درد و دل ممنوعه!!!!!

[z o h r e h]

نميتونم

خيلي تلاش كردم اما نشد

نميتونم ننويسم, اگه ننويسم ميميرم, يك هفته است تو برزخم , شايدم تو جهنم

كم اوردم به خدا, ديگه قاطي كردم,گريه هم جوابگو نيست

هر چي دست و پا ميزنم بيشتر خسته ميشم,

چرا بايد از فردا بترسم,يا از اون دنيا, جهنم همين جاست

پرخشمم, ميتونيد دركم كنيد. پر درد, مشتم تو خوابم گره كرده است, دلم طغيان ميخواد, دلم فرياد ميخواد نميتونم

يه وقتايي احساس ميكنم يه پيله بزرگ دوم تنيده شده و هي زور ميزنم بشكنمش و به همه بگم پروانه ام , اما زورم نميرسه, نميشكنه اين پيله

دلم يه كلبه ميخواد, يه نقطه كور برم و تو خلوتم بمونم

اثري از كسي نباشه, دلم بچگي هامو ميخواد,دلم درخت انگور خونه مونو ميخواد كه باهاش حرف بزنم و قول بگيرم رازمون بين خودمون ميمونه

بابا كه درخته رو بريد چقدر نامه نوشتم براش, چقدر التماس كردم منو ببخشه.
حالا يه لحظه ازون روزارو ميخوام, دلم ميخواد نفهمم

دلم ميخواد اروم بشم, دغدغه اينده نداشته باشم,

دلم يكي ميخواد براي خودم, مث عروسك بچگي هام

دارم ميپوسم, هر كاري كردم اروم نشدم, هر كاري ميكنم فقط مصمم تر ميشم به رفتن

نميخوااااام به خدا نميخوام

خدارو هم به خودش واگذار كردم....

دلم فرار ميخواد

دلم تنهايي ميخواد

دلم مرگ ميخواد

خسته ام به خدا

دلم ميخواددنيارو فرياد بزنم نميتونم, ازپس خودم برنميام

احساس امنيت ندارم

كاش حداقل يه ريسمان محكم بود كه بهش چنگ ميزدم اما دريغ

دلم یک بغل ماهی های کنار حوض خانه مان را میخواهد
یک بغل آسمان و ستاره هایش
یک بغل گرمای بی منت آفتاب

نه دلم فقط یک مشت زندگی میخواهد

...

بحثي نيست , حرفي نيست, رد بشه يا حذف بشه من نميتونم خودمو حذف كنم,
اين حرفاهم بايد خفه بشه تا ابد
اما من خيلي با خودم جنگيدم و باز هم فهميدم من امروز خود مرگم

[arash1348]

سلام زهره خانم،

چی شده دوست گرامی؟
شما که اینجا خودت همه رو دعوت به آرامش می کردی؟شما که اینجا خودت سنگ صبوری بودی؟چی شده؟

شرایط شما کاملا قابل درک هستش، این وضعیت برزخ مانند و این شرایط پر از ابهام بیش تر از هر چیزی آدم رو تحت فشار قرار می ده، عذاب می ده، اما اینها هم می گذره، باور کنید می گذره، به خودتون بیاین، به آینده فکر کنید، به روز های خوب زندگی که قراره از راه برسه، به خورشید سحر، که در پس این ظلمات خواهد تابید، چرا به دیروز فکر میکنید?
،
فرداها رو دریابید، باور کنید شرایط امروز شما از خیلی از آدم های اطراف بهتره، این ها شعار نیست، چیزی هست که من دارم تجربش می کنم، شما که تا حدی در جریان زندگی من هستید.

بالا پایین زیاد داره، تاریکی و روشنی زیاد داره، اما در کل، همه چیز به سمت بهتر شدنه، اصلا ذات آدم اینه که بتونه با هر شرایطی خودش رو تطبیق بده و بهترش کنه.

[bahar.shadi]

سلام زهره عزیزم

میدونی که بهت ارادت خاصی دارم.

می دونم پر از خشمی و میدونم که حق هم داری انقدر حالت بد باشه.

اما عزیزم قرارمون این بود که تلاشتو بکنی اما نتیجه رو به خدا بسپاری.

اگر امکانش هست حساب کاربریت رو شارژ کن تا بتونم بهت پیغام بدم. یک سری حرف دارم برات.

عزیز دلم صبور باش.

میدونم روزهای سختی داری میگذرونی.

اما باور کن که برخی اشتباهات تاوانش سنگینه اما تو بالاخره پیروز میشی.

احتمالا سر اون موضوع و این که روندش کند و زجرآور پیش میره ناراحتی. اما گلم این دلیل نمیشه که از همه چیز

متنفر باشی.

باز هم برامون بنویس. میدونم نمیتونی مشکلت رو بگی اما بنویس تا آروم بشی. خالی بشی از خشم.

برات همیشه دعا می کنم.فقط آرامش خودت رو حفظ کن. انقدر بی تابی نکن گلم.

زهره دختر قوی و محکمیه و مطمئنم از پسش بر میاد

[z o h r e h]

ممنونم اما يك هفته اي هم نيومدم اينجا بلكه ارومتر بشم و نشد

نميدونيد چه حسي داره بخواي فريادبزني و يكي محكم جلوي دهنتو گرفته باشه!!!

اينقدر محكم و صبور بودم براي همه عادي شده اما اين روزا برعكس شده و خودم احتياج به امنيت دارم

به يه نفر كه پشتم باشه, اما ميبينم تنهايي حقيقته

حتا اين دوكلمه رو هم با ترس نوشتم بهار تو كه ميدوني, فقط يه چيز ديگه ميگم و حرفي نميزنم كه نبايد, من از قسمتم و سرنوشتم و اصلا از هيچي گله ندارم خودمم ميتونم عوض كنم اما هيهات كه سرمو ميگيرم بالا و ميبينم اينجام , نقطه اي كه همه ميگن اخيش خوب شد ما اونجا نيستيم و من ميخوام بگم من از جام راضيم اما نميشه

انگار بقيه ناراضين!!!!

اينه خشم من, جايي ايستادم كه حقم نبود و ميخوام ازش اوج بگيرم و همه صداها ميگن نپر بالت شكسته!

كاش ميشد بشم همون ادم كري كه نميشنيد و از ته چاه وقتي همه ميگفتن تو نميتوني به خيال تشويق و اميد روحيه اش زياد ميشد و تونست و اومد بالا

باور كن حتا اينا هم مهم نيست, فقط دارم خفه ميشم....

[ویدا@]

سلام زهره عزیزم

وقتی تاپیکت رو خوندم عمیقا برات ناراحت شدم

کاملا حرفات رو درک میکنم و مطمئنا طبق شرایطتت حق داری

وقتی احساس بیزاری یا تنش داری فقط درد دل میتونه آرامبخش باشه

پس دوست عزیزم برای شما درد دل آزاد......

بیشتر بنویس تا سبک شوی

به امید حل شدن تمام مشکلات

[bahar.shadi]

زهره جان

اگر منظورت نگاه جامعمون به جایگاه تو هست باید بگم این نگاه متاسفانه همیشه وجود داشته و باز هم متاسفانه

کلا زن بودن یک جرمه از دید برخی افراد. اما این نگاه مال همه نیست. این نگاه مورد تایید خداوند نیست!

یادت باشه گفتم مقاوم باش تا نشکنی اما نگفتم از سنگ باش! اتفاقا بهتره احساساتت رو بروز بدی گاهی تا دیگران

بدونن در درون زهره چه خبره و چی میگذره و بهش زیاد فشار نیارن.

بهتره گاهی بنویسی تا انقدر سر ریز از خشم و نفرت نشی! بهتره زیاد همه چیز رو توی خودت نریزی که سر ریز شی.

چرا انقدر توقعت از خودت زیاده؟ آدمیزاد گاهی خسته میشه. گاهی نیاز به استراحت داره. هم روحش ، هم افکارش

و هم جسمش.

فقط در این راه بدون تو تنها نیستی. تو حامی ای رو داری که بهتر از همه عالمه! تو حمایت پروردگارت رو داری به

شرطی که بری زیر چتر حمایتش. مگر نه اینه که میگن : "بگذار ابر سرنوشت هر چه میخواهد ببارد! ما چترمان

خداست" ؟

عزیزم خسته ای...خیلی خسته! من حست رو می فهمم چون این تبعیض ها رو هر روز می بینم! اما از ماست که

برماست! خداوند برای ما اینو نمیخواد! خداوند برای ما بهترین ها رو میخواد اما ما خودمون بعضا شرایط رو بد

می کنیم!

اما نا امید نباش زهره عزیز من. دوست خوبم بی عدالتی هر چقدر هم بزرگ باشه قدرت و لطف خدا از اون بزرگتره!

پس یک مدت به خودت ، ذهنت ، فکرت و روحت استراحت بده و همه چیز رو رها کن! تا به آرامش برسی.

بنویس ...

به سفر برو ....

و خودت باش! فقط خودت نه بیش از توانت! برای خودت زندگی کن بدون توجه به حرف ها و رفتارها و گفتارها!

حمایت خداوند هم با توست. با افزایش ایمان قدرتی شگرف در روحت ایجاد کن تا دهان ها از این قدرت بسته شه و

بی عدالتی در مقابل صبر و ایمانت سر تعظیم فرو بیاره!

دوست عزیز من! کمتر دوستانی مانند تو داشتم که انقدر درک بالایی داشته باشن از زندگی.

اما آروم باش...گلم امتحان زندگی برای خاصان همیشه سخت تره. اما در عوض روحشون رو بسیار بزرگ تر می کنه

پس در آغوش خداوند خشمت رو فریاد بزن و اشک بریز! اون حمایتت می کنه و آغوشش به روی تو همیشه بازه!

فراموشش نکن. اون همیشه به یادته و منتظر! اینو همیشه گفتم بهت.

موفق باشی گلم.

[نادیا-7777]

زهره جونم درک میکنم الان داری چی میکشی.
خودت شرایط گذشته منو بهتر و بیشتر میدونی.اون زمان پر از خشم بودم..پر از فریاد..یه گلوله آتشین که فقط میخواستم بسوزمو همه رو هم با خودم بسوزونم.

ولی گفتم دنیا عوض شده..من نباید عوضی شم.
این حالتای تورو منم داشتم حتی 100برابر بیشتر.میخواستم فرار کنمو از اینجا برم..چون دیدم من نمیتونم قانونی رو عوض کنم..عرفی رو عوض کنم..دید و نگاهی رو عوض کنم

باید مقاومت کنی و صبوری..چون تو محکم و قوی هستی
این دوران میگذره و میبینی که خدا چی برات درنظر گرفته بوده..حتی نمیتونی تصورش رو بکنی..تا حالا مقاومت کردیو تا اینجا رسیدی..سرد نشو و ادامه بده..نتیجه رو میبینی

هر وقت دلت گرفت و درددل داشتی بیا اینجا..همه اینجا منتظرت هستند

[Amiran]

سلام خانم زهره
من تقریبا شرایط فعلیم مثل شرایط شماست و وقتی پستت رو می خوندم یه لحظه فکر کردم خودم اینها رو نوشتم و خبر ندارم
و تا به امروز خیلی صبوری کردم و سعی کردم یاریگری باشم برای دیگران و تاپیکی باز نکردم.
هر چند می دونم الان تو چه حس و حالی هستی و شاید دوست نداری توصیه ای بشنوی اما چند جمله ای می نویسم امیدوارم موثر باشه.
از اونجایی که من در تاپیکهای متعدد(که اکثرا از درد و غصه هاشون گفتن) دیدم که حضور داری و همیشه سعی کردی کمک کنی اما خوب من و شما هم حد و مرزی داریم!پیمانه ای آب دستمون هست و هر کس می بینیم ناخوش احواله دستمونو در اون آب می کنیم و به صورت اون طرف می پاشیم تا شاید خنکای آب کمی آرامش به او بدهد اما غافل از اون روزی که آبی در اون لیوان نیست که کمی هم به صورت خود بپاشیم و الان احساس می کنم همچین وضعیتی داری.
من عادت کردم شما و بقیه دوستان همدردی رو با روحیه ببینم اما خوب همه ما بعضی وقتا نیاز داریم یه تجدید نیرو کنیم و بعد با انرژی برگردیم و دوباره زندگی رو بسازیم.
تنها توصیه من به عنوان برادری کوچک به شما مدتی فاصله گرفتن از تالار و یه مسافرت تفریحیه(ترجیحا 1 هفته به بالا)
ما و همه دوستان بیصبرانه منتظر همان خواهر گرمابخش تالار هستیم

[z o h r e h]

از همه كساني كه نظراتشونو نوشتن ممنونم

از اقا ارش. بهار .ويدا ,ناديا و اميران و بقيه كه ميدونم شايد استرسي با حرفام بهشون وارد كردم

جدا عذر ميخوام

باور كنيد نتونستم

نميدونم چرا نميتونم ذهنمو كنترل كنم و خيلي قشنگ داره خاطره هامو برام مرور ميكنه و خاطرات بچيگيم اين وسط پررنگ تر
نميدونم چرا اين همه شدم فرياد, خيلي هم صبر كردم اما درست نشد, اصلا هم ديگه نميخوام ذهنمو بريزم بيرون چون ميدونم حرفهام فقط ممكنه ازار دهنده باشه, اما حرفاي تك تكتون ارومم ميكنه

يك لحظه انگار منفجر شدم,
من عاشق زندگيم, عاشق اينجام اما اين خفگي دست من نيست

ناديا ميدونم كه خوب منو ميفهمي و همين ارومم ميكنه

جناب اميران, خيلي موافقم باهاتون, احتياج به مسافرت دارم, خيلي احتياج دارم, بيشتر ازون احتياج به تنهايي واقعي دارم تو طبيعت

بايد جدا برم مسافرت و يه كم روحيه مو قوي كنم, خودمم باور نميشه چطور يكباره شكستم, كسي جاي من نيست و اصلا جايي كه الان من هستم اصلا جاي خوبي نيست

شديدا به تفريح احتياج دارم چون با اين تفكر كاري از پيش نميبرم

بغضم دايمي شده و اين خطرناكه برام, دارم حسش ميكنم!

[Serok]

اصلا هم ديگه نميخوام ذهنمو بريزم بيرون چون ميدونم حرفهام فقط ممكنه ازار دهنده باشه, اما حرفاي تك تكتون ارومم ميكنه

سلام زهره خانم.
باور کنید چیز زیادی از این تاپیک متوجه نشدم (مثل آقا آرش عزیز که بر خلاف خانمها با "چی شده دوست گرامی؟" پستشون رو شروع کردند).اما از طبیعت تاپیک و همدلی اعضای انجمن شدیداً لذت بردم. به نظرم کار خیلی خوبی کردید که حرفاتون رو زدید. امیدوارم همه مثل شما بتونند حرف دلشون رو خالصانه بزنند.

نمیدونم در چه شرایطی زندگی میکنید اما از صمیم قلب آرزو میکنم هر مشکلی که دارید هر چه زودتر مرتفع بشه.