ازدواج (با اختلاف سنی 16 سال ) یا اتمام رابطه ؟!

[M A R A L]

سلام
به پیشنهاد یه دوست اومدم تا از شما کمک بخوام

من یه دختر 23 ساله م !
و مدتی هست که با یه فرد 39 ساله ارتباط دارم !

البته رابطه ی ما در چارچوب معینی قرار گرفته و مثل رابطه های عاشقانه ی دیگه نیست

ایشون استاد دانشگاه و نویسنده هستن
من دانشجوی ارشدم و ایشون رو در محیط دانشگاه از دور دیدم و هیچ مصاحبتی از قبل نداشتیم

تمام ارتباط ما بخاطر شیطنت و کنجکاوی من شروع شد

مدام ایمیل ها و پیام های عاشقانه دادم و التماس و تمنا که استاااااد من از درد عشق می نالم و نجاتم بدید و ...

ایشون اولش جواب نداد
بعدش نصیحتم کرد
قرار شد همدیکه رو ببینیم !


ایشون از ظاهر من خوشش اومد
چون من رو نمی شناخت گفت که بهتره در چارچوب های تعریف شده و اخلاقی همدیگه رو بشناسیم

من هم رفته رفته در طول این آشنایی ازشون خوشم اومد
وقتی باهاش حرف زدم دیدم چقدر فرق داره با اون چهره ی اخموی تو دانشگاه !

ما با هم رابطه داشتیم
رابطه مون رابطه ی دوست پسر و دوس دختری نبود
با هم آشنا شدیم
در طول این آشنایی هم میدونستیم موانع زیادی برای وصال هست !
بزرگترین مانع هم خانواده ی من هستن
و ایراد دیگه ای که هست اینه که من اول ابراز علاقه کردم و مطمئنم تاثیر منفی میذاره تو ناخودآگاه اون !

الان به هم علاقه داریم
نمیتونیم از هم جدا شیم
گاهی تلفنی صحبت می کنیم


ما بعد از این آشنایی دیدیم چقدر با هم تفاهم داریم و با هم خوب و آرومیم

(نگید جوگیر شدم چون نشدم )

اون درونگراست
یه فرد منطقی و عاقل
مهربون و خیلی منظم
احساساتی
عاطفی
با وجدان
با فهم و شعور
خیلی محتاط و محاسبه گر
تو زندگی گذشته ش سختی های زیادی کشیده
به شدت پایبند به اخلاقه
حتی رابطه ی رسمی من و خودش رو خلاف اخلاق میدونه !


من یه دختری ام که هم میتونه درونگرا باشه و هم برونگرا

اما واقعا با اون خوبم
حرف همدیگه رو می فهمیم
دغدغه های مشترک داریم
آرمانهای مشترک داریم

مثل بقیه نیستیم بخدا ...
درد فهمیدن داریم
درد انسانیت داریم

نمیدونم کسی درکم میکنه یا نه

چکار کنم ؟!
نمیدونم بعد از اون کسی میتونه مثل اون باشه برای من یا نه
اونم بعد از 39 سال با من انس گرفته
کسی که هرگز نخواسته و شایدم نتونسته با کسی ارتباط عاطفی برقرار کنه الان با من انس گرفته
منم احساس وفاداری رو به یه مرد با اون تجربه کردم


ما هردومون میدونیم موانع زیادی هست
موانع خیلی زیاده
اما ما واقعا به هم علاقه داریم !
این رو فقط من و اون میفهمیم ....
اما لطفا شما هم راهنمائی کنید
کمکم کنید ....
درمونده شدم

از یه طرفم نمیخوام عمرش تلف شه
اون داره به مرز 40 سالگی میرسه و هنوز تنهاست
شاید اگه من از زندگیش برم بتونه به ازدواج با کس دیگه ای فکر کنه

نه میتونیم به هم برسیم
نه جدا شیم ....
خیلی سخته


چیکار کنم ؟!

+ لطفا محبت و عشق ما رو هم درک کنید

[gisu]

اين چيزهايي كه گفتيد درست-16 سال اختلاف سن!- تحصيلات، خانواده‌ها، شرايط فرهنگي اجتماعي مالي و ...توي چه وضعيتي هستيد؟ فكر نميكنيد سن عقلي اين اقا خيلي بيشتر از شما باشه؟

[titititititi]

عزیزم چرا تا الان ازدواج نکرده؟شما از اول چرا عاشقش شدی؟چون استاد دانشگاه بود؟

[M A R A L]

اين چيزهايي كه گفتيد درست-16 سال اختلاف سن!- تحصيلات، خانواده‌ها، شرايط فرهنگي اجتماعي مالي و ...توي چه وضعيتي هستيد؟ فكر نميكنيد سن عقلي اين اقا خيلي بيشتر از شما باشه؟

وضع اقتصادی خانواده ی من بهتر از وضعیت ایشونه
اما وضعیت ایشون طوری نیست که غیر قابل تحمل باشه

چرا !
ایشون منطقی تر و عاقل تر از من هستن
میدونم

- - - Updated - - -

عزیزم چرا تا الان ازدواج نکرده؟شما از اول چرا عاشقش شدی؟چون استاد دانشگاه بود؟

اینکه چرا ازدواج نکرده رو توضیح داده
اقدام هم کرده قبلا
البته سنتی بوده
توسط خانواده
اما به تفاهم و توافق نرسیده با کسی

نه !
پدر و مادر من استاد دانشگاهن
برام استاد داشنگاه بودن کسی مهم نیست

قدم اول من جدی نبود ...
من اولش با شیطنت رفتم سراغ ایشون
اما بعد ها واقعا بهش علاقه پیدا کردم

[گل نمک]

ممکن جدا شدن سخت باشه اما با شرایط موجود زدنگی سخت تر میشه براتون

[M A R A L]

ممکن جدا شدن سخت باشه اما با شرایط موجود زدنگی سخت تر میشه براتون

با حسرت و دل تنگی چه کنم ؟

[titititititi]

به نظر من لزومی به جدایی نیست؟چرا میخای جدا شی؟

[gisu]

مشخصه دختر شيطوني هستيد كه با شيطنت خودتون اين رابطه رو شروع كرديد--و ايشون عاقل مردي كه با اصرار شما مجاب به ارتباط شدن--اگر شما همه شرايطتون براي ازدواج هم مناسب باشه و هيچ مشكلي نداشته باشيد--روي مورد سن حتما زووم كنيد-شما در ابتدا و اوج جواني و اين اقا در پايان اين دوره و در سن بزرگسالي قرار دارن حالا همين ترتيب رو تا اخرش براي خودتون محاصبه كنيد--اين فقط ظاهر اختلاف سني شما نيست پس فردا كه رفتيد سر خونه زندگيتون مطمعنا خواسته ها-سرگرمي ها و بينش شما نميتونه با خواسته ها-سرگرمي ها و بينش اين اقا مچ بشه بلكه هيچ تناسبي نميتونن با هم داشته باشن--سن شما23 به اضافه سن اقا39 ميشود 62 اين محاصبه سن مناسبي از شما براي شروع يك زندگي خوب نشون نميده(چون جزئيات اين محاصبه يادم نيست سر بسته گفتم)

[kamr]

شما فقط از حستون گفتن نه از شرایطتتون حرف زدین نه از موانع و نه از برنامه هاتون. به بچه دار شدن فکر کردین. اگه خوشبینانه نگاه کنیم و زودتر ازدواج کنید فعلا فرزند اول شما تو سن شما دارای پدر 63 ساله هستند. اصلا در مورد بچه و اینجور چیزا حرف زدین؟

چند درصد احتمال وصال میدین؟ لطفا حتما به موانع اشاره کنید

[M A R A L]

به نظر من لزومی به جدایی نیست؟چرا میخای جدا شی؟

اگه به دوستی فکر کنم درسته
واقعا نیازی به جدایی نیست
چون ما با هم خوبیم
و در طول این رابطه رشد پیدا میکنیم و بهتر هم می شیم
و اینکه ارتباط ما در چارچوب خاصی هست آسیبی به زندگی ما نمیزنه

اما اگه بخوام از بلاتکلیفی دربیام چی ؟!

اون همیشه میگه باید هدفمند باشه رابطه مون
ما نه مثل بقیه با هم دوستیم !
نه از هم جدا هستیم !
بلاتکلیفیم

منم شرایط اون رو درک میکنم
دلم نمیاد اگه پایان خوشی نداره ، به خودم امیدوارش کنم !
درسته من دخترم و دخترها حساس تر هستند
اما واقعا شخصیت اون یه جوریه که احساس می کنم حساس تر از من خواهد بود

چون من شاید به اندازه ی اون آسیب روحی نبینم

اما اون مدام مشغول درس خوندن و رفع مشکلاتش بوده و من اولین دختری ام که اینجوری وارد حریم زندگیش شده
اما اون اولین مرد تو زندگی من نبوده

میترسم
میترسم چند سال اینجوری پیش بریم و بعدش تموم شه
اون واقعا آسیب میبینه
من هم همینطور

- - - Updated - - -

مشخصه دختر شيطوني هستيد كه با شيطنت خودتون اين رابطه رو شروع كرديد--و ايشون عاقل مردي كه با اصرار شما مجاب به ارتباط شدن--اگر شما همه شرايطتون براي ازدواج هم مناسب باشه و هيچ مشكلي نداشته باشيد--روي مورد سن حتما زووم كنيد-شما در ابتدا و اوج جواني و اين اقا در پايان اين دوره و در سن بزرگسالي قرار دارن حالا همين ترتيب رو تا اخرش براي خودتون محاصبه كنيد--اين فقط ظاهر اختلاف سني شما نيست پس فردا كه رفتيد سر خونه زندگيتون مطمعنا خواسته ها-سرگرمي ها و بينش شما نميتونه با خواسته ها-سرگرمي ها و بينش اين اقا مچ بشه بلكه هيچ تناسبي نميتونن با هم داشته باشن--سن شما23 به اضافه سن اقا39 ميشود 62 اين محاصبه سن مناسبي از شما براي شروع يك زندگي خوب نشون نميده(چون جزئيات اين محاصبه يادم نيست سر بسته گفتم)

میدونید اینکه شیطنت باعث شد کاملا درسته
متاسفانه من از این نوع شیطنت ها داشتم قبلا
اما فوقش یه روز با دوستام خوش بودیم و گذشته
میدونم که اصلا کار درستی نیست و این ها مربوط میشه به دوران نوجوانی
همیشه حسرت این رو دارم که ای کاش آشنایی من با ایشون اینجوری شکل نمی گرفت
چون حتما ذهنیتی تو ناخودآگاه ایشون ایجاد کرده

بله
مسئله ی سن مهم ترین مسئله ست
نمیدونم چجوری برای خودم حلش کنم
بپذیرم و کنار بیام
و یا به ازدواج فکر نکنم ؟!

افراد زیادی رو می شناسم که فاصله سنیشون زیاد بوده اما با هم خوب و خوشبختن
افرادی رو هم می شناسم که اینطوری نیستن

- - - Updated - - -

شما فقط از حستون گفتن نه از شرایطتتون حرف زدین نه از موانع و نه از برنامه هاتون. به بچه دار شدن فکر کردین. اگه خوشبینانه نگاه کنیم و زودتر ازدواج کنید فعلا فرزند اول شما تو سن شما دارای پدر 63 ساله هستند. اصلا در مورد بچه و اینجور چیزا حرف زدین؟

چند درصد احتمال وصال میدین؟ لطفا حتما به موانع اشاره کنید

احتمال وصال تو شرایط عادی خیلی کمه !
خیلی کم ...
درسته که خانواده ی من هم تحصیل کرده هستن اما پدر و مادرم به شان خودشون و حرف مردم اهمیت میدن
و اینکه من تنها دختر خانواده ام و به قول معروف آرزوهای فراوانی برای من دارن
البته پدرم که به کل مخالف ازدواج منه ، ربطی نداره به فردش ، کلا نمیخواد من ازدواج کنم اما مطمئنم با ایشون هم بیشتر مخالفت خواهد کرد

هم بخاطر سنش
هم بخاطر اینکه ایشون فرد به ظاهر مذهبی ای نیست !
درسته شاید ظاهر نباشه اما من و عده ای که واقعا از نزدیک می شناسنش میدونیم که فرد با ایمان و با اخلاقیه

اما خب ظاهرش مذهبی نیست (هرچند به شدت پایبند به مسائل اخلاقی و در بسیاری موارد مسائل دینی هست) !

و این برای پدرم مهمه

اما من اصلا همچین طرز فکری نداشتم و ندارم
برای من حرف مردم مهم نیست و هرگز نمیخوام بخاطر حرف مردم زندگی کنم
برای من خیرخواهی و اخلاق و آرامش مهمه و سعی می کنم این ها رو به کائنات بدم و همین ها رو هم از کائنات بگیرم حتی اگر تمام مردم نگاهشون نسبت به من بد بشه !


من از زندگی پوچ متنفرم
من نمیخوام بخورم،بیخوابم ، تفریح داشته باشم و خوش باشم و بعدش هیچی
واقعا این زندگی برای من دلپذیر نیست
من میخوام به "خودم" و رسالت آفرینشم برسم
برای من خوشی های روزمره و ارزوهای سطحی ملاک نیست

دلیل اینکه فکر کردم ایشون میتونه همسفر خوبی باشه این بود که اون هم مثل من در پی زندگی خوش و بی دغدغه نیست
به رسالتی که انسان در کائنات داره فکر می کنه

موانع زیاده
سن
مسئله رضایت خانواده
شرایط اقتصادی بدی نداره خوبه (امکانات اولیه رو داره هرچند وضعیت مالی آنچنانی نداره ،خونه ش معمولیه و ...)
من هم شاغلم ( البته شغل من تجاریه و با سرمایه ی پدرم کاری رو شروع کردم)

در مورد بچه جدی حرف نزدیم
بعضی وقتا پیش اومده که نظرمون رو گفته باشیم که اون هم به اجماع خاصی نرسیدیم با هم