سلام؛
امیدوارم عنوان تاپیک مناسب باشه.چیز دیگه به ذهنم نرسید.
واقعیتش هدف من از ایجاد این تاپیک طرح یه سوال کلی بود که خوب چون جنبه بحث داشت به همراهش یک مشکل فردی هم مطرح کردم.
اما در مورد مشکلم که مربوط به مشکلاتی میشه که قبلا در فروم مطرح کردم.به خاطر اینکه وقتتون رو زیاد نگیرم یک خلاصه ای از تاپیک قبلیم تحت عنوان
"عشق زودهنگام یا فرهنگ غلط جامعه"
می نویسم و بعد ادامه میدم.
من 6 ماه پیش عاشق یه دختری شده بودم از طریق شبکه اجتماعی که 3 سال از خودم بزرگتر بود و الان باید 21 ساله باشه
اما از اونجایی که نه تو اون سن نه الان نه حتی تا پنج شش سال دیگه شرایط ازدواج برای من مهیا نمیشه و خودم هم به دلیل طرزتفکرم به دنبال هم چین چیزی نیستم.
اومدم و مشکلم رو مطرح کردم و طی یک پروسه یک ماهه به این نتیجه رسیدم که ادامه دادن به این وضع غیرممکنه ولی عشق که به نتیجه رسیدن حالیش نمیشه وگرنه اسمش عشق نمیشد.تو همون روز ها بود که اتفاقا در مشهد هم بودم در یک لحظه در حالتی روحانی اون عشق از دلم پاک شد و جای خودش رو به دوست داشتنی داد که همون روزهای اول آشنایی بود.
گذشت و من رابطم رو به کل باهاش قطع کردم-یک نکته تو پرانتز بگم که من میگم رابطه, اون با من رابطه ای نداشت.منظورم همین سلام علیک من باهاش و لایک و کامنت و از اینا که تقریبا همش هم از جانب من بود :دی-
و حتی دیگه خیلی کمتر به اون صفحه اجتماعی سر زدم.
اما همونطور که گفتم اون دوست داشته از بین نرفت ولی حالا بعد 6 ماه با این که هیچ ارتباطی صورت نگرفته احساس میکنم دوباره داره اون عشقه مثل روزای اول دوباره میاد سراغم.
برای اینکه قبلا گفته بودین وقتی احساس کردی داری عاشق میشی با قطع رابطه پیشگیری کن تاپیک زدم تا کمکم کنید.
فقط چون قبلا هم پرسیده بودین بگم که تا حالا قبل این 4 بار عاشق شده بودم که همشون بعد قطع رابطه پروندشون طی یک ماه به کل بسته شد که به جز یکیش شدت هیچکدومش زیاد هم نبود اما این یکی...
_________
اما سوالم هم که جنبه بحث شاید داشته باشه اینه که روحانیون میگن زود ازدواج کنین یعنی مثلا شانزده سالگی :دی
اما روانشناسان میگن باید دیر ازدواج کرد مثلا 26 سالگی
اونوقت حرف کدوم رو باید قبول کرد؟در حالیکه نظر هردو هم به نوعی درسته و نمیشه ردش کرد ولی خوب من فکر میکنم هرکدوم یه عیب داره یه مزیت.اونوقت راهی نیست که هر دو رو با هم داشته باشیم؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)